Martel Yann Zycie Pi.WHITE

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zaatakował moje zmysły z hamowaną wściekłością,przyprawiając mnie o zawrót głowy i gwałtowną reakcję żołądka.Nogi ugięły siępode mną.Na szczęście woda szybko wypełniła ohydną czeluść i lodówka zni-kła w morskiej toni.Wolną przestrzeń, jaką po sobie zostawiła na powierzchni,szybko zapełniły inne śmieci.Zostawiliśmy to paskudztwo za sobą.Jeszcze długo, gdy wiatr zawiał z tamtejstrony, czułem ów smród.Spłukanie oleistych smarów z kadłuba szalupy zajęłooceanowi cały dzień.Włożyłem do butelki wiadomość: Japoński frachtowiec �Tsimtsum� pod pa-namską banderą zatonął 2 lipca 1977 roku na Pacyfiku, o cztery dni drogi od Ma-nili.Jestem w szalupie.Nazywam się Pi Patel.Mam trochę żywności, trochę wo-dy, ale moim poważnym problemem jest tygrys bengalski.Proszę skontaktowaćsię z moją rodziną w Winnipeg, w Kanadzie.Będę bardzo wdzięczny za pomoc.Dziękuję.Zakorkowałem butelkę i dodatkowo okręciłem korek kawałkiem folii.Obwiązałem ją nylonowym sznurkiem, zaciskając mocno węzeł.Potem puściłembutelkę na wodę.ROZDZIAA 89Wszystko dokoła cierpiało.Wszystko było spieczone słońcem i wysmaganewiatrem.Szalupa, tratwa, dopóki się nie urwała, brezent, destylatory, deszczołapy,foliowe worki, liny, koce, siatka wszystko to zużywało się, ścierało, rozciągało,wiotczało, pękało, wysychało, gniło, darło się i blakło.To, co było pomarańczo-we, stawało się bladożółte.Co było gładkie, stawało się szorstkie.Co było szorst-kie, wycierało się do gładkości.Ostre tępiało.Całe rwało się na strzępy.Naciera-nie rybimi skórami i tłuszczem żółwi, co próbowałem robić regularnie, niewielezmieniało.Sól robiła swoje, zżerając wszystko milionami swych wygłodniałychpyszczków.Słońce smażyło wszystko bezlitośnie.Ujarzmiało Richarda Parkera.Oczyszczało do czysta szkielety i wypalało je, aż stawały się oślepiająco białe.Spopieliło moje ubranie i spaliłoby mi do cna i tak brązową skórę, gdybym nie183chronił się pod kocami i podpartymi skorupami żółwi.Kiedy upał stawał się niedo zniesienia, brałem wiadro i oblewałem się wodą, która czasami była tak ciepła,że miałem wrażenie, jakbym oblewał się zupą.Słońce zajęło się także wszelkimizapachami.Ja nie pamiętam żadnych.Może tylko zapach zużytych łusek rakiet.Wydzielały woń kminku.Czy już o tym wspominałem? Nie pamiętam, jak pach-niał Richard Parker.Obumieraliśmy.Działo się to powoli, tak że nie myślałem o tym bezustannie.Ale odnotowywałem ten proces w regularnych odstępach czasu.Byliśmy dwomawyniszczonymi ssakami, odwodnionymi i zagłodzonymi.Futro Richarda Parkerastraciło połysk, zaczął nawet linieć w okolicach barków i zadu.Stracił sporo nawadze, zamienił się w szkielet obleczony w zbyt obszerny wór spłowiałego futra.Ja też wysychałem, słońce wysysało ze mnie wilgoć, kości rysowały się wyrazniepod pergaminową skórą.Zacząłem naśladować Richarda Parkera, przesypiając niewiarygodnie dużoczasu.Nie był to zdrowy, głęboki sen, ale stan uśpionej świadomości, w którymtrudno odróżnić senne rojenia od jawy.Często wykorzystywałem swój gałganekmarzeń.A oto ostatnie stronice mojego dziennika:Dziś widziałem rekina, większego od wszystkich, jakie dotąd spo-tkaliśmy.To pierwotne monstrum miało dwadzieścia stóp długości.Rekin tygrysi bardzo grozna bestia.Okrążał nas.Bałem się, że za-atakuje.Przeżyłem z jednym tygrysem, uśmierciłby mnie drugi.Alenie zaatakował.Odpłynął.Niebo zachmurzone, ale nic z tego nie wy-nika.Nie pada.Tylko poranna szaruga.Delfiny.Próbowałem jedne-go upolować.Stwierdziłem, że nie mogę utrzymać się na nogach.R.P.osłabiony i zły.Jestem tak słaby, że nie mógłbym się bronić, gdybyzaatakował.Nie mam nawet siły zagwizdać.Spokojny i upalny dzień.Słońce pali niemiłosiernie.Czuję, że go-tuje mi się mózg.Samopoczucie koszmarne.Skrajne wyczerpanie ciała i duszy.Niedługo umrę.R.P.dyszy, alenie porusza się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl