brantome Żywoty pań swowolnych (2)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Iadąc tak wciąż daley, sługiwałem iey długo y owo mogę się poszczycić, iż miałem w ieyłaskawości udziału tyleż abo więcey nizli iaki bądz wielgi pan na dworze, z tych, co żądali ieysługiwać; wżdy ieden, barzo ulubiony od króla, wierę, dzielny a sierdzity szlachcic, wydarł miią y za łaską królewską mi ią sprzątnął y poślubił.Wszelako, póki żyła, takowe porozumienietrwało ciągle pomiedzy nami y zawżdym ią wieldze szacował.Nie wiem, zali mi kto przyga-ni, iż umieściłem tu tę opowieść, bowiem powiedaią snadnie, iż wszelka opowieść o sobie nieiest smaczna; wszelako tym razem złapałem się w tym, mimo iż w tey xiędze wiele zamie-ściłem opowieści o sobie wszelakiego rodzaiu, wszelako zmilczałem imię.Bywaią ieszcze ine panny, tak wesołey przyrody y które są tak ucieszne, takie figlarki ywesołeczki, y nie maią iney rzeczy w myśli iak ieno śmiać się, spędzać chwile na trefnowa-niu, tak iż nie maią czasu posłuchać ani pomyśleć o czym inym iak ieno o swoich małychigraszkach.Znałem siła takich, które radsze byłyby słyszeć skrzypki abo tańczyć, abo skakać,220abo biegać nizli wszytkie pogwarki miłosne; ine znów polowanie, tak iż można ie było snad-niey nazwać siestrami służebnemi Dyiany niżeli Wenery.Znałem iednego dzielnego a sier-dzitego szlachcica (pomarł iuż), który tak się zatracił przez miłość do iedney panny, potemzasię wielgiey paniey, iż ginął od tego: Bowiem - powiedał - kiedy ia iey chcę okazać moiechucie, ona prawi mi ieno o swoich psach a łowach; tak iż rad bych z szczyrego serca prze-czarować się w iakiego pięknego charta abo ogara y żeby dusza moia weszła do ich ciała,wedle mnimania Pythagorasa, aby ta panna mogła zatrzymać się chwilę przy moiey miłości, azaś ia zleczyć się z moiey rany. Wżdy potem poniechał iey, bowiem nie był z niego dobrydoieżdżacz ani myśliwiec y nie mógł iey nadążyć y towarzyszyć iey wszędy, gdzie iey pusteżądania, iey ucieszki a igry ią powoływały.Owo trzeba zważyć iedną rzecz: iż takie panny, skoro iuż zbyły się swego zrebięcego stanuy poczuły iuż swoią przyrodę (iako to się powieda o zrebiętach), y skoro się tak wyigrały wpomnieyszych igrach, chcą spróbować oney więtszey, chocia pózno; y młodość taka podobnaiest oney u młodych wilczków, które są wszytkie ładne, wdzięczne a ucieszne czasu sweymleczney sierci, wszelako przyszedłszy do wieku zmieniaią się w złoczyńce a utrapieńce.One panny, o których powiedam, czynią tak samo; dobrze się naigrawszy a nasyciwszy swoiechętki w ucieszkach y figlach młodości, w łowach, balach, gierkach, kurantach, pląsach, póz-ni zasię chcą się imać wielgiego tańca y onego słodkiego korowodu bogini amorów.Prosto(aby zrobić ostateczny koniec), nie zdarza się widzieć panien, niewiast abo wdów, aby wcze-śni lub pózni wszytkie nie zapłonęły, abo w swoim czasie, abo poza swoim czasem, iakowszytkie drzewa za wyiątkiem iednego, nazwanego modrzewiem, do którego one cale nie sąpodobne, mimo iż wielu by życzyło ie widzieć podobnemi.�w tedy modrzew to iest drzewo, które nigdy nie płonie y nie daie ognia ani płomienia, aniwęgla, iako doświadczył tego Iuliusz Cezar.Powracaiąc z Galiey polecił mieszkańcom Pie-montu, aby mu dostarczyli żywności y przygotowali postoie na gościńcu iego marszu.Usłu-chali go wszytcy, iedno niektórzy, z zamku zwanego Modrzewiówka , nie, gdzie zamknęłosię co nieco leda iakich nicponiów, którzy bawili się w opornych a buntowników, tak iż Cezarmusiał zawrócić a iść ich oblegać.Zbliżaiąc się do fortycy uzrzał, iż była warowna ienodrzewem, z czego hnet począł sobie dworować, powiedaiąc, iż wraz ich dostanie.Za czymkazał naznosić siła drewek y słomy, aby zażec ogień; iakoż buchnął tak wielgi y płomień dałtak znaczny, iż hnet nadziwano się uzrzeć zgliszcza a gruzy; wszelako kiedy ogień się strawiła płomienie przycichły, wszytcy byli barzo zadziwieni, bowiem uzrzeli fortycę w tym samymkształcie, iako była wprzódzi, y w całości, zgoła nie spaloną ani wniwecz obróconą; za czymtrzeba było Cezarowi wspomóc się inym likarstwem, ba, czystym podkopem, co było przy-czyną, iż ci z wewnątrz weszli w układy a poddali się; od nich to poznał Cezar cnotę owegodrzewa modrzewiu, od którego nosił ów zamek nazwę Larignum , bowiem był zeń zbudo-wany y obwarowany.Siła iest oćców, matek, krewniaków a mężów, którzy chcieliby, aby ich córki a żeny poda-ne były na przyrodę tego drzewa, aby płonęły sielnie bez śladu y bez skutku; z czego bylibybarziey spokoynego umysłu y czoło nie swędziałoby ich tak często, y nie byłoby tyle iawnychk.w y tylu odkrytych rogalów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl