Farrere Claude Korsarz z Saint Malo

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Roku Pańskiego 1678, kiedy ponownie znalezli się w Saint-Malo, ten stan rzeczy niezmienił się.Ludwik nadal pozostał dziewiczy i czysty w sprawach miłosnych i ciągle niewiedział, co to znaczy kochać.Kiedy zatem spytał Tomasza: Dlaczego nie poślubisz AnnyMarii? a Tomasz mu odpowiedział: Dlatego, że już jej nie kocham nie zrozumiał jegoodpowiedzi, jakby Tomasz dał mu ją nie w języku ojczystym, ale w języku Irokezów.Po daremnych wysiłkach przeniknięcia znaczenia tych tajemniczych słów: Nie kochamjej już Ludwik znów zaczął nalegać: Cóż to szkodzi? Czyż nie robi się codziennie w życiu rzeczy, których wcale nie chce sięrobić? Twoim obowiązkiem uczciwego człowieka jest poślubić tę dziewczynę. Być może zgodził się Tomasz. Ale co zrobić, kiedy już jej nie kocham?Ludwik przypomniał sobie zdanie, które często słyszał: Zaślub ją najpierw, a potem pokochasz.104 Ach westchnął Tomasz, wznosząc ręce do nieba. Rzeczywiście, niegdyś Anna Mariai ja byliśmy kochankami.Aączyła nas wówczas miłość.Skończyła się i nigdy nie zdoła wró-cić.Poza tym kocham inną kobietę, i to tak silnie, tak namiętnie, że gdyby matka mojego sy-na dowiedziała się o tej miłości, sama nie chciałaby mnie poślubić i wolałaby raczej umrzeć.%7łe na dnie całej tej sprawy była Juana, Ludwik nie zdziwił się zbytnio.Ukraść męża żonie,ukraść ojca synowi to było sprawą tej czarownicy.Tomasz na pewno został przez nią zacza-rowany.Ludwik cichaczem zmówił modlitwę łacińską.Po czym zawołał z oburzeniem: Tomaszu! To ta przeklęta Mauretanka nie pozwala ci posłuchać głosu honoru i naraża wten sposób twoją duszę na poważne niebezpieczeństwo!Tomasz opuścił znów wzrok ku ziemi i nie powiedział ani słowa.Szli tak obok siebie po pustych ulicach bacząc, aby się nie zbliżyć przedwcześnie domieszkania Trubletów, gdyż nie mogliby tam teraz wejść, ponieważ dawno już minęła godzi-na wieczerzy, obydwaj zaś chcieli wyczerpać rozmowę, aby nie wracać już nigdy do tej spra-wy.Ludwik jednak wrócił znowu do Mauretanki. Na Boga, Tomaszu, odpowiedz! Powiedz, czyż nie byłem zawsze twym wiernym przyja-cielem i czy w różnych niebezpiecznych sytuacjach nie radziłeś się mnie, nawet wbrew mojejwoli? Zaprzecz, jeśli kłamię! Błagam cię i zaklinam! Na świętą Annę z Auray! Czy wiesz, coznaczy dla dziewczyny dobrze urodzonej i godnej wszelkiego szacunku być wypędzoną zdomu rodzicielskiego, lżoną przez każdego mieszkańca, wytykaną palcami na ulicy, obrzuca-ną kamieniami przez każdego nicponia i hultaja? Tomaszu, czyś nie pomyślał o tym, że twójsyn podczas gdy jego matka, zacna kobieta, będzie go usypiała w kołysce zostanie obu-dzony wrzaskiem, jaki tłum zwykł czynić u drzwi nierządnic? Aby zapłacić za to wszystkozło, co dobrego zamierzasz uczynić? I czy chcesz, aby twój syn, który jest kością z kości ikrwią z krwi twojej, pozostał bękartem i nie wiedział nigdy, że jest synem Tomasza1 Agneleta? Jest znacznie gorzej wyszeptał Tomasz.Przypomniał sobie przysięgę, daną ongiś bliskiemu skonania Wincentemu Kerdoncuffowi.On, Tomasz, przysiągł na Chrystusa z Ravelinu i na Najświętszą Panienkę Wielkiej Bramy,że poślubi Annę Marię, jeśli stała się brzemienna przez niego.I tak było, zaszła w ciążę zajego sprawą.Nie wątpił w to ani przez chwilę.Jeśli jej nie poślubi, co powie Wincenty Ker-doncuff z głębi swego grobu? I co powie grozna Panienka, i co powie Chrystus, straszny dlakrzywoprzysięzców? Tak.jest znacznie gorzej! powtórzył Tomasz drżąc. Boże mój! wykrzyknął Ludwik Gu�nol�, otwierając usta ze zdumienia. Jakim sposo-bem może być jeszcze gorzej?Ale Tomasz uważał za zbyteczne odpowiedzieć.Bił się z własnymi myślami.Czy nie byłożadnego wyjścia? Czyż złoto nie jest najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby? SprawaAnny Marii, zważywszy wszystkie okoliczności, nie była tak dramatyczna w porównaniu zesprawą Juany.Może da się znalezć korzystne rozwiązanie, jeżeli się sypnie w porę wiele tala-rów.Trzeba ich bez wątpienia niemało, aby uczynić z siostry Wincentego szanowaną miesz-czankę, a z bękarta chłopca, który byłby uznawany przez innych.Prawdę mówiąc, pozosta-wali Chrystus i Jego Matka Przenajświętsza.Czy zadowolą się, jeśli w wielkiej skrusze ofia-ruje im bez miary świec, mszy, jałmużny i innych nabożnych uczynków?. Niestety! przerwał te rozmyślania wielce zasmucony Ludwik. Tomaszu, widzę, żeśzatroskany i posępny, ale jeszcze nie podjąłeś ostatecznej decyzji.Czy możliwe, aby jakaśsamica?.Szatan stanął na pewno na naszej drodze w dniu, kiedyśmy rozpoczęli pościg za tąprzeklętą galeoną, na której pokładzie była ta Juana. Tę właśnie kocham z determinacją rzekł Tomasz.105VIIIW niedzielę Zielonych Zwiątek zebrał się w katedrze na uroczystej sumie wielki tłum za-cnych i pobożnych mieszkańców Saint-Malo.Ksiądz kanonik, dożywotni wikariusz kate-dry16, wszedłszy na ambonę ogarnął rozradowanym wzrokiem licznie zgromadzonych wier-nych.Wprawdzie mieszkańcy Saint-Malo, dobrzy chrześcijanie, gorliwie wypełniający swojeobowiązki religijne, nie opuszczali nigdy mszy niedzielnej, ale suma, odprawiana z pompą, ztowarzyszeniem organów i długim kazaniem, trwała często dwie godziny, toteż wiele gospo-dyń, szykujących niedzielny obiad, wolało wysłuchać mszy porannej, tej dla służących, ogodzinie szóstej, albo tej z kazaniem o siódmej.Jednakże w dni szczególnie uroczystychświąt bardziej myślano o duchu niż o przyjemnościach stołu.Wśród przybyłych znalazła się również rodzina Trubletów.U boku rodziców, Malo i Per-ryny, stał Tomasz wraz z siostrą Wilhelminą oraz braćmi Bertrandem i Bartłomiejem, którzyprzypłynęli akurat z Afryki.Trubletowie zachowywali się z wielką godnością, jak przystoiludziom bogatym i dostojnym, na których najwięksi oszczercy nie odważą się powiedziećjednego złego słowa.Tomasz, dyskretnie się rozglądając, rozpoznał swego ojca chrzestnego, Wilhelma Hamona,a także pana de la Tremblaye, Jana Gaultiera i jego brata Iwona, Piotra le Picard, nie opodalstał pan Danycan, prawdziwy król korsarstwa i handlu; za nim siedział Julian Grav�, któregoskąpstwo nie doprowadziło do fortuny, wręcz przeciwnie.Krótko mówiąc, w katedrze byłocałe Saint-Malo.Wikariusz dożywotni mógł się zaiste chełpić wielkim i świetnym audyto-rium [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl