Jordan Robert Czara Wiatrow cz 1

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sheriam była przekonana, że po-dążają tą samą drogą, którą oni się kierowali i spodziewała się nawet, że Egwene będziecała promieniała w oczekiwaniu na twarze z rodzinnych okolic.Merana poradzi sobiez wszystkim.Merana wiedziała, co robi. To wiadro końskiego potu mruknęła Egwene w nocny mrok.Jakiś szczerbatyosobnik, który niósł wielkie drewniane wiadro, wzdrygnął się i zagapił na nią, tak zdu-miony, że aż zapomniał się ukłonić.Rand i dworskie maniery? Była świadkiem jego pierwszego spotkania z Coiren Sa-eldain, emisariuszką Elaidy. Arogancki , oto słowo, które go najlepiej określało.Nibyczemu miałby inaczej traktować Meranę? A tymczasem Merana sądziła, że on się boii uważała, że tak jest dobrze.Rand rzadko kiedy się czegoś bał, nawet wtedy, kiedy miałku temu powody i jeżeli bał się teraz, to Merana powinna pamiętać, że najłagodniejszymężczyzna potrafi stać się niebezpieczny pod wpływem strachu, pamiętać, że Rand jestniebezpieczny już przez to, kim jest.I co to za punkt zaczepienia stworzony przez Alan-nę? Egwene nie do końca ufała Alannie.Ta kobieta robiła niekiedy nadzwyczaj dziwnerzeczy, może wiedziona impulsem, a może jakimiś głębszymi motywami.Egwene niezdziwiłaby się, gdyby jakoś wślizgnęła mu się do łóżka; w rękach takiej kobiety stałbysię miękki jak glina.Elayne skręciłaby jej wtedy kark, ale to jeszcze nie byłoby takie naj-gorsze.Najgorsze z wszystkiego było to, że w gołębnikach Salidaru nie pojawiły się jużżadne inne gołębie od Merany.Merana na pewno miała jakieś wieści do przesłania, choćby tylko tyle, że razem z po-zostałymi uczestniczkami misji poselskiej udała się do Cairhien.Mądre ostatnimi cza-169sy nie chciały już informować Egwene o niczym prócz tego, że Rand jeszcze żyje, a jed-nak, na ile potrafiła coś wywnioskować, przeniósł się właśnie do Cairhien, gdzie najwy-razniej przyczaił się na jakiś czas.Co należało potraktować jak znak ostrzegawczy.Tym-czasem Sheriam patrzyła na to inaczej.Kto wie, dlaczego mężczyzna robi to, co robi?Nie wiedział tego prawdopodobnie nawet on sam, a gdy szło o takiego, który potrafiłprzenosić.Milczenie dowodziło, że wszystko idzie dobrze; Merana na pewno donio-słaby o wszelkich poważniejszych trudnościach.Zapewne jest teraz w drodze do Cair-hien, o ile już tam nie dotarła, więc nie istniała potrzeba przysyłania kolejnych rapor-tów, dopóki nie będzie mogła donieść o sukcesie.A skoro o tym mowa, już samą obec-ność Randa w Cairhien należało traktować jako swoisty sukces.Jednym z zadań Mera-ny, nawet jeśli nie najważniejszym, było nakłonienie go do opuszczenia Caemlyn, dzię-ki czemu Elayne mogłaby tam bezpiecznie wrócić i zasiąść na Tronie Lwa, a wówczasgrozba ze strony Cairhien przestałaby istnieć.Zdawało się to nieprawdopodobne, a jed-nak Mądre twierdziły, że Coiren i jej misja znajdują się w drodze powrotnej do Tar Va-lon.A może to wcale nie było takie nieprawdopodobne.To wszystko miało jakiś sens,jeśli się wzięło pod uwagę Randa, jeśli się wzięło pod uwagę metody postępowania AesSedai.A mimo to Egwene uważała, że coś tu.jest nie tak. Muszę do niego jechać mruknęła.Jedna godzina i wszystko się wyjaśni.A pozatym, pomijając wszystko, to przecież nadal był Rand. Nie pozostaje nic innego.Mu-szę do niego jechać. To niemożliwe, sama wiesz.Gdyby Egwene nie wzięła się w garść, podskoczyłaby na wysokość stopy.A jednakserce jej waliło nawet wtedy, gdy już spostrzegła w świetle księżyca sylwetkę Leane. Myślałam, że to. zaczęła, nim zdążyła się pohamować, i w ostatniej chwili uda-ło jej się nie wymówić imienia Moghedien.Wyższa kobieta zrównała z nią krok, ostrożnie się rozglądając, czy nie obserwują ichinne siostry.Leane nie dysponowała taką wymówką jak Siuan, by móc jej dotrzymy-wać towarzystwa.Nie żeby to im musiało jakoś zaszkodzić, gdyby zobaczono je razem,ale. Nie musi nie zawsze oznacza, że nie spowoduje przypomniała sobie Egwe-ne.Zsunąwszy stułę z ramion, złożyła ją i niosła w jednym ręku.Na pierwszy rzut oka,z pewnej odległości, Leane dałoby się uznać za Przyjętą mimo sukni; wielu Przyjętymbrakowało dostatecznej liczby białych sukni ozdobionych paskami, by mogły przez całyczas je nosić.Z daleka również Egwene mogła zostać uznana za Przyjętą.Nie była tospecjalnie kojąca myśl. �eodrin i Faolain wypytują ludzi w pobliżu namiotu Marigan , Matko.Nie byłyspecjalnie zachwycone.A ja pięknie się dąsałam, że każesz mi biegać z posłaniami; takjak obiecałam.�eodrin musiała powstrzymać Faolain, która chciała mnie za to zrugać.170 Leane roześmiała się cicho: Sytuacje, w których Siuan zgrzytała zębami, ją zazwyczajbawiły.Była lubiana przez większość sióstr za to, że potrafiła się przystosować do każ-dej nowej sytuacji. I bardzo dobrze odparła roztargnionym głosem Egwene. Merana zrobiła cośzłego, Leane, bo inaczej on nie siedziałby w Cairhien, a ona by nie milczała. W od-dali jakiś pies zawył do księżyca, potem zawtórowały mu inne, po czym nagle uciszyłyje okrzyki, których treść, być może na szczęście, nie całkiem zrozumiała.Wielu żołnie-rzy ciągnęło za sobą psy; w obozie Aes Sedai nie było żadnych.Dowolna liczba kotów,za to żadnych psów. Merana wie, co robi, Matko. Zabrzmiało to niemalże jak westchnienie.Leanei Siuan zgadzały się z Sheriam.Wszyscy się z nią zgadzali, z wyjątkiem Egwene. Kie-dy obarczasz kogoś jakimś zadaniem, musisz darzyć go zaufaniem.Egwene pociągnęła nosem i skrzyżowała ręce na piersi. Leane, ten mężczyzna potrafiłby wykrzesać iskry z wilgotnej tkaniny, gdyby ta no-siła szal.Nie znam Merany, ale w życiu nie widziałam Aes Sedai, którą można by porów-nać do wilgotnej tkaniny. A ja kilka takich poznałam zachichotała Leane.Tym razem z całą pewnościąwestchnęła. Ale Merana do nich nie należy, to prawda.Czy on naprawdę uważa, żema przyjaciółki w Wieży? Alviarin? Coś takiego utrudniłoby Meranie kontakt z nim,ale raczej nie wyobrażam sobie, by Alviarin zrobiła cośkolwiek, co groziłoby utratą sta-nowiska.Zawsze była niezwykle ambitna. On twierdzi, że ma list od niej. Nadal miała przed oczyma Randa napawające-go się listami od Elaidy i Alviarin, jeszcze przed jej wyjazdem z Cairhien. Może przezte ambicje wydaje jej się, że będzie mogła zastąpić Elaidę, jeśli on stanie u jej boku.O ilerzeczywiście to napisała, o ile taki list w ogóle istnieje.Jemu się wydaje, że jest sprytny,Leane.może zresztą jest.ale poza tym jest też przekonany, że nikogo nie potrzebu-je. Rand będzie uparcie myślał, że świetnie sobie poradzi z każdym problemem, ażw końcu któryś z nich go zmiażdży. Znam go na wylot, Leane [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl