Pokrewne
- Strona Główna
- 0199291454.Oxford.University.Press.USA.Values.and.Virtues.Aristotelianism.in.Contemporary.Ethics.Jan.2007
- Jan Potocki Rękopis znaleziony w Saragossie (tom. II)
- Jan III Sobieski Listy do Królowej Marysienki
- corneille pierre, racine jan baptiste tragedie
- Herrmann Horst Jan Pawel II zlapany za slowo
- w. Jan od Krzyża DZIEŁA WSZYSTKIE
- Sw. Jan od Krzyza DZIELA WSZY
- Thomas F. Valone Bioelectromagnetic Healing, A Rationale for Its Use
- John Grisham Wspolnik
- Wolski Marcin Krowy tluste.Krowy chude
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- urodze-zycie.pev.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Owszem, gdyby mogła, oddałaby z radością po tysiąc razy życie dlatejże miłości.Nie mogąc tego uczynić, uważa siebie za nic nie wartą we wszystkim, co czyni iżycie wydaje się jej bezużyteczne.Dalszym przedziwnym skutkiem tego stopnia miłości jest to, że dusza uważa się za najgorsząze wszystkich.Pochodzi to stąd, że najpierw miłość pouczyła ją, na co zasługuje Bóg, a powtóre, iż dzieła, jakie spełnia dla Boga, chociaż są liczne, zdają się jej niedoskonałe i pełnebraków.Wszystko to więc zawstydza ją i martwi, gdyż widzi, jak nędzne jest to, co czyni dlatak wielkiego Pana.Na tym trzecim stopniu dusza jest daleka od próżnej chwały izarozumiałości i od pogardzania innymi.Te skutki zatroskania, o których mówiliśmy, i wieleinnych im podobnych sprawia w duszy trzeci stopień miłości.Na nim dusza umacnia się inabiera sił, by wstąpić na czwarty stopień, o którym będziemy mówili.4.Czwarty stopień tych schodów miłości polega na tym, że dusza kochając Umiłowanego,wiele cierpi bez utrudzenia.Mówi bowiem św.Augustyn, że wielkie trudy i cierpienia niczymsą dla miłości (19).O tym stopniu miłości mówiła oblubienica, gdy pragnąc wznieść sięjeszcze wyżej, wołała do Oblubieńca: Przyłóż mnie jako pieczęć do serca Twego, jakopieczęć do ramienia Twego, bo mocna jest jako śmierć miłość - czyli czyny i dzieła miłości -twarda jak otchłań jest zazdrość (Pnp 8, 6).Duch nabiera tu takiej siły, że całkowicie owłada ciałem, i tak mało je ceni, jak drzewo jednąze swych gałązek.Nie szuka tu dusza wcale swej pociechy i upodobania ani w Bogu, ani wjakiejś rzeczy.Nie pragnie również i nie prosi Boga o łaski, gdyż czuje, że już ich otrzymaławiele.Wszystkie swe starania zwraca ku temu, by zaspokoić upodobanie Boże i oddać Mujakąś przysługę za to, co od Niego otrzymała, choćby ją to wiele miało kosztować.Powtarzaw duszy i w sercu: O Boże mój i Panie! wielu idzie do Ciebie szukać w Tobie swej pociechy iswego zadowolenia i pragnie raczej tego, byś im udzielał łask i darów, niż tego, by Ciebiezadowolić i sprawić Ci przyjemność.Niewielu jest takich, którzy by umieli o sobiezapomnieć.Nie w tym jest zło, Boże mój, że nie pragniemy nowych wciąż Twoich łask, ale wtym, że już otrzymanych nie używamy dla Twej służby, co by Cię skłoniło do ustawicznegoich udzielania.Wzniosły jest ten stopień miłości.Dusza przejęta prawdziwą miłością szuka tu ustawicznieBoga i pragnie cierpieć dla Niego.Toteż zazwyczaj Jego Majestat często daje jej odczućwiele radości i pociechy, nawiedzając ją w duchu słodko i rozkosznie.Taka jest bowiemmiłość Słowa Wcielonego, że nie może patrzeć na cierpienie miłującej Go duszy, by jej nieulżyć.Wyraził to Chrystus przez Jeremiasza w tych słowach: Wspomniałem na cię, litującsię młodości twojej i miłości.gdy chodziłaś za mną na puszczy (2, 2).W sensie duchowymwskazują te słowa na owo wewnętrzne uwolnienie się duszy od wszystkich stworzeń i na jejodwrócenie się od wszystkiego.Ten czwarty stopień miłości tak rozpłomienia duszę iwznieca w niej takie pragnienie Boga, iż podnosi ją na piąty stopień, o którym zaraz będziemowa.5.Piąty stopień miłości polega na tym, że dusza gwałtownie pragnie i łaknie Boga.Gwałtowność miłości duszy, będącej na tym stopniu, która pragnie objąć Umiłowanego izłączyć się z Nim, jest tak wielka, że wszelka zwłoka, choćby najmniejsza, wydaje się jej zbytdługa, bolesna i dręcząca.Mniema, że już znajduje swego Umiłowanego, a gdy jej pragnieniezostaje zawiedzione (co często bywa), omdlewa w tym pragnieniu.Mówi bowiem psalmista otym stopniu miłości: Pożąda i tęskni dusza moja do przedsieni Pańskich (Ps 83, 2).Na tymstopniu miłości dusza musi albo ujrzeć tego, którego miłuje, albo umrzeć.Tak też Rachel podwpływem wielkiego pragnienia potomstwa mówiła do Jakuba, swego małżonka: Daj midzieci, inaczej umrę (Rdz 30, l).Cierpią tu dusze głód i jak głodne psy okrążają i otaczają miasto Boże (Ps 58, 7).I w tymgłodzie miłości dusza zostaje nasycona miłością.Odpowiednio bowiem do głodu przychodzijego zaspokojenie.Tym sposobem dusza może się wznieść na szósty stopień sprawiający wniej te skutki, o których będziemy dalej mówili.Rozdział 20[Przedstawienie pozostałych pięciu stopni].1.Szósty stopień miłości tych schodów polega na tym, że dusza swobodnie wzlata ku Bogu, ipo wielokroć Go dotyka bez omdlenia, biegnąc drogą nadziei.Miłość bowiem do tego stopniają tu umocniła, że swobodna podnosi się wzwyż.O tym stopniu miłości [mówi równieżprorok Izajasz]: A którzy mają nadzieję w Panu, odmienia się, wezmą pióra jak orły: polecą,a nie utrudzą się (40, 31), jak to czyniły na stopniu piątym.Do tego stopnia odnoszą sięrównież następujące słowa psalmu: Jak tęskni jeleń do zródeł wód, tak tęskni dusza moja doCiebie, Boże (Ps 41, 2).Jeleń bowiem, odczuwając pragnienie, szybko biegnie do zródeł.Przyczyną owej chyżości miłosnej, jaką dusza odczuwa na tym stopniu, jest to, że miłośćrozlała się już w niej i że dusza jest już niemal całkowicie oczyszczona.Wskazują na torównież słowa psalmu: Sine iniquitate cucurri; Bez nieprawości biegłem (58, 5).Podobniemówi inny psalm: Bieżałem drogą przykazań Twoich, gdyś rozszerzył serce moje (118, 32).Z tego szóstego stopnia dusza wkrótce wchodzi na siódmy stopień.2.Siódmy stopień miłości tych schodów obdarza duszę niezwykłą śmiałością.Miłość jej niekieruje się tu rozsądkiem, by oczekiwać, ani jakąś radą, by się zatrzymać.Nie może też jejwstrzymać onieśmielenie, gdyż łaski, jakie Bóg daje duszy, wzniecają w niej pełną zapałuśmiałość.Ten stan wyraża Apostoł, gdy mówi: Miłość wszystkiemu wierzy, we wszystkimpokłada nadzieję, wszystko wytrzyma ( l Kor 13, 7).Na tym stopniu miłości był Mojżesz,gdy prosił Boga, aby przebaczył ludowi winę, albo, jeśli nie uczyni tego, wymazał go z ksiąg,które sam napisał (Wj 32, 31-32).Dusze, przejęte tą miłością, wszystko osiągają u Boga przez żarliwą modlitwę.Toteż mówiDawid: Rozkoszuj się w Panu, a da ci, czego pożąda twe serce (Ps 36, 4).Na tym stopniumiłości ośmiela się oblubienica prosić: Osculetur me osculo oris sui\ Niech mię pocałujepocałunkiem ust swoich (Pnp l, l) [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl agnieszka90.opx.pl
.Owszem, gdyby mogła, oddałaby z radością po tysiąc razy życie dlatejże miłości.Nie mogąc tego uczynić, uważa siebie za nic nie wartą we wszystkim, co czyni iżycie wydaje się jej bezużyteczne.Dalszym przedziwnym skutkiem tego stopnia miłości jest to, że dusza uważa się za najgorsząze wszystkich.Pochodzi to stąd, że najpierw miłość pouczyła ją, na co zasługuje Bóg, a powtóre, iż dzieła, jakie spełnia dla Boga, chociaż są liczne, zdają się jej niedoskonałe i pełnebraków.Wszystko to więc zawstydza ją i martwi, gdyż widzi, jak nędzne jest to, co czyni dlatak wielkiego Pana.Na tym trzecim stopniu dusza jest daleka od próżnej chwały izarozumiałości i od pogardzania innymi.Te skutki zatroskania, o których mówiliśmy, i wieleinnych im podobnych sprawia w duszy trzeci stopień miłości.Na nim dusza umacnia się inabiera sił, by wstąpić na czwarty stopień, o którym będziemy mówili.4.Czwarty stopień tych schodów miłości polega na tym, że dusza kochając Umiłowanego,wiele cierpi bez utrudzenia.Mówi bowiem św.Augustyn, że wielkie trudy i cierpienia niczymsą dla miłości (19).O tym stopniu miłości mówiła oblubienica, gdy pragnąc wznieść sięjeszcze wyżej, wołała do Oblubieńca: Przyłóż mnie jako pieczęć do serca Twego, jakopieczęć do ramienia Twego, bo mocna jest jako śmierć miłość - czyli czyny i dzieła miłości -twarda jak otchłań jest zazdrość (Pnp 8, 6).Duch nabiera tu takiej siły, że całkowicie owłada ciałem, i tak mało je ceni, jak drzewo jednąze swych gałązek.Nie szuka tu dusza wcale swej pociechy i upodobania ani w Bogu, ani wjakiejś rzeczy.Nie pragnie również i nie prosi Boga o łaski, gdyż czuje, że już ich otrzymaławiele.Wszystkie swe starania zwraca ku temu, by zaspokoić upodobanie Boże i oddać Mujakąś przysługę za to, co od Niego otrzymała, choćby ją to wiele miało kosztować.Powtarzaw duszy i w sercu: O Boże mój i Panie! wielu idzie do Ciebie szukać w Tobie swej pociechy iswego zadowolenia i pragnie raczej tego, byś im udzielał łask i darów, niż tego, by Ciebiezadowolić i sprawić Ci przyjemność.Niewielu jest takich, którzy by umieli o sobiezapomnieć.Nie w tym jest zło, Boże mój, że nie pragniemy nowych wciąż Twoich łask, ale wtym, że już otrzymanych nie używamy dla Twej służby, co by Cię skłoniło do ustawicznegoich udzielania.Wzniosły jest ten stopień miłości.Dusza przejęta prawdziwą miłością szuka tu ustawicznieBoga i pragnie cierpieć dla Niego.Toteż zazwyczaj Jego Majestat często daje jej odczućwiele radości i pociechy, nawiedzając ją w duchu słodko i rozkosznie.Taka jest bowiemmiłość Słowa Wcielonego, że nie może patrzeć na cierpienie miłującej Go duszy, by jej nieulżyć.Wyraził to Chrystus przez Jeremiasza w tych słowach: Wspomniałem na cię, litującsię młodości twojej i miłości.gdy chodziłaś za mną na puszczy (2, 2).W sensie duchowymwskazują te słowa na owo wewnętrzne uwolnienie się duszy od wszystkich stworzeń i na jejodwrócenie się od wszystkiego.Ten czwarty stopień miłości tak rozpłomienia duszę iwznieca w niej takie pragnienie Boga, iż podnosi ją na piąty stopień, o którym zaraz będziemowa.5.Piąty stopień miłości polega na tym, że dusza gwałtownie pragnie i łaknie Boga.Gwałtowność miłości duszy, będącej na tym stopniu, która pragnie objąć Umiłowanego izłączyć się z Nim, jest tak wielka, że wszelka zwłoka, choćby najmniejsza, wydaje się jej zbytdługa, bolesna i dręcząca.Mniema, że już znajduje swego Umiłowanego, a gdy jej pragnieniezostaje zawiedzione (co często bywa), omdlewa w tym pragnieniu.Mówi bowiem psalmista otym stopniu miłości: Pożąda i tęskni dusza moja do przedsieni Pańskich (Ps 83, 2).Na tymstopniu miłości dusza musi albo ujrzeć tego, którego miłuje, albo umrzeć.Tak też Rachel podwpływem wielkiego pragnienia potomstwa mówiła do Jakuba, swego małżonka: Daj midzieci, inaczej umrę (Rdz 30, l).Cierpią tu dusze głód i jak głodne psy okrążają i otaczają miasto Boże (Ps 58, 7).I w tymgłodzie miłości dusza zostaje nasycona miłością.Odpowiednio bowiem do głodu przychodzijego zaspokojenie.Tym sposobem dusza może się wznieść na szósty stopień sprawiający wniej te skutki, o których będziemy dalej mówili.Rozdział 20[Przedstawienie pozostałych pięciu stopni].1.Szósty stopień miłości tych schodów polega na tym, że dusza swobodnie wzlata ku Bogu, ipo wielokroć Go dotyka bez omdlenia, biegnąc drogą nadziei.Miłość bowiem do tego stopniają tu umocniła, że swobodna podnosi się wzwyż.O tym stopniu miłości [mówi równieżprorok Izajasz]: A którzy mają nadzieję w Panu, odmienia się, wezmą pióra jak orły: polecą,a nie utrudzą się (40, 31), jak to czyniły na stopniu piątym.Do tego stopnia odnoszą sięrównież następujące słowa psalmu: Jak tęskni jeleń do zródeł wód, tak tęskni dusza moja doCiebie, Boże (Ps 41, 2).Jeleń bowiem, odczuwając pragnienie, szybko biegnie do zródeł.Przyczyną owej chyżości miłosnej, jaką dusza odczuwa na tym stopniu, jest to, że miłośćrozlała się już w niej i że dusza jest już niemal całkowicie oczyszczona.Wskazują na torównież słowa psalmu: Sine iniquitate cucurri; Bez nieprawości biegłem (58, 5).Podobniemówi inny psalm: Bieżałem drogą przykazań Twoich, gdyś rozszerzył serce moje (118, 32).Z tego szóstego stopnia dusza wkrótce wchodzi na siódmy stopień.2.Siódmy stopień miłości tych schodów obdarza duszę niezwykłą śmiałością.Miłość jej niekieruje się tu rozsądkiem, by oczekiwać, ani jakąś radą, by się zatrzymać.Nie może też jejwstrzymać onieśmielenie, gdyż łaski, jakie Bóg daje duszy, wzniecają w niej pełną zapałuśmiałość.Ten stan wyraża Apostoł, gdy mówi: Miłość wszystkiemu wierzy, we wszystkimpokłada nadzieję, wszystko wytrzyma ( l Kor 13, 7).Na tym stopniu miłości był Mojżesz,gdy prosił Boga, aby przebaczył ludowi winę, albo, jeśli nie uczyni tego, wymazał go z ksiąg,które sam napisał (Wj 32, 31-32).Dusze, przejęte tą miłością, wszystko osiągają u Boga przez żarliwą modlitwę.Toteż mówiDawid: Rozkoszuj się w Panu, a da ci, czego pożąda twe serce (Ps 36, 4).Na tym stopniumiłości ośmiela się oblubienica prosić: Osculetur me osculo oris sui\ Niech mię pocałujepocałunkiem ust swoich (Pnp l, l) [ Pobierz całość w formacie PDF ]