Anders Roslund & Borge Hellstrom Ewert Grens 04.Dziewczyna w tunelu (2007)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jest wpół do trzeciej w nocy, a ja o tej godzinie nie bardzokojarzę. Mam pewną teorię.Jeśli się okaże, że ma ręce i nogi, towtedy za dochodzenie, które prowadzisz, zbierzesz samepochwały, a poza tym zbliży nas to do rozwiązania zagadki. Grens, jest wpół do trzeciej, chce mi się spać.�gestam uniósł się na łóżku, żeby przyjąć bardziej formalnąpostawę, ale poczuł, że ogarnia go rezygnacja.Ten starydupek i tak nie zrozumie, nie ma sensu mu wyjaśniać, bo wpracy stosował wymiar czasowy inny niż pozostali policjanci. Mam to w dupie odparł Grens. Muszę dostać nakazprzeszukania teraz.Chcę się dostać do mieszkania zamordowa-nej Liz Pedersen, aby zbadać okoliczności zaginięcia jej córki.�gestam nadal siedział wyprostowany.Uniósł dłoń i dotknąłpoliczka swojej śpiącej żony. I taki nakaz dostaniesz.Pogłaskał ją po policzku. Jeśli zadzwonisz do dyżurnego prokuratora.Grens został ze słuchawką w dłoni.�gestam odłożył swoją.Właściwie powinien zacząć krzyczeć.Albo walić dłonią w blatbiurka.Jednak wstał tylko z krzesła i wyszedł na korytarz.Więc ty żyjesz.Przeciągnął się, popatrzył na światło sączące się z pokojuHermansson i podszedł do automatu z kawą.Wiem, że żyjesz.***Mariana Hermansson słyszała, jak ktoś idzie korytarzem.Ciężkie kroki na przemian z lekkimi.Domyśliła się, że to Grens.Usłyszała też muzykę, co oznaczało, że zostawił pokój otwarty, irozpoznała piosenki z lat sześćdziesiątych.Uśmiechnęła się,słysząc, jak bulgoce kawa, jego czarna kawa, którą pił przez całądobę.Spojrzała na filiżankę, którą Ewert przyniósł wcześniej do jejpokoju, i na niedojedzoną sałatkę z działu mrożonek sieciKonsum.Nie odczuwała głodu, nie miała czasu jeść.Ciągle widziała Nadję, jak siedzi na krześle i wpatruje się wnią swoim wzrokiem, jakby się zastanawiała, dokąd Her-mansson chce iść.Zostawiła miseczkę z sałatką i przeszukała pokój.Stosypapierów, segregatory i teczki leżały porozrzucane na całejpodłodze.Zawsze tu tak wyglądało.Należała do osób, któremusiały mieć dokumenty pod ręką, tak jej się lepiej myślało.Porządek dopiero wtedy mogła wykorzystać wszystkie siły dopracy.Zrobi to pózniej, kiedy doprowadzi tę sprawę do końca.Sprawdzenie, czy numer rejestracyjny autobusu jest praw-dziwy, zabrało jej dwadzieścia minut.Kolejną godzinę po-święciła na znalezienie właściciela firmy Child Global Foun-dation.Była to jakaś fundacja, ale brakowało bliższychnamiarów: osób kontaktowych, numerów telefonów czy in-formacji o samej firmie.Tak jakby nie istniała w żadnej bazie.Fundacja posiadała jedynie adres skrzynki pocztowej w głów-nym urzędzie pocztowym w Monte Carlo.Nic jej to nie mówiło.Przeciwnie, oddaliło jąod znalezieniajakiegoś logicznego rozwiązania tej sprawy.Potrzebowaławięcej danych, cokolwiek, żeby dowiedzieć się czegoś o lu-dziach, którzy porzucają dzieci.Zaczęła wydzwaniać, nie zwracając uwagi, że jest już póznywieczór, a właściwie wczesna noc.Najpierw rozmowa z Jensem Kl�vjem i szwedzkim Inter-polem, ale zgłosiła się tylko automatyczna sekretarka.Biurobędzie czynne rano.Druga rozmowa z konsulatem na Blasieholmen.Mimoobronnej postawy, jaką zajął urzędnik konsulatu, udało jej sięuzyskać połączenie z prywatnym mieszkaniem konsula ge-neralnego na ulicy Strandv�gen.Konsul miał zaspany głos igrzecznie, acz zdecydowanie wyjaśnił, że nie ma dostępu dotakich informacji i że Hermansson nie dowie się nic na tentemat, nawet jeśli będzie starała się dowiedzieć czegoś namiejscu.Powinna być świadoma, że ma do czynienia zpaństwem, które swą egzystencję opiera na całkowitej dyskrecjiw stosunku do swoich obywateli.Trzecią rozmowę odbyła z Vincentem Carlssonem, dzien-nikarzem z telewizji, którego poznała w czasie dochodzenia wsprawie skazanego na śmierć amerykańskiego więznia.W ciąguroku, jaki upłynął od tamtych wydarzeń, wymienili się kilkarazy różnymi informacjami, bo Carlsson był jedynymdziennikarzem, którym Grens nie pogardzał.Wyjaśniła mu, żepotrzebuje jego pomocy i że rozliczą się jak zwykle: jeśli zpomocy wyniknie coś konkretnego i jeśli będzie mogłaprzekazać jakieś informacje prasie, to Carlsson będzie pierw-szym, który się o tym dowie.yródła Carlssona i bazy informacji potwierdziły to, czego sięspodziewała.Hermansson, czy ty to rozumiesz?Chodzi o firmę, do której jedyny kontakt prowadzi przezskrytkę pocztową.Adres bez siedziby, skrzynka pocztowa bezciała i duszy.Ukrywają się pod płaszczykiem organizacjicharytatywnych, zarabiają na tym grube miliony, a my niemożemy im nic zrobić.Carlsson opowiedział jej, jak kilka razy wcześniej sam badałdziałalność różnych fundacji, w których wielkie kwotypieniędzy zmieniały właściciela pod pozorem jakiejś godnejszacunku działalności [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl