Jacq Christian wietlisty Kamień 4 Miasto Prawdy

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- W jednym tylko mogę cię pocieszyć.Znamy tyle różnych leków, że niebędziesz cierpiał.Oczywiście w każdej chwili jestem do twojej dyspozycji.Set-Nacht wmusił w siebie porcję jagnięcych żeberek z sałatą, choć zupełnienie chciało mu się jeść.Dzięki podanym przez lekarza środkom uśmierzającymkręgosłup mniej go bolał, odbył więc półgodzinną naradę z wezyrem Horim,potem sekretarz przyniósł mu poufną korespondencję.- Wasza Królewska Mość, jest pismo od królowej Tausert.Przywiózł jekierownik robót z Miasta Prawdy.- Jesteś pewien, że to rzeczywiście Paneb Ognik?- Olbrzym, przynajmniej o głowę wyższy od kapitana przybocznej gwardiiWaszej Królewskiej Mości.- To rzeczywiście on.Ale dlaczego przesyłkę przywiózł mi osobiście?Z ciekawością zajrzał do listu.Było to krótkie pisemko polecające z prośbą ojak najszybsze przyjęcie kierownika robót.- Ilu mamy interesantów na popołudnie?- Czterech, Wasza Królewska Mość.Zarządca zbrojowni, naczel.- Każ im przyjść jutro i wezwij tu Paneba.Set-Nacht przepłukał usta chłodną wodą z natronem i siadł na krześle zoparciem ozdobionym berłami potęgi.Były to symbole patrona Set-Nachta,boga Seta, który opuścił podopiecznego, w chwili gdy ten zasiadł wreszcie natronie.Set-Nacht, podobnie jak Seti Drugi, pragnął zostać sługą Seta, ale przeceniłswe możliwości, gdyż nad niebiańskim ogniem tego boga potrafił panowaćtylko ojciec Ramzesa Wielkiego, Seti Pierwszy, i żaden z następnych władcównie powinien był iść w jego ślady.Ujrzawszy Paneba Ognika, Set-Nacht ożywił się.- Tausert pisze mi, że spieszno ci było mnie ujrzeć.- Miejsce, jakie wybrałeś sobie, Wasza Królewska Mość, na zbudowaniegrobowca, okazało się nieodpowiednie.- Ach.i chcesz mi zaproponować inne?- Tak, właśnie.- I przybyłeś tu, by porozmawiać ze mną na ten temat?- Tak jest, Wasza Królewska Mość, gdyż jest to bardzo specjalne miejsce.- Leży w każdym razie w Dolinie Królów? - z niepokojem zapytał Set-Nacht.- Wydaje mi się, że ten wielki, będący właśnie w budowie grobowiecpomieściłby oboje rządzących obecnie Egiptem faraonów.Paneb powiedział to poważnie, głos wcale mu nie zadrżał.- Ten sam grobowiec dla mnie i dla królowej Tausert?- Królowa wyraziła już zgodę.Set-Nacht nie ukrywał zdumienia.- Czy jesteś tego.pewien?- Całkowicie pewien, Wasza Królewska Mość.- Tausert i Set-Nacht złączeni na całą wieczność.I chcesz mojej zgody?- Bardzo bym tego pragnął.Starzec chętnie by wstał, wyszedł na dwór, wezwał doradców, ale nie miałjuż na to sił.Kilka dni wcześniej skrzyczałby ostro Paneba za tak zuchwałąpropozycję.Dziś jednak wszystko wyglądało inaczej, całkiem inaczej.- Czy prace są już daleko posunięte?- Pracujemy szybko - odparł Paneb - i wkrótce zacznę malować wizerunkibogów.Czy mam pokazać Waszej Królewskiej Mości projekty?- Nie ma potrzeby, wiem, że jesteś dobrym fachowcem, przyjmuję twojąpropozycję i proszę tylko o jedno.Pospiesz się, kierowniku robót.v�Mehi podążał na wyznaczone przez siebie nocne spotkanie.Prowadziłdrużynę policji pustynnej z oddziału, który umożliwił Dakterowi schwytanielibijskich zwiadowców.W obecności generała policjanci czuli się wprawdzie trochę pewniej, bali sięjednak zapuszczać głuchą nocą na pustynię.Roiło się tu od jadowitych węży,było również mnóstwo złych geniuszy, z którymi nie poradziliby sobie nawetnajlepsi wojacy.Pocieszać się można było tylko tym, że Libijczycy i inni zbóje pustynni będątak samo wystraszeni.- Trochę nas mało - odezwał się dowódca drużyny.- O tej wyprawie nikt nie może się dowiedzieć - przypomniał Mehi.- Za bardzo się narażasz, generale.- Naczelnik libijskiego klanu niełatwo da się złapać i wiesz o tym równiedobrze, jak ja.Niebezpieczeństwo jest, ale trafia się nam wyjątkowasposobność.Osobiście cieszę się, mogąc wykazać, że nie spędzam życia wurzędzie.Czy wyobrażasz sobie radość naszej władczyni, gdy przyprowadzimyjej tego buntownika?- Piękna to będzie zdobycz - przyznał dowódca.Weszli w piątkę do uedu gazeli.Posuwali się gęsiego i zdwoili czujność.Policjant idący na przedzie stukał rytmicznie w ziemię długim, rozwidlonymkijem, zamykający pochód niósł torbę przekazaną mu przez Mehiego.Zbliżyli się do opuszczonej studni i ogarnął ich jeszcze większy niepokój.- Nie chodzmy dalej, generale.Wyślę któregoś z moich ludzi, żebyspenetrował okolicę.- Nie ma potrzeby.Libijczycy i tak tu przyjdą.- Jeśli nie zachowamy ostrożności, wybiją nas jak zwierzynę łowną.- Nie trwóż się, poruczniku.Najpierw będą chcieli obejrzeć, co mamy im dozaoferowania.Pogodny nastrój Mehiego bynajmniej nie uspokoił policjantów.Obawiali siępułapki.W odległości kilku kroków od studni pojawili się nagle Libijczycy.Było ich ośmiu.Podchodzili półkolem i wymachiwali włóczniami.- Nie ruszać się! - rozkazał generał egipskim policjantom.Sam poszedł naprzód.- Chciałem się spotkać z naczelnikiem plemienia.Czy miał odwagę tuprzyjść?Do przodu wysunął się Sześciopalczasty.- Nie jestem zwykłym zwiadowcą, ale naczelnikiem plemienia i nie boję siężadnego żołnierza egipskiego.Czyś ty naprawdę Mehi, dowódca garnizonutebańskiego?- Tak, to ja.- Po co chciałeś się ze mną spotkać?- Za blisko podchodziłeś ostatnio do naszych granic.- Wcześniej czy pózniej zajmiemy cały Egipt.- Na razie chciałem ci zaproponować pewną umowę.Sześciopalczasty zdziwił się nie mniej od policjantów egipskich.- Nie zajmuję się handlem.- Jeśli nadal będziesz napadał na karawany, rzucę przeciw tobie swojewojska i nie zdołasz mi się wymknąć! Mam ci do zaoferowania coś lepszego.Mehi skinął na policjanta niosącego torbę i kazał mu podejść.- Otwórz i wysyp zawartość na ziemię.Sześciopalczasty nie wierzył własnym oczom, ale w słabym blasku gwiazdpewnie zle było widać.- To właśnie to, o czym myślisz - powiedział Mehi.- Nie bój się i dotknij.Libijczyk przyklęknął.Złoto! Mnóstwo sztabek złota.prawdziwy majątek! Spojrzał pytająco naMehiego.- Czego chcesz w zamian?- Po pierwsze, koniec z napadami w okręgu tebańskim, a po drugie drużynaLibijczyków, zawsze do dyspozycji i bezwzględnie mi posłuszna [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl