Jordan Robert Oko swiata cz 1

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.co jest w środku.A w każdym razie nie bardom.172Rand zmarszczył brew. Kamień nie upadnie, dopóki Smok nie zawładnie mieczem, ale jak mógłby tegodokonać? Czyżby Smok miał być Wielkim Władcą Kamienia? Nie ma na to większej szansy wyjaśnił mu z poważną miną bard. W Azienienawidzi się wszystkiego, co jest Związane z Mocą, jeszcze bardziej niż w Amador,a Amador to twierdza Synów Zwiatłości. No to jak może się spełnić Proroctwo? spytał Rand. Sam bym wolał, abySmok nigdy się nie narodził na nowo, ale nie widzę sensu w przepowiedni, która niemoże się spełnić.Wydaje się, że to opowieść, która zmusi ludzi, by myśleli, że Smok nig-dy się powtórnie nie narodzi.Czy nie jest tak? Zadajesz mnóstwo pytań, chłopcze powiedział �om. Proroctwo, którespełnia się bez trudu, nie byłoby wiele warte, prawda? Nagle jego głos złagodniał. Ale co tam, dojechaliśmy, gdziekolwiek byśmy byli.Lan zatrzymał się przy drewnianym ogrodzeniu, które nie różniło się niczym odtych, jakie mijali po drodze i wepchnął ostrze swego sztyletu między dwie deski.Na-gle wydał pomruk satysfakcji, pociągnął i cały kawał ogrodzenia odsunął się jak brama.Zresztą, jak się zaraz okazało, istotnie była to brama, choć taka, która otwierała się tyl-ko z jednej strony.Tak przynajmniej należało sądzić, gdy Lan odsunął sztyletem meta-lową zasuwę.Moiraine natychmiast weszła przez nią, prowadząc za sobą klacz.Lan nakazał innympójść w jej ślady, sam wszedł ostatni i zamknął za sobą bramę.Płot krył podwórzec oberży.Rand usłyszał krzątaninę i szczęk naczyń w kuchni, naj-bardziej jednak zadziwiła go wielkość budynku: zajmował dwa razy tyle powierzchni,co oberża Winna Jagoda i miał cztery piętra więcej.Ponieważ zapadał już zmierzch,co najmniej połowa okien była oświetlona.Nie mógł się nadziwić, że do jednego miastaprzybywa aż tyle ludzi z zewnątrz.Gdy tylko pojawili się na dziedzińcu, w ogromnych, łukowatych wrotach stajni sta-nęło trzech mężczyzn w brudnych fartuchach.Jeden z nich, żylasty, jedyny, który nietrzymał wideł w rękach, wyszedł do nich, machając ramionami. Ej, wy tam! Tędy nie wolno wchodzić! Musicie wejść od frontu!Dłoń Lana powędrowała znów do sakiewki, ale w tym samym momencie z oberżywybiegł jeszcze jeden człowiek, swą tuszą mocno przypominający pana al Vere.Naduszami sterczały mu kępy włosów, a śnieżnobiały fartuch obwieszczał wyraznie, że jestto właściciel oberży. Wszystko w porządku, Mutch powiedział. Wszystko w porządku.Spodzie-wałem się tych gości.Zajmij się zaraz ich końmi.I to dobrze.Mutch posępnie potarł czoło, a potem skinął w stronę swych towarzyszy.Rand orazpozostali pośpiesznie zdjęli sakwy i koce z grzbietów koni.Oberżysta zwrócił się tym-czasem do Moiraine.Złożył głęboki ukłon i przemówił do niej z szerokim uśmiechem.173 Witajcie, pani Alys.Witajcie.Cieszę się, że was widzę, panią i pana Andra.Na-prawdę bardzo się cieszę.Tęskniliśmy do prześwietnych rozmów z wami.To szczeraprawda.Muszę powiedzieć, że bardzo się martwiłem, żeście pojechali na wieś.To zna-czy, chciałem rzec, że pogoda zupełnie powariowała, tej nocy wilki wyły pod samymmurem. Nagle klepnął się dłońmi po okrągłym brzuchu i potrząsnął głową. Ja tutak gadam, zamiast zabrać was do środka.Chodzcie, chodzcie.Na pewno jesteście spra-gnieni ciepłej strawy i wygodnego posłania.A tutaj są one najlepsze w całym Baerlon. Możemy też wziąć gorącą kąpiel, prawda, panie Fitch? spytała Moiraine.Egwene wsparła jej słowa żarliwym O, tak! Kąpiel? powiedział oberżysta. A jakże, najlepsza i najgorętsza w całym Baer-lon.Chodzcie.Witajcie w Jeleniu i Lwie.Witajcie w Baerlon. JELEC I LEWTak jak to zapowiadały dzwięki rozlegające się na dziedzińcu karczmy, w jej wnętrzupanował ogromny hałas.Podróżnicy z Pola Emonda weszli za panem Fitchem boczny-mi drzwiami i od razu zmieszali się z przemieszczającym w obie strony sznurem męż-czyzn i kobiet ubranych w długie fartuchy, niosących w górze tace z jedzeniem i piciem.Posługacze rzucali na odczepne jakieś krótkie przeprosiny, ale żaden ani na chwilę niezwolnił kroku.Jeden z nich przyjął pośpieszne rozkazy pana Fitcha i natychmiast gdzieśpobiegł. Obawiam się, że oberża jest przepełniona po same krokwie powiedział oberży-sta [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl