Science Fiction lipiec 2001 (6)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tylko czy są gdzieś charakterystyczny chrzęst miażdżonego drewnapająki o sześciu odnóżach i ludzkiej głowie? Andrzej powiedział mu, jaki był ostateczny los deski.nie zatrzymał się.Z rozbiegu odbił się od chodnika iLIPIEC 2001CICHA G�RAW tym czasie Andrzej skręcał już za róg i kilkoma rozszyfruje wszystkich brakujących napisów.Wtedysusami dopadł schodów.Potknął się o pierwszy stopień przekaże je Gabrielowi.Na pocieszenie.Liczył na to, żei boleśnie uderzył głową w ścianę.Pomimo szumu w w inskrypcjach ze studni będzie coś ciekawego.I nieuszach i latających przed oczami płatków nie zatrzymał pomylił się.się.Wpełzł po stopniach i Wtoczył się na korytarz.Nogą zatrzasnął drzwi.***- Pieprzę was, cholerni wujkojebcy! - wychrypiał wkierunku drzwi.Następne kilka dni upłynęło spokojnie.Nie było aniZapamiętał ten zwrot z jakiegoś filmu.Z jakiegoś jednego alarmu.Dzwon milczał jak zaklęty.Andrzejpowodu wydał mu się najbardziej adekwatny do tej miał mnóstwo czasu.Nie zaniedbywał obchodów, ale tesytuacji.zajmowały mu góra godzinę.Resztę czasu spędzał na" To coś z podwórza nadal czuło ofiarę.Napierało z plebani.Najpierw w biurach, gdzie korzystając zefurią na przeszkodę, tłukąc spazmatycznie kończynami skanera przerobił kartki z kościoła na tiffy.Potemw metalową płytę.Ale drzwi nie poddawały się.przeniósł się na drugie piętro, gdzie na laptopieAndrzej wstał i otarł pot z zakrwawionego czoła.opracowywał kolejne sekwencje znaków.Zaczął odSyknął- z bólu, sól wżerała się w otwartą ranę.Podszedł identyfikacji najwyrazniejszych liter i sztukowaniado drzwi i zasunął oba skoble, które pieczołowicie tych, które mógł rozpoznać.Przypominało to trochęprzytwierdził w tym miejscu zaledwie kilka dni temu.rozwiązywanie krzyżówki z hasłem.Ustawienie częściNie dlatego, by powstrzymać demony.Tak prymitywną liter pozwalało często na odgadnięcie hasła pomimometodą nie dałoby się ich zatrzymać.Bardziej chodziło wielu braków.Zależało to tylko od uporu i inteligencjimu o dzieci.Umieszczone na samej górze futryny osoby rozwiązującej łamigłówkę.A tych dwóch cechskoble były dla nich niedostępne.A to gwarantowało Arthmańskiemu nie brakowało,kolejne kilkanaście minut czasu dla Aowcy i zawężało Gabriel nie interesował się zbytnio dłubaninąteren jego poszukiwań.Andrzeja.Zresztą, ten nigdy nie pracował nadLedwie zasuwy znalazły się na miejscu, łomotanie dokumentami w towarzystwie Aowcy Dusz.Tajemnicaumilkło.Andrzej wyszedł z bramy i zmrużył oczy przed miała pozostać tajemnicą.Do końca, a ten przyjasnym światłem.Spokojnie, jakby nigdy nic, ruszył mozolnym tempie pracy nie mógł nastąpić wcześniejulicą w kierunku plebani.niż za dwa, trzy tygodnie.Wieczorem szóstego dnia od stracenia ostatniej*** duszy usiedli jak zwykle w bibliotece i dla zabiciaczasu rozmawiali o najrozmaitszych sprawach.Tematy,Zdążył się wykąpać i przebrać zanim wrócił Aowca.które podejmowali, były zazwyczaj neutralne.%7ładenGabriel był dziwnie markotny.Mruknął coś na nie miał ochoty na irytowanie drugiego.Skoro lospowitanie i nalał sobie pełen kieliszek wina.Wypił go zetknął ich na dłużej, starali się oszczędzać.jednym haustem.- Chciałbym zadać ci jedno pytanie, Andrzeju - ton,- Drzwi numer jedenaście - powiedział Andrzej.jakim Aowca wypowiedział to zdanie, sugerował, że- Już wiesz? tym razem chodzi o coś poważniejszego.- Byłem tam akurat - pokazał opatrunek na głowie.- Tak?- Jeszcze jeden Wymiar dla niego.- Chodzi o twoją córkę.- Widziałem całą przemianę - pochwalił się Andrzej odłożył książkę, którą przeglądał i spojrzałArthmański.Gabriel popatrzył na niego ciekawie.na Gabriela.- Kto.cię tak urządził? - O Asie?- Nie wymieniliśmy się wizytówkami - Andrzej - Tak.usiłował zażartować.- Pytaj.- Pytam poważnie.- To pytanie rzeczywiście - Chciałbym wiedzieć, czy.Czy byłbyś w stanie.zabrzmiało bardzo poważnie: - Jak wyglądała ta istota? zabić ją, gdyby mnie zabrakło.Niektóre z nich są jadowite.Andrzej milczał.Przed oczami miał uśmiechniętą- To był kamień - Arthmański nie skłamał, ale i nie twarz Asi.Jak mógłby podnieść na nią rękę?powiedział całej prawdy - Ze strachu wywaliłem się na - Chyba nie.schodach.Byłem tuż za domem, kiedy to się zaczęło.- Nawet gdybyś wiedział, że od tego zależy los- Twoje szczęście.Zaraz zapieczętuję te drzwi.twojego świata? - zapytał cicho Gabriel.Gabriel nie rozebrał się, jak to miał w zwyczaju, nie - Po co pytasz? Przecież wiesz, że ona od dawna niezdjął nawet rękawic.Zakrzątnął się przy szafce, w żyje.Aowca milczał, ale to milczenie było wymowne.której trzymał srebro i wyjął z niej niedużą grudkę Andrzej poczuł dziwne mrowienie w mostku.metalu.Zważył jaw dłoni, po czym zabrał palnik i - Ty coś wiesz? Widziałeś ją!? - To drugie zdaniewyszedł bez słowa.nieomal wykrzyczał, zrywając się na nogi.Andrzej widział, jak skręca za róg kościoła, idąc - Uspokój się, przyjacielu.- Gabriel też wstał.-pewnym, równym krokiem.Postanowił, że zachowa Spokojnie.Nie widziałem twojej córki, ale.Znalazłemswój e znalezisko w tajemnicy do czasu, gdy nie coś, co być może do niej należało.LIPIEC 2001ROBERT J.SZMIDTSięgnął do kieszeni spodni i wyjął chusteczkę do Obudził go dzwięk dzwonów.Kolejny dzieciaknosa.Niewielką kraciastą chusteczkę.Ten widok dostał się do Tranzytu.Zerwał się z fotela, na którymsprawił, że serce Andrzeja zabiło co najmniej zasnął i pobiegł do wyjścia.Piętro niżej trzasnęłydwukrotnie mocniej i szybciej.drzwi.Aowca już zbiegał po schodach.- Gdzie.- głos, jaki wydobył się z jego gardła, - Sprawdz przy szkole i na osiedlu - krzyknął zprzypominał raczej jęk niż normalną mowę.- Gdzie to parteru.-Ja biorę drugą stronę miasta.znalazłeś? Zapadła cisza.Andrzej założył buty i kurtkę.Zszedł- W jednym z domków na południowym ze schodów powoli, nie musiał się spieszyć.Do tej poryprzedmieściu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl