bliziński józef komedie (2)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.GABRIELA O, bo też zawiniłam!SZAMBELANIC No, już to oboje nie mamy czystego sumienia i moglibyśmy sobie niejednązrobić wymówkę& Lepiej porozumiejmy się.(prowadzi ją na kanapę) Widzisz, mnie takte interesy przycisnęły, że nieraz musiałem się przeniewierzyć temu, co powinno było li-202czyć się dla mnie do artykułów wiary.Niech kto do mnie wyciągnął choćby najbrudniejsząłapę, byle z paczką banknotów, gotów byłem ją uścisnąć, chociaż wewnątrz coś mi się bu-rzyło na to& Pieniądz jest wielką potęgą, dając człowiekowi możność utrzymania się nawysokości swoich zasad, i zaczynam wierzyć, że największą ze zbrodni, zródłem wszyst-kich innych, jest trwonienie go bezmyślne, bo tylko wyjątkowe natury zachowują godnośćw niedostatku.Masz przykład: byłem zagrożony sekwestracją, wtem ten się zjawił jakowybawca& I cóż? Tego człowieka, na którego bym kiedy indziej nie spojrzał, posadziłemna pierwszym miejscu przy stole& z musu odegrałem z nim niską komedię, (żywo) boświadczę się Bogiem, że mi wówczas ani przez myśl nie przeszło to, co się pózniej stało.GABRIELA O, ja sobie tego przebaczyć nie mogę& ale z początku widziałam to zupełnieinaczej; mama, nie powiem, żeby mnie zmuszała, ale przedstawiła mi to w takim świetle&(żywo) a głównie przyczyniła się do tego Aechcińska.SZAMBELANIC O, ta baba!GABRIELA Byłam zbłąkaną& Powinnam była, poznawszy go, od razu przyjąć, jak na tozasługiwał, bo czułam do niego wstręt& na każdym kroku obrażał moje najdelikatniejszeuczucia& O, co ja wycierpiałam!SZAMBELANIC Biedaczka.GABRIELA (z płaczem rzucając mu się w objęcia) Ja dla was robiłam tę ofiarę, ale czułam,że mi braknie siły.SZAMBELANIC Czemużeś mi się nie zwierzyła, byłbym się postawił względem niego tak,żeby i nie zamarzył o zbliżeniu się do ciebie& (wstając, żywo) Błazen jakiś!& dzieckochciał mi zaprzepaścić! (po chwili) Przebacz mi, to moja wina, powinienem był to spo-strzec& tym bardziej że od razu mi się to nie podobało, ale byłem egoistą, przyznaję się dotego& przy tym słabym, bezsilnym& Może nawet nie chciałem widzieć& myślałem so-bie, że potrafi ci się podobać, więc byłem kontent, że to& jakoś& interesa się poprawią&Oj, te pieniądze&GABRIELA (nagle) Ach! Mnie to wszystko rozum odebrało!& Gdy sobie wspomnę& (za-słania oczy rękami)SZAMBELANIC No, cóż jeszcze? Uspokój się& już się skończyło.GABRIELA Jak mogłam zdobyć się na podobny krok z nim& to było chyba z rozpaczy! Onmiał prawo mną pogardzić!SZAMBELANIC Kto?GABRIELA (z płaczem) Władysław.SZAMBELANIC Nie rozumiem.GABRIELA Ojcze drogi, myśmy się kochali& Najlepszy, najszlachetniejszy z ludzi, i ja do-browolnie, odrzuciłam te skarby serca, jakie mi ofiarował, z zimną krwią zadałam mu takiból i jeszcze, jakby mało tego było& (szlocha; po chwili) Co on sobie o mnie pomyślał!203SZAMBELANIC (po chwili) No więc pójdziesz za niego, skoro tak.Dumnym będę z takiegozięcia& Najprzód, Czarnoskalski, a potem& on dojdzie wysoko, ja to czuję& Jedynyczłowiek, który może podnieść świetność naszego rodu& Maurycy przy nim& e!& Zdol-ność uniwersalna, obrotność w interesach& Bo cóż on miał zaczynając? A dziś, jak jużstoi&GABRIELA I strzela się mojego powodu!SZAMBELANIC On? Mówiono mi o Maurycym.GABRIELA Obaj go wyzwali.SZAMBELANIC Tak? Pierwsze słyszę.GABRIELA Ach, gdyby on miał zginąć!&SZAMBELANIC Ale nie bój się, nie bój& nauczą tego błazna rozumu, i cała rzecz.Cóż tymyślisz, pojedynek& Ja w młodych latach strzelałem się trzy razy i żyję& chociaż nie-wiele brakowało& patrz, widziałaś ten znak od kuli? (pokazuje na policzku)GABRIELA Nie wiedziałam, że to w pojedynku& sądziłam&SCENA IXPOPRZEDZAJCY, POLA, po chwili DZIECDZIERZYCSKI, pózniej SZAMBELANI-COWA i AECHCICSKA.POLA (wbiegając z lewej strony, do Gabrieli) Papka wrócił! (biegnie do drzwi środkowych)GABRIELA (niespokojna) Sam?SZAMBELANIC (wesoło) A, przywiózł chusteczkę, może teraz się uspokojemy.POLA (odpowiadając Gabrieli) Zdaje mi się, że sam& o Boże! Co się tam stało? Cała drżę.SZAMBELANIC Więc gdzież jezdził?GABRIELA (jak wyżej) Na plac.SZAMBELANIC Na plac? Papka! A to po co? (wchodzi Dzieńdzierzyński drżący i blady)POLA (biegnąc do niego) Cóż?DZIECDZIERZYCSKI Na Boga! Pomocy, ratunku, szarpi!SZAMBELANIC Jak to?204DZIECDZIERZYCSKI Ciężko raniony, jeżeli nie zabity.POLA (z krzykiem) Maurycy?GABRIELA (podobnież, równocześnie) Władysław?DZIECDZIERZYCSKI Tak!SZAMBELANIC Więc któryż?DZIECDZIERZYCSKI No, powiedziałem, Maurycy! Alboż tam był i Władysław?SZAMBELANIC Mój syn!GABRIELA Mój brat!POLA Ach! (mdleje)SZAMBELANICOWA (która przed chwilą weszła, wsparta na Aechcińskiej) Ach! (słabnie)DZIECDZIERZYCSKI (pochwyciwszy Polę w objęcia) Polu! Moje dziecię!AECHCICSKA (sadzając Szambelanicowę na kanapie, z wyrzutem do Szambelanica) A co!mówiłam, prosiłam& zapobiec, póki był czas& (płacze mocno)SZAMBELANIC (z mocą) Moja pani, powiedziałem: milcz i nie wtrącaj się do rzeczy, któredo ciebie nie należą.Proszę mi przynieść kapelusz i laskę.AECHCICSKA (wychodząc, na stronie) O, poczekaj!SZAMBELANIC (idzie do okna) Konie stoją.(do Dzieńdzierzyńskiego) Może jest jeszczeratunek? Jakżeż to było?DZIECDZIERZYCSKI Zaraz, niech zbiorę siły& jestem tak zdenerwowany, rozebrany& j es u i s t o u t � f a i t d � s h a b i l l �& (siada; po chwili) Przyjeżdżam na miejsce&furman powiada: to tu!& Pustkowie& okropna, dzika ustroń& wysiadam, patrzę& Mau-rycy przekrada się przez gęstwinę& chciałem na niego zwołać, ale coś mi stanęło w gar-dle& nie mogłem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl