[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy Azzie spojrzał tam, do-strzegł Ylith lecącą wolno na czterech miotłach i ciągnącą za sobą dwa zamarz-nięte ciała zawieszone pod nimi na sznurach.Uważaj, jak będziesz z nimi siadać!  zawołał Azzie, kiedy zachybotała sięnieznacznie, podchodząc do lądowania. Nie ucz czarownicy latać na miotle!  odparowała Ylith, opuszczającz gracją swe brzemię w pobliżu drzwi prowadzących do laboratorium. Nareszcie  powiedział Azzie, podchodząc, by obejrzeć swoją parę boha-terów. Nie śpieszyło ci się zbytnio z powrotem! Wielkie dzięki!  warknęła Ylith. Następnym razem sam sobie biegajza swoimi kadawrami! I daj im własne oczy!Azzie momentalnie zmienił front. Przepraszam, Ylith, ale ja naprawdę muszę się pośpieszyć; w przeciwnymrazie nigdy nie postawię tych dwojga na nogi, by na czas wprowadzić ich do Za-wodów.Zdobyłem trochę boskiego ichoru.Zapakujmy tam na razie Królewicza,a Scarlet wezmy do jej zamku i ożywmy ją. Jak sobie życzysz  powiedziała Ylith. Wspaniale  zauważył Azzie, kiedy uporali się z Królewiczem. Mamnadzieję, że w zamku wszystko jest gotowe.Wyruszamy natychmiast.Tak też zrobili.Ylith taszczyła Scarlet, wciąż sztywną i zimną, a Azzie, wy-korzystując swoje znaczne moce aeronautyczne, podążał za nią, holując Frike aoraz worek zapasów i mogących się przydać niezbędnych zaklęć.93  Rozpal ogień  polecił Azzie Frike owi dużo pózniej, kiedy już osiągnęli,przeznaczone na apartamenty dla Scarlet, pomieszczenia na górnym piętrze za-czarowanego zamku.Najpierw, oczywiście, musieli ją ożywić. Masz oczy?  zapytał Azzie. Tutaj  odparła Ylith. Ta para należała do Chodlosa, który malował jąjako Magdalenę. A co dla Królewicza? Oczy Skandera, smoka. Bardzo dobrze  pochwalił Azzie. Dlaczego tutaj nadal jest tak choler-nie zimno?Godzinę temu Frike rozpalił wielki ogień w kominku sypialni Królewny Scar-let, ale pomieszczenie nie ogrzało się od tego w najmniejszym stopniu.Kamienneściany zdawały się wysysać każdą odrobinę ciepła.W ten sposób nigdy nie dopro-wadzą do odtajania Scarlet.Teraz widzieli ją, nieco powykręcaną, poprzez ścianębłyszczącego niebiesko lodu.Rysy jej twarzy wydawały się emanować spokojem.Szwy położone przez Frike a były niezbyt widoczne.Nogi tancerki, przymoco-wane do tułowia modelki Magdaleny, garbus przyfastrygował w połowie długościud, co sprawiało wrażenie podwiązek.Frike wykazywał się czasem zadziwiającązręcznością.Ale dlaczego tak długo trwało rozmrażanie Królewny? Czy w lodzie tkwiłojakieś magiczne zaklęcie? Azzie postukał w niego szponami, by stwierdzić, żeledwo zmiękł na powierzchni.Wciąż nie było wystarczająco ciepło.Azzie za-żądał już dobrą chwilę temu zaklęć ocieplająco-uszczelniających, ale te jeszczenie nadeszły.Poprosił o nie powtórnie, posługując się swą czarną kartą o niewy-czerpanym kredycie, by zapewnić sobie natychmiastową dostawę.Momentalniew komnacie nastąpiła stłumiona eksplozja i nowiusieńkie jak spod igły zaklęcieocieplające wpadło do pomieszczenia schludnie zamknięte w swej nieprzezroczy-stej skorupce jajka. Nareszcie!  powiedział Azzie, rozbijając kruche opakowanie.Zaklęcie wypłynęło cichutko na zewnątrz, a temperatura w komnacie podsko-czyła niemal natychmiast o dziesięć stopni. A teraz do procedury reanimacyjnej  zakomenderował Azzie, kiedy lódzaczął wreszcie tajać. Szybko, Frike, dawaj ichor!Służący zgarbił się jeszcze bardziej nad leżącą poziomo Królewną i spryskałjej twarz krwią bogów. Teraz zaklęcie rezurekcyjne  zdecydował Azzie, i wyrecytował je.Ludzki składak noszący od niedawna imię Scarlet pozostał martwy jak klocdrewna.Potem ledwo widoczne drżenie przebiegło przez policzek królewny,a pięknie ukształtowane wargi rozdzieliły się, ukazując mały języczek, który za-czął smakować ichor.Delikatny nosek rozszerzył się, ciało naprężyło i ponownie94 zwiotczało. Szybko!  krzyknął Azzie. Włóż oczy!Gałki oczne gładko wskoczyły na swoje miejsce.Teraz niezbędne stało się ko-lejne zaklęcie, włączające wizję, bardzo rzadkie, ale Zaopatrzenie było w stanieje dostarczyć.Gdy Azzie zaintonował je, powieki Królewny Scarlet zatrzepota-ły i podniosły się.Nowe oczy, o głębokim szafirowym odcieniu zagapiły się naświat.Jej twarz nabrała wyrazu i ożywiła się.Rozejrzała się wokół i cicho jęknęła. Kim wy jesteście?  zapytała Scarlet.Głos miała donośny, oschły i w dodatku zrzędliwy.Azziemu nie podobało sięjego brzmienie, ale szczęśliwie to nie on musiał ją pokochać.To było zadanie dlaKsięcia.Królewna, dopiero co powstałe istnienie, nie dysponowała żadną pamięcią.Należało zatem wyjaśnić jej pewne sprawy. Kim jesteś?  wykrzyknęła ponownie. Jestem twoim wujem Azziem  odparł Azzie. Pamiętasz mnie z pew-nością? Och, oczywiście  skłamała Scarlet, bo oczywiście widziała faceta pierw-szy raz w życiu; śmierć zatarła w jej umyśle wszelkie wspomnienia, złe i dobretak samo; po czym kostucha wypuściła ją ze swych szponów na świat z umysłemjako tabula rasa. Co się dzieje, wujku? Gdzie jest mama?To było oczekiwane pytanie.Wszystkie żyjące stworzenia przyjmują a prio-ri, iż miały matkę i nigdy nie przyjdzie im do głowy, że można zostać zszytymz kawałków niczym szmaciana lalka. Mamusia i tatuś  odparł Azzie  lub raczej Ich Królewskie Mościepozostają pod władaniem czarów. Powiedziałeś:  Królewskie Moście ? Tak, moja droga.Ty, co oczywiste, jesteś księżniczką, królewną Scarlet.Chcesz z pewnością uwolnić swych rodziców od zaklęcia, prawda? Co? A tak, tak, pewnie  powiedziała Scarlet. Więc jestem królewną! Twoi rodzice mogą zostać odczarowani  ciągnął Azzie  tylko pod wa-runkiem, że ty sama zostaniesz uwolniona od zaklęcia. Jestem zaczarowana? Dokładnie tak, moje złotko. W porządku  zdejmij zatem ze mnie ten czar. Obawiam się, że nie potrafię tego zrobić  skłonił się Azzie. Nie jestemwłaściwą osobą. O, do diabła! A jakiego rodzaju czar na mnie spoczywa? Zaklęcie snu.Spędzasz dwadzieścia kilka godzin dobę, śpiąc lub drzemiąc;nazywają cię też Zpiącą Królewną.Tylko jeden człowiek może zdjąć czar  jestnim Królewicz.95  Kto to taki? Nikt, kogo znałabyś wcześniej, moja droga.Królewicz jest wspaniałym,przystojnym młodym mężczyzną pochodzącym ze znamienitej rodziny, który wła-śnie całkiem niedawno dowiedział się o twym pożałowania godnym położeniu.Jest już w drodze, by dotrzeć tutaj jak najśpieszniej i obudzić cię pocałunkiem,przywracając cię życiu i rozkoszy.Scarlet zastanowiła się. Niezle to brzmi [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl