Cyd P.Corneille

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dwaj słudzy moi o mnie biorą los broniami:Jakkolwiek się rozprawią, mnie to oblać łzami,Bo jakakolwiek bierka[136] padnie w krwawym czynie,Albo ociec bez pomsty, albo Rodryk Zginie.ELWIRAJa zaś z obu stron widzę fortunę-ć łaskawą:Albo Rodryka wezmiesz, albo pomstę prawą.I niechaj się nad tobą niebo, jak chce, sroży,Albo ci pomstę, albo-ć męża w łóżko włoży.CHIMENAJako? Ja-ż to za męża mam mieć z nich jednego?Krwią Rodryka albo krwią ojca spluskanego!Z obu stron ktokolwiek mnie czeka jako żony,Będzie mnie ulubioną krwią świeżo zjuszony;Z obu stron się myśl moja w różny obrót wierci,Końca tej bitwy czekam jako własnej śmierci.Precz, precz, pomsto, miłości! Raczej się was zrzekę,Niż dla was mam się w nową znowu podać mękę.A ty, o wieczna władzo, co rządzisz me sprawy,Skończ bez żadnej wygranej pojedynek krwawy,Niech żaden z nich nie wygra, żaden nie zwycięży!ELWIRAGdyby tak rzeczy padły, było-ć by z tym cięż�j,Ten pojedynek nic by dla ciebie nie sprawił,Gdyby cię znowu w pienią[137] i w sąd smętny wprawił,Gdybyś znowu musiała kłopotom wpaść w łykaI przeciw chęci - skazać na śmierć Roderyka.Nie, nie! Lepiej bogowie, nad twym szczęściem czuli,Niech mu dadzą zwycięstwo, które cię utuli;I niech król, jako niosą tej bitwy zakłady,Tam twe chęci obróci, gdzie się skłonią rady.CHIMENAChoć wygra, jeszcze nie tak gotowa zapłata:Można moja powinność, wielka moja strata,I jeszcze tryumfu z nich kłaść sobie nie może,Choć król tak chce, choć w bitwie Sanktego przemoże.On-ci łacno Sanktego zwycięży bez potu,Ale z sławą Chimeny zażyje kłopotuI jeszcze, cóżkolwiek król przyrzekł za tę bitwę,Musi się nie przez jednę dobijać mnie brzytwę[138].ELWIRAHa, bój się, że zaś niebo dla pysznej swawoliWysłucha cię i pomsty-ć nad miłym pozwoli!Cóż to jest? Chcesz gotowe szczęście wypchnąć z domu?Możesz milczeć z sumieniem dobrym i bez sromu!Cóż chcesz wskórać? Jakiegoż pragniesz więcej wieńca?Czy wróci-ć ojcu żywot śmierć twego młodzieńca?Czy chcesz, jakoby dosyć nie było raz stracić,%7łal żałobą i jednę stratę drugą płacić?Hej, porzuć to! Ba, wierę[139], zle płacisz swe długi.I nie godnaś, odpuść mi, tak wiernego sługi.I snadz niebo, sprzykrzywszy sobie twoje zrzędySanktego na małżeńskie zachowa obrzędy.CHIMENADosyć cierpię, Elwiro! Nie chciej mię tą wróżkąStraszyć i bojazliwą dobijać przegróżką.Chciałabym, gdyby można, obu się uchronić;Jeśli nie, Rodryka bym sama chciała bronić.Nie żebym w nim kochała z sławy mej upadkiem,Ale że gdyby przegrał, Sankty mię ma spadkiem;Z tego strachu Rodryk ma przychylność mą całą.Cóż widzę, nieszczęsna? Ach, już-ci się stało!SCENA PITASankty, Chimena, ElwiraSANKTYTę broń, panno, z pokłonem niskim pod twe nogi.CHIMENABroń krwawą! Broń, którą mój Rodryk poległ drogi!Zdrajco, śmiesz się mi jeszcze pokazać przed oczyZ bronią, z której się krew mnie najkochańsza toczy!Wybuchnij już, miłości, zrzuć swe tajemnice,Mój ociec już zemszczony, wynurz się z ciemnice!Jednaż godzina sławie mojej dogodziła,Serce rozpaczą zdjęła i miłość odkryła.SANKTYChciej tylko bez kolery.CHIMENAZmiesz mi mówić jeszczeRodryka na grobowej rozciągnąwszy desce!Ach, przeklęty morderco, pożyłeś go zdradą!Tacy rycerze nie tak łacno żywot kładą.ELWIRAAle przecie daj ucho!CHIMENANa cóż mam dać ucha?Może-ć być jaka po tym, co widzę, otucha?Otrzymałam, niestetyż! więcej, niżem kładła[140],I moja sprawiedliwa nazbyt dobrze padła.Odpuść, drogi Rodryku, nie mścij sią nad smętną!Pomnij, żem ojcu córką, chociaż tobie chętną.Jeżelim gwoli ojcu krew twą na sztych dała,Gwoli tobie serdeczną krew wytoczę z ciała;Z ciała, które już więcej nie chce dusze nosić,Która się śpieszy z świata i ciebie przeprosić.A ty, który chociażeś wygrał mię, niedługoUcieszysz się nadzieją, niepotrzebny sługo;Nie odniesiesz nadgrody i ta twoja pracaMiasto przysługi mnie się w ciężką śmierć obraca.SANKTYCudowna rzecz, że nie chcesz słuchać i minuty.CHIMENACóż? Chcesz, żebym słuchała twej chełpliwej butyI krwawej historyjej i żebym z twej pychyWidziała mój występek, jego śmierć, twe sztychyI żebym na twą powieść tu padła bez mocy?Idz precz! Umrę-ć ja bez twej okrutnej pomocy!Zostaw mię moim żalom, doznasz w godzin kilku,%7łe za mym miłym mogę trafić bez posiłku[141].SCENA SZ�STAKról, Diego, Arias, Alfons, Sankty, Chimena, ElwiraCHIMENAKrólu, mogę już teraz sama to zagaić,Czegom ci wszystką siłą nie mogła utaić:Kochałam i tyś widział, żem kochała, aleMiłość ma powinności puszczała cug cale.Widziałeś sam, o królu, żem była gotowąDuszę ojcowską miłą; uspokoić głową.Rodryk umarł, mnie zmienił przez krew wytoczonąZ zjadłej nieprzyjaciółki w wdowę utrapioną;Jakom była powinna pomstę ojcu swemu,Takem te łzy powinna słudze kochanemu.Zabił mnie Sankty, w tych dwóch serc naszych rozbracie.A ma jeszcze za ten mord odnieść mnie w zapłacie!Królu, jeśliś się nędznym stawiać zwykł łaskawo,Zmiłuj się, a tak ostre cofnij nazad prawo:Za to zwycięstwo, którym lepszą część mą tracę,Dóbr swoich ustępuję i tym mu zapłacę,A niechaj wolna sobie w tak nieszczęsnej porze,Ojca i sługi płaczę do śmierci w klasztorze.DIEGOO, już też teraz kocha i serdeczne ranyWyznawa nie bojąc się wstydu i nagany.KR�LMylisz, się moja córko, twój kochanek żywieI Sankty zwyciężony splótł ci coś fałszywie.SANKTYKrólu, zapalczywość ją, nie powieść ma zwiodła;Przyszedłem był sprawę dać, jak się bitwa wiodła.Ten waleczny kawaler, co jej w sercu dzwoni[142]:"Nie bój się - rzekł, ręce mi obnażywszy z broni -Wolałbym za niepewną zostawić wygranąNizli toczyć Chimenie krew ofiarowaną;A że mię teraz sprawy ciągną do pałacu,Ty za mnie idz, jej powiedz, coś sprawił na placuI oddaj pod jej nogi żywot twój i szpadę".Szedłem, królu, a gdy broń swą do nóg jej kładę,Wzięła mię za zwycięzcę, żem powrócił zdrowy,I miłość swą odkryła, a nie chcąc mi mowyNa minutę pozwolić, uparła się w zrzędzieI teraz skarży na mnie, będąc w tymże błędzie.Ale ja, chociam przegrał, szczęśliwym się sądzęI tłumiąc swe zamysły i miłosne żądze,Lubo widzę, co tracę, z tego się raduję,%7łe przegraniem miłość ich tak szczerą krępuję[143].KR�LNie trzeba-ć się, Chimeno, za tak ogień cudnyZapałać[144] i w sposób się wymawiać obłudny;Darmo cię wstyd do tego wiedzie niepotrzebny;Sława twoja jest jasna, postępek chwalebny.Ociec twój wziął nadgrodę, dobrześ się go mściła,Gdyś Rodryka tak często na śmierć naraziła;Lecz widzisz, że inaczej uradzono w niebie.Czyniąc wszytko dla ojca, czyń też co dla siebieI memu rozkazaniu nie chciej być odporną,Które cię z twoim miłym wiąże w miłość sforną[145] [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl