Chmielewska Joanna Klin (3)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Trzech Januszów na131liście lokatorów.Nigdy, absolutnie nigdy w życiu nie uwierzę, że kiedykolwiek posia-dałam zdrowe zmysły i odrobinę inteligencji!. Przeczytałaś? To daj, zaczynam się bardzo śpieszyć.Powoli zasunęłam za nim za-suwę i nagle runęłam na balkon. Dlaczego, do diabła, mówiłeś, że jesteś handlowcem ?! wrzasnęłam z trzeciegopiętra.Zatrzymał się przy drzwiczkach szarego forda, spojrzał w górę i odkrzyknął: Bo mam wykształcenie handlowe! Wydział łączności skończyłem dopieropotem!.Był wieczór.Przez cały dzień usiłowałam robić coś pożytecznego, ale nie bardzo wie-działam, co, i jakoś mi to nie wychodziło.W pracy zrobiłam przekrój budynku, którymiał dwie różne skale i o jedno piętro za mało.W drodze do domu dojechałam po-śpiesznym autobusem do Dworca Południowego i wysiadłam tylko dlatego, że to byłkoniec trasy, na co mi konduktor zwrócił uwagę.Do własnego mieszkania trafiłamchyba tylko siłą przyzwyczajenia.Od stóp do głów przepełniało mnie mnóstwo myśli, całkowicie ze sobą nawzajemsprzecznych i gruntownie pozbawionych sensu.Wygłupiłam się gigantycznie, dopraw-dy, bardziej już nie mogłam.Okazałam całkowity brak poczucia moralności, ostateczniewidziałam tego człowieka po raz trzeci w życiu.Nie dość na tym, pozwoliłam sobie nato nietaktowne zapomnienie z wrogiem ojczyzny, ze szpiegiem! On przecież wiedział,co ja myślę! Mogę sobie wyobrazić, jakie jest teraz jego mniemanie o mnie!Więcej go na oczy nie zobaczę.No to co mnie to obchodzi, właśnie że będę mie-wać sporadyczne fanaberie, bo mi się tak podoba.Nienawidzę go.Oczywiście, że go nie-nawidzę, wszystkich nienawidzę! Miałam się na nim zemścić, bardzo dobrze, nie życzęsobie więcej go widzieć na oczy, nawet gdyby mnie o to błagał na kolanach! Nie maobawy, nie będzie mnie błagał.Kicham na to, co o mnie myśli.Właśnie że będę przez całe życie robiła, co mi siępodoba, i koniec! I poniosę konsekwencje własnych czynów.Takie rzeczy traktuje sięprzygodowo, lekko przyszło, lekko poszło.Na pewno potraktował to tak samo jak ja:oryginalne zakończenie oryginalnie zawartej znajomości.O Boże, jak ja go potwornienienawidzę!.Umyłam pół wanny, rezygnując nagle, nie wiadomo dlaczego, z umycia drugiej poło-wy.Poszłam do kuchni i stłukłam szklankę.Włączyłam żelazko z zamiarem uprasowa-nia wczorajszego prania i przypomniałam sobie o nim w momencie, kiedy olejna farbasza4�i zaczęła już dobrze skwierczeć.Wyłączyłam je, zapomniawszy, że zamierzałamprasować.Zaczęłam podlewać kwiatki i już przy pierwszym nie zauważyłam, że wodadawno wyciekła przez doniczkę, przez podstawkę i leje się na podłogę.Dopiero kiedy zadzwonił telefon, pojęłam, z jakimi uczuciami na ten dzwięk czeka-132łam.Nie podniosłam słuchawki od razu, musiałam jeszcze odczekać, aż mi serce prze-stanie tak okropnie bić. Kompletna idiotka pomyślałam niechętnie. To na pewnonie on.Nabrałam oddechu i podniosłam słuchawkę. Słucham. Dobry wieczór, kochanie. powiedział niski, miękki, urzekający głos.Najpiękniejszy głos na świecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl