Pokrewne
- Strona Główna
- James Shore, Shane Warden agile development. filozofia programowania zwinnego pełna wersja
- Filozofia. Zarys historii A Karpiński, J Kojkoł
- Diogenes Zywoty i poglady slynnych filozofow
- Rowling J K Harry Potter i Kamien Filozoficzny
- Czarnecki Piotr Koncepcja umyslu w filozofii De
- Kornel Makuszynski Szatan z siodmej klasy
- Grisham John Obronca ulicy (SCAN dal 811)
- Balzac Honoriusz Eugenia Grandet
- King Stephen Miasteczko Salem (3)
- Chmielewska Joanna Autobiografia t 3 (2)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- nie-szalona.htw.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Każdemu pojęciu można tu przyporządkować symbol matematyczny.Związki pomiędzy poszczególnymi pojęciami są przedstawione w postaci równań matematycznych, które wiążą te symbole.To, że system ma postać matematyczną, jest gwarancją tego, że nie ma w nim sprzeczności.Ruchy ciał, które mogą zachodzić pod wpływem działania sił, są reprezentowane przez możliwe rozwiązania odpowiednich równań.Zespół definicji i aksjomatów, który można podać w postaci równań matematycznych, traktuje się jako opis wiecznej struktury przyrody.Struktura ta nie zależy od tego, w jakim konkretnym przedziale czasu i w jakim konkretnym obszarze przestrzeni zachodzi rozpatrywany proces.Poszczególne pojęcia w tym systemie są tak ściśle ze sobą związane, że w zasadzie nie można zmienić żadnego spośród nich, nie burząc całego systemu.Dlatego też przez długi czas uznawano system Newtona za ostateczny.Wydawało się, że zadanie uczonych ma polegać po prostu na stosowaniu mechaniki Newtona w coraz szerszym zakresie, w coraz nowszych dziedzinach.I rzeczywiście - przez niemal dwa stulecia fizyka rozwijała się w ten właśnie sposób.Od teorii ruchu punktów materialnych można przejść zarówno do mechaniki ciał stałych i badania ruchów obrotowych, jak i do badania ciągłego ruchu cieczy lub drgań ciał sprężystych.Rozwój wszystkich tych działów mechaniki był ściśle związany z rozwojem matematyki, zwłaszcza rachunku różniczkowego.Uzyskane wyniki zostały sprawdzone doświadczalnie.Akustyka i hydrodynamika stały się częścią mechaniki.Inną nauką, w której można było wiele osiągnąć dzięki mechanice Newtona, była astronomia.Udoskonalenie metod matematycznych umożliwiło coraz dokładniejsze obliczanie ruchu planet oraz ich oddziaływań wzajemnych.Kiedy odkryto nowe zjawiska związane z magnetyzmem i elektrycznością, siły elektryczne i magnetyczne przyrównano do sił grawitacyjnych, tak że ich wpływ na ruchy ciał można było badać zgodnie z metodą mechaniki Newtona.W dziewiętnastym stuleciu nawet teorię ciepła można było sprowadzić do mechaniki, zakładając, że ciepło polega w istocie na skomplikowanym ruchu najmniejszych cząstek materii.Wiążąc pojęcia matematyczne teorii prawdopodobieństwa z pojęciami mechaniki Newtona, Clausius, Gibbs i Boltzmann zdołali wykazać, że podstawowe prawa termodynamiki można zinterpretować jako prawa statystyczne, wynikające z tej mechaniki, gdy z jej punktu widzenia rozpatruje się bardzo złożone układy mechaniczne.Aż do tego miejsca program mechaniki newtonowskiej[22] był realizowany w sposób całkowicie konsekwentny, a jego realizacja umożliwiała zrozumienie wielu różnorodnych faktów doświadczalnych.Pierwsza trudność powstała dopiero w toku rozważań dotyczących pola elektromagnetycznego, które podjęli Maxwell i Faraday.W mechanice Newtona siły grawitacyjne traktowano jako dane, nie zaś jako przedmiot dalszych badań teoretycznych.Natomiast w pracach Maxwella i Faradaya przedmiotem badania stało się samo pole sil.Fizycy chcieli wiedzieć, jak zmienia się ono w czasie i przestrzeni.Dlatego starali się ustalić przede wszystkim równania ruchu dla pola, nie zaś dla ciał znajdujących się pod wpływem jego działania.Ta zmiana sposobu ujęcia zagadnienia prowadziła z powrotem do poglądu, który podzielało wielu fizyków przed powstaniem mechaniki Newtona.Sądzili oni, że działanie jest przekazywane przez jedno ciało drugiemu ciału tylko wówczas, gdy ciała te stykają się ze sobą, tak jak w przypadku zderzenia lub tarcia.Newton wprowadził nową, bardzo dziwną hipotezę, wedle której istnieje siła działająca na odległość.Gdyby zostały podane równania różniczkowe opisujące zachowanie się pól, można by było powrócić w teorii pola do starej koncepcji, wedle której działanie jest przekazywane bezpośrednio - od jednego punktu do drugiego, sąsiedniego punktu.Równania takie rzeczywiście zostały wyprowadzone i dlatego opis poła elektromagnetycznego, jaki dawała teoria Maxwella, wydawał się zadowalającym rozwiązaniem problemu sił oraz problemu ich pól [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl agnieszka90.opx.pl
.Każdemu pojęciu można tu przyporządkować symbol matematyczny.Związki pomiędzy poszczególnymi pojęciami są przedstawione w postaci równań matematycznych, które wiążą te symbole.To, że system ma postać matematyczną, jest gwarancją tego, że nie ma w nim sprzeczności.Ruchy ciał, które mogą zachodzić pod wpływem działania sił, są reprezentowane przez możliwe rozwiązania odpowiednich równań.Zespół definicji i aksjomatów, który można podać w postaci równań matematycznych, traktuje się jako opis wiecznej struktury przyrody.Struktura ta nie zależy od tego, w jakim konkretnym przedziale czasu i w jakim konkretnym obszarze przestrzeni zachodzi rozpatrywany proces.Poszczególne pojęcia w tym systemie są tak ściśle ze sobą związane, że w zasadzie nie można zmienić żadnego spośród nich, nie burząc całego systemu.Dlatego też przez długi czas uznawano system Newtona za ostateczny.Wydawało się, że zadanie uczonych ma polegać po prostu na stosowaniu mechaniki Newtona w coraz szerszym zakresie, w coraz nowszych dziedzinach.I rzeczywiście - przez niemal dwa stulecia fizyka rozwijała się w ten właśnie sposób.Od teorii ruchu punktów materialnych można przejść zarówno do mechaniki ciał stałych i badania ruchów obrotowych, jak i do badania ciągłego ruchu cieczy lub drgań ciał sprężystych.Rozwój wszystkich tych działów mechaniki był ściśle związany z rozwojem matematyki, zwłaszcza rachunku różniczkowego.Uzyskane wyniki zostały sprawdzone doświadczalnie.Akustyka i hydrodynamika stały się częścią mechaniki.Inną nauką, w której można było wiele osiągnąć dzięki mechanice Newtona, była astronomia.Udoskonalenie metod matematycznych umożliwiło coraz dokładniejsze obliczanie ruchu planet oraz ich oddziaływań wzajemnych.Kiedy odkryto nowe zjawiska związane z magnetyzmem i elektrycznością, siły elektryczne i magnetyczne przyrównano do sił grawitacyjnych, tak że ich wpływ na ruchy ciał można było badać zgodnie z metodą mechaniki Newtona.W dziewiętnastym stuleciu nawet teorię ciepła można było sprowadzić do mechaniki, zakładając, że ciepło polega w istocie na skomplikowanym ruchu najmniejszych cząstek materii.Wiążąc pojęcia matematyczne teorii prawdopodobieństwa z pojęciami mechaniki Newtona, Clausius, Gibbs i Boltzmann zdołali wykazać, że podstawowe prawa termodynamiki można zinterpretować jako prawa statystyczne, wynikające z tej mechaniki, gdy z jej punktu widzenia rozpatruje się bardzo złożone układy mechaniczne.Aż do tego miejsca program mechaniki newtonowskiej[22] był realizowany w sposób całkowicie konsekwentny, a jego realizacja umożliwiała zrozumienie wielu różnorodnych faktów doświadczalnych.Pierwsza trudność powstała dopiero w toku rozważań dotyczących pola elektromagnetycznego, które podjęli Maxwell i Faraday.W mechanice Newtona siły grawitacyjne traktowano jako dane, nie zaś jako przedmiot dalszych badań teoretycznych.Natomiast w pracach Maxwella i Faradaya przedmiotem badania stało się samo pole sil.Fizycy chcieli wiedzieć, jak zmienia się ono w czasie i przestrzeni.Dlatego starali się ustalić przede wszystkim równania ruchu dla pola, nie zaś dla ciał znajdujących się pod wpływem jego działania.Ta zmiana sposobu ujęcia zagadnienia prowadziła z powrotem do poglądu, który podzielało wielu fizyków przed powstaniem mechaniki Newtona.Sądzili oni, że działanie jest przekazywane przez jedno ciało drugiemu ciału tylko wówczas, gdy ciała te stykają się ze sobą, tak jak w przypadku zderzenia lub tarcia.Newton wprowadził nową, bardzo dziwną hipotezę, wedle której istnieje siła działająca na odległość.Gdyby zostały podane równania różniczkowe opisujące zachowanie się pól, można by było powrócić w teorii pola do starej koncepcji, wedle której działanie jest przekazywane bezpośrednio - od jednego punktu do drugiego, sąsiedniego punktu.Równania takie rzeczywiście zostały wyprowadzone i dlatego opis poła elektromagnetycznego, jaki dawała teoria Maxwella, wydawał się zadowalającym rozwiązaniem problemu sił oraz problemu ich pól [ Pobierz całość w formacie PDF ]