Rodrigues dos Santos Jose Kodeks 632

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. I za ich pomocą możesz odszyfrować każdą wiadomość?Tom�s się roześmiał. Nie, moja bogini.Tylko szyfry przestawieniowe. Nie rozumiem. Istnieją trzy rodzaje szyfrów: ukryte, przestawieniowe i pod-stawieniowe.Szyfr ukryty to taki, w którym tajna wiadomość jestzakamuflowana w taki sposób, aby nikt się nie zorientował, że ona wogóle istnieje.Najstarszy znany system utajnienia pochodzi ze staro-żytności, kiedy to wiadomości zapisywano na ogolonej głowie po-słańca, z reguły niewolnika.Autorzy szyfrogramu czekali na odrostjego włosów i dopiero wtedy posyłali go do odbiorcy.Wysłannik złatwością przedostawał się przez terytorium wroga, który nie miałpojęcia o wiadomości zapisanej na skórze głowy.Odbiorcy zaś191pozostawało tylko ogolenie posłańca i odczytanie tego, co było ukrytepod włosami.To nie dla mnie stwierdziła Lena, uśmiechając się i przesuwającręką po bujnych, jasnych włosach, długich i kręconych. A innerodzaje? Szyfr przestawieniowy polega na zmianie kolejności znaków.Wgruncie rzeczy mamy do czynienia z anagramem podobnym do tego,który odcyfrowałem w Rio de Janeiro: Moloc , czyli Colom , czyta-jąc od prawej do lewej.Prosty anagram.Rzecz jasna, w przypadkuwiadomości bardzo krótkich, a dokładnie zawierających tylko jednosłowo, ten typ szyfru nie jest zbyt bezpieczny.Istnieje bardzo ograni-czona liczba możliwości przestawienia liter.Ale jeśli zwiększy sięliczbę słów, możliwość kombinacji wzrasta proporcjonalnie.Naprzykład zdanie składające się z zaledwie trzydziestu sześciu litermożna przekształcić na tryliony różnych sposobów. Nabazgrał wnotatniku długą liczbę 50 000 000 000 000 000 000 000 000 000000. Widzisz, to liczba możliwych kombinacji przy zaledwie trzy-dziestu sześciu znakach. Poczekał, aż przetrawiła cyfrę pięć i na-stępujące po niej trzydzieści jeden zer. W założeniu istnieje jakiśsystem uporządkowania znaków, w przeciwnym razie bowiem wia-domość byłaby nie do odszyfrowania nawet dla odbiorcy.Taka sytu-acja zaistniała w złamanym przeze mnie anagramie Moloc, ninundiaomastoos.W tym zdaniu występuje dwadzieścia jeden liter, cooznacza, że możliwe są miliony kombinacji.Doszedłem do wniosku,że pierwszy wiersz szyfrogramu, w którym znajdowało się słowo Moloc , opierał się na prostej symetrii.Pierwsza litera była ostatnią.Natomiast w drugiej linijce natknąłem się na symetryczne skrzyżo-wanie zgodnie z ustalonym ciągiem.Konieczne było umieszczenieobu słów jednego nad drugim i skrzyżowanie ich w kolejności alfabe-tycznej w ustalonym kierunku. Geniusz z ciebie skomentowała Lena, głaszcząc go pieszczo-tliwie po twarzy.Wskazała na szyfrogram przyniesiony przez Tomasaz domu profesora Toscano. A to? Czy to szyfr przestawieniowy? Wątpię.Wydaje mi się, że to szyfr podstawieniowy. Skąd wiesz? Z ogólnego wyglądu wiadomości.Zwróć uwagę na pierwszą192kolumnę.Składa się z trzyliterowych zespołów, a zależność pomiędzyznakami wydaje się przypadkowa.Widzisz? Wskazał na pierwsząkolumnę. Quo, lae, doe.Wygląda to, jakby właściwe litery zosta-ły zastąpione innymi.Szwedka przygryzła dolną wargę. Ale na czym dokładnie polega to podstawienie? Chodzi o system, w którym właściwe litery są zastąpione inny-mi zgodnie z porządkiem niezrozumiałym dla kogoś, komu nieznanyjest użyty alfabet szyfru.Na przykład wyobraz sobie słowo syn.Jeżeli ustali się, że s zastąpione będzie literą t , y literą x , a nzamienione na r , to słowo syn w szyfrogramie przekształci się w txr.Problem polega na tym, by zrozumieć, że t to s , x to y , a r to n.Kiedy odgadniemy alfabet szyfru, reszta jest łatwa.Każdymoże odczytać wiadomość. Więc jeśli dobrze zrozumiałam, chodzi o to, by poznać alfabet,w jakim zapisano szyfr? Właśnie.Dokończyli łososia i Lena poszła do kuchni po deser.Wróciła zachwilę z czymś w rodzaju musu jabłkowego, ale bardziej suchego imączystego. Skoro któregoś dnia wspominałeś o appelkaka, stwierdziłam,że przygotuję je dla ciebie oznajmiła, stawiając jabłkowy specjał nastole.Rozdzieliła porcję na dwie miseczki i podała Tom�sowi. Pro-szę.Portugalczyk spróbował łyżeczkę. Hmm wymruczał. Ten appel to nie żadna kaka. %7łartowniś. Uśmiechnęła się i wskazała na książkę. Wraca-jąc do naszej rozmowy, czy ten system szyfrowania przez podstawie-nie jest często spotykany? Bardzo.Pierwszy znany szyfr podstawieniowy opisał JuliuszCezar w swoim dziele O wojnie galijskiej.Jego pomysł opierał się naalfabecie przesuniętym o trzy znaki do przodu w odniesieniu donormalnego.W ten sposób literze a w alfabecie normalnym odpo-wiadała litera znajdująca się trzy miejsca po niej, czyli d. B zapi-sywano jako e i tak dalej.System ten znany jest jako szyfr Cezara.193Również erudyta bramiński Vatsyayana zalecił w Kamasutrze, wczwartym wieku przed naszą erą, aby kobiety nauczyły się sztuki taj-nego pisma w celu bezpiecznej komunikacji ze swoimi kochankami.Jedną z proponowanych przez niego technik zapisu był właśnie szyfrpodstawieniowy.Obecnie system ten jest niezwykle rozwinięty, atakie szyfrogramy, w bardzo skomplikowanych przypadkach, możnazłamać jedynie za pomocą komputerów zdolnych do testowania mi-lionów kombinacji na sekundę.Tom�s zjadł jeszcze trochę appelkaka. Hmm ponownie wymruczał z zadowoleniem. Wspaniałe.Lena nawet nie zwróciła uwagi na komplement, tak była pochło-nięta kontemplacją szarady profesora Toscano. Jeżeli uważasz, że jest to zapisane szyfrem podstawieniowym,to w jaki sposób masz zamiar go złamać? Masz klucz do szyfru? Nie. Co więc zrobisz?Pomachał jej przed nosem wyciągniętą z teczki książką. Posłużę się tabelami częstotliwości.Dziewczyna utkwiła w nim wzrok, nie rozumiejąc. Tabele częstotliwości zawierają klucz? Nie odrzekł, potrząsając głową. Ale oferują pewien skrót. Przełknął resztę jabłecznego deseru. Pomysł tabel narodził sięwśród erudytów arabskich, kiedy to studiowali objawienia Mahome-ta w Koranie.Starając się ustalić chronologię objawień proroka, teo-lodzy muzułmańscy zaczęli liczyć, z jaką częstotliwością pojawiają siękażde słowo i każda litera.Odkryli, że pewne litery występowały czę-ściej niż inne.Na przykład a i l , które tworzą rodzajnik określonyal, zidentyfikowano jako najczęściej spotykane znaki alfabetu arab-skiego, dziesięć razy częściej niż przykładowo litera ,j.W gruncierzeczy Arabowie stworzyli pierwszą tabelę częstotliwości, czyli zesta-wienie określające frekwencję każdego znaku w danym języku.Opie-rając się na tym odkryciu, wielki arabski naukowiec dziewiętnastegowieku, al-Kindi, napisał traktat o kryptografii.Bronił w nim tezy,jakoby najlepszym sposobem złamania zaszyfrowanej wiadomościbyło określenie, która z liter występuje najczęściej w języku szyfro-gramu i która z liter powtarza się najczęściej w samej wiadomości.194Istnieje duże prawdopodobieństwo, że będą to te same znaki. Nie rozumiem. Przyjmijmy, że zaszyfrowana wiadomość w oryginale zostałautworzona w języku arabskim.Jeżeli wiemy, że najczęstszymi lite-rami tego języka są a i 1 , to pozostaje nam tylko sprawdzić, któredwa znaki pojawiają się najczęściej w szyfrogramie.Przypuśćmy, żebędą to t i d [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl