Lackey Mercedes Upadek strzaly

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nic a nic się tym nie przejęła.Dręczące ją przezcałą drogę koszmary, tak wyczerpały jej siły, że spałaby pewnie smacznie nawetna kamiennej płycie.Tej nocy jednak wydawało się, że koszmarne sny, przynajmniej częściowo,zostały czymś rozproszone.Możliwe, że należało to zawdzięczać kojącej obec-ności uzdrowicielek, które spały przy niej, bo to przecież ona była empatą, a nieKris.Tej wiosny wydarzyło się wiele nieszczęść, możliwe zatem, że panujący wo-kół katastroficzny nastrój wpłynął i na jej zmysły.Mimo starań nie udało się jejwzmocnić osłon swych myśli na tyle, by całkowicie ochroniły jej umysł.118Niewykluczone też, iż zmęczenie przepędziło nachodzące ją we śnie koszma-ry.Tak więc, choć powody tego nie były jasne, Talia twardo zasnęła po razpierwszy od chwili wyjazdu a niepokojące sny zamieniły się w mgliste i odle-głe wspomnienia.SI�DMYHałas, jaki wywołały schodzące z posterunków warty nocne i zrywające sięze snu dzienne, zbudziłby nawet głuchego.Krisowi nie pozostało nic innego, jakuczynić z nieuchronności cnotę i także zerwać się z łoża.Spotkał Talię, o wciążjeszcze ciężkich od snu powiekach, w sieni służącej za kantynę.Talia okazała sięprzewidująca i zamówiła u kucharza śniadanie dla nich obojga.Tuż przed tym,jak się z nim uporali, pojawił się ich gospodarz. Otrzymaliśmy instrukcje co do waszego dalszego postępowania.Mam wrę-czyć wam mapy, byście mogli, nie czekając na eskortę, wyruszyć do stolicy, podrodze meldując się o zachodzie słońca, a przed zatrzymaniem się na nocleg, naplacówkach pocztowych. Brzmi to niezbyt skomplikowanie odparł Kris. Naprawdę chciałemwyruszyć w dalszą drogę, doprawdy nie dlatego, że nie jest nam miła wasza go-ścinność, lecz wolałbym nie być nikomu ciężarem.I to świetnie, że nie musimyzwlekać, czekając na eskortę. Przyznam, że ucieszyła mnie nowina, iż nie muszę przydzielać wam nikogodo eskorty szczerze powiedział ich gospodarz. I tak brakuje mi ludzi, a jeślinawet w połowie prawdą jest to, co zasłyszałem, żaden z naszych wierzchowcównie dotrzyma kroku waszym. To prawda. Krisa rozpierała duma. %7ładen koń nie dorówna wytrzy-małością i szybkością Towarzyszowi. Doskonale, musicie tylko aż do stolicy trzymać się głównego gościńca jak widać to nic trudnego a na noc zatrzymywać się w zajazdach Alessandara.Napotkać je można zawsze przy głównych rynkach mieścin, a opodal nich znajdu-ją się posterunki strażników miejskich, które wyglądają dokładnie tak jak oberże.Różnią się jedynie szyldem, na którym widnieje zbożowy kłos z koroną.Och.mówicie naszym językiem, prawda? Płynnie odparł Kris po hardorniańsku. O, to świetnie.Nie przysyłaliby przecież kogoś, kto by tego nie potrafił.Choć niczego nie można być pewnym, a już o kilka mil od granicy nikt nie mówiwaszym językiem. Nie powiem, bym była zaskoczona wtrąciła Talia, wolno i wyraznie120wymawiając obce słowa. Kilka mil w głąb naszego kraju nikt oprócz heroldównie rozumie waszego! Doskonale zatem, możecie wyruszyć w drogę, gdy tylko będziecie gotowi.Oto przyobiecane mapy. Podał Krisowy złożony pakiet. I oby wam szczę-ście sprzyjało w drodze. Dzięki rzucił Kris, po czym oboje zerwali się i skierowali do drzwi. I nie zapominajcie usłyszeli, jak woła za nimi, gdy zbliżali się do stajni. Meldujcie się w placówkach pocztowych każdej nocy.W stolicy chcą wie-dzieć, gdzie jesteście.Pierwszy dzień upłynął bez żadnych wydarzeń.Poddani Alessandara wyda-wali się tak samo zadowoleni ze swego losu, jak poddani Selenay; zachowywalisię przyjaznie i powodziło się im niezle przynajmniej tak się wydawało napierwszy rzut oka. Czy tu niedaleko nie powinna znajdować się wioska? zapytała Taliaokoło południa.Kris odwołał się do wręczonej im mapy, którą wydobył z sakiewki wiszącejmu u pasa. O ile zle jej nie odczytałem.Pozwól, że zapytam kogoś z miej-scowych.Za zakrętem natknęli się na grupę drzew porastających róg ogrodzonego pola,które zbiegało aż do drogi.W cieniu siedziała grupa kmieci, których z łatwo-ścią można by wziąć za rolników z Valdemaru.Zajęci byli powolnym przeżuwa-niem kolacji złożonej z grubych pajd ciemnego chleba i sera.Jeden z nich jednakdostrzegł zbliżających się heroldów, wstał, otrzepał okruszki z lnianego chałatui wyszedł im na spotkanie. Hę, panie, w czym mogę wam pomóc? Okazał się tak samo przyjaznyjak kapitan. Nie całkiem jeszcze obeznałem się z tą mapą odezwał się Kris. Czymoglibyście nam powiedzieć, jak daleko leży Bród Południowy? Jakieś staje abo dwa tym traktem.Tam na drodze jest pagórek, inaczej na-wet stąd byście go uwidzieli. Kmieć uśmiechnął się. Gdyby nie ten pagórek,nie trza by było zapytywać, hę?Kris roześmiał się razem z nim. O to prawda przytaknął. I wielkie dzięki. Miły człowiek rzuciła Talia, gdy Kris ponownie znalazł się obok niej.Mógłby być jednym z naszych. Zmrużyła oczy, obejmując wzrokiem połacieszybko rosnącego, zielonego zboża, a wzrok Krisa pobiegł w tę samą stronę.Wygląda na to, że opływają w dostatki.Jak dotąd Alessandar zasłużył u mnie nawysoką ocenę. Och westchnął Kris jednak to nie Alessandar ma być oblubieńcem.121 To prawda. Twarz jej spoważniała. I żałuję, iż nasłuchałam się tyluopowieści o czarnych owcach w rodzinie.Mieli zatrzymywać się jedynie w zajazdach, takie przynajmniej były rozkazy,a więc, gdy słońce schyliło się nad horyzontem, odszukali na mapie najbliższąmieścinę, jaka leżała przed nimi.Zajazdy zostały wprowadzone przez Alessandara po to, by uszanować podró-żujących po jego królestwie w sprawach urzędowych.Przypominały zadbane obe-rże, tyle że nie trzeba było w nich płacić za pobyt.Urzędnicy dworscy, posłowiez innych królestw i kapłani mogli korzystać z zajazdów w sposób nieograniczony.Po raz pierwszy zgłosili swą obecność w jednej z placówek pocztowychw wiosce leżącej opodal gościńca, tak jak tego od nich żądano [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl