[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dżi-had potrząsnął głową, gdy Zwierk rzucił mu się na plecy i powalił go naziemię.Wszyscy zebrani zbliżyli się, żeby mieć lepszy widok.Ratowanie ptaków czyn chwalebny, ale porządne mordobicie też ma swoją wartość.Zwierk przygwozdził Dżi-hada do podłoża, po czym rozejrzał się zupełnieskołowany.Widział niejedną reakcję człowieka przygniecionego do ziemi i, ow-szem, zdarzał się wśród nich śmiech.Ale tylko śmiech histeryczny.Nigdy, prze-nigdy nie widział ani nie słyszał nikogo powalonego na plecy, kto wskazywałbyna niebo i ryczał ze śmiechu, jakby dopiero co usłyszał najlepszy dowcip na całymświecie.Szafka na dokumenty, potężny pióropusz niepłonnych pergaminów i wielkasofa wyleciały z trzech otworów w kopule.Wtedy stało się coś dziwnego.Tysiąc stóp poniżej obsydianowy stół uderzył w sufit, powodując gwałtownąi niemal całkowitą chwilową próżnię.Ten nagły spadek ciśnienia rozprzestrzeniłsię w rurze łączącej PKiN z Hadesją i spowodował bardzo dziwne zjawisko.Dżi-had zauważył je pierwszy.Cóż, znajdował się we właściwym miejscu.Pięćdziesiąt trzy tysiące dżdżownic, do tej chwili oblizujących to, co wśróddżdżownic uchodzi za wargi, w oczekiwaniu na wspaniałą wyżerkę, nagle straciłoapetyt i rozpierzchło się.Ponad tysiąc kretów postąpiło tak samo.Powód tej nagłej i masowej ewakuacji szybko stał się jasny dla wszystkichzgromadzonych w pobliżu PKiN.Według Dżi-hada ziemia się poruszyła.Fala uderzeniowa próżni, która dopiero co dotarła na powierzchnię z wnętrz-ności Hadesji, rozluzniła już i tak osłabioną glebę.Piętnaście przejść z górą czter-dziestu tysięcy dżdżownic i dobrego tysiąca kretów nie mogło wpłynąć zbyt ko-rzystnie na spoistość ziemi.Zwłaszcza jeżeli ziemia ta miała powstrzymywać po-238 łączony ciężar największego zbiornika wodnego na terenie całych Talp.Jezioro Hellarwyl wystąpiło z brzegów.Niezliczone miliony litrów świeżej wody przedarły się przez zerodowaną zasprawą dżdżownic glebę i wpadły w kanał prowadzący zboczem wzgórza. Nogi za pas!  wrzasnął Dżi-had, zadzierając habit i w praktyce demon-strując znaczenie swojej porady.Pani Grynpis i Zwierk szybko poszli w jego ślady.Fala powodziowa świeżej wody przepychała się przez osłabioną ziemię, przy-spieszając za sprawą ciśnienia i siły grawitacji.Pięćdziesiąt kilka stóp gruntu znaj-dującego się pomiędzy wodą i wirującymi wiatrakami nie miało żadnych szans.Niczym jakiś infernalny buldożer, woda zepchnęła kilkaset ton przedniego talpej-skiego iłu w dół szybu i zwaliła tysiąc stóp w dół, na blat litego, obsydianowegostołu.I wtedy, zupełnie jakby rozpoczynała się jakaś wspaniała religijna uroczy-stość, napływająca woda dostała się w wiatraki.Z początku wirujące skrzydłaporwały tylko kilka kropel, ale już chwilę pózniej, jakby domyślając się, co jestgrane, chwyciły jej znacznie więcej. Patrzcie!  pisnęła pani Grynpis, to wskazując ręką na powietrze, to prze-cierając z niedowierzaniem oczy. Moje ptaszęta!Siedem dymiących otworów w kopule PKiN zakrztusiło się, zacharczało, poczym jęło wyrzucać w powietrze dziesiątki tysięcy litrów czystej, świeżej wody.* * *Ktoś inny także przecierał oczy z niedowierzania.Tym kimś był Flagit, któryspoglądał to na d Abaloha, to na Harpię, to z kolei na stos szafek i stołów w są-siednim pomieszczeniu. Jak śmiesz?!  wrzasnął d Abaloh, podpierając się pod boki i władczopatrząc na Flagita. Ja.ja mogę wyjaśnić. Flagit jęknął, wiercąc się niespokojnie i wy-patrując jakiegokolwiek śladu swej infernitowej siatki. Nie musisz nic wyjaśniać.To oczywiste, co się tutaj dzieje  warknąłd Abaloh, znacząco spoglądając na rury i narzędzia walające się po podłodze. Tak.tak?  bąknął pełen obaw Flagit i zaczął przestępować z kopyta nakopyto. Jak zareaguje Mroczny Lord? Będzie schlebiał czy się wścieknie? To cię oduczy korzystania z usług nielegalnych imigrantów!  oznajmiłd Abaloh i spojrzał krzywo na Hipokryta. Powinieneś skontaktować się z wła-ściwymi mortropolitańskimi wykonawcami, wtedy nic by się nie stało. Pazu-rem machnął na złomowisko w sąsiednim pomieszczeniu.239  Tak.ja, eee. Flagit pocierał się po głowie, szukając śladów po cio-sie, który mógł spowodować wstrząśnienie mózgu.To było jedyne wyjaśnienie.Dostał w łeb i teraz nic nie miało sensu.Chyba że właśnie zupełnie postradałzmysły. Z wami jest zawsze tak samo  ciągnął tymczasem d Abaloh. Narze-kacie na brak miejsca, ale nigdy się niczego nie uczycie.Brak miejsca?  wybełkotał otumaniony umysł Flagita.Może i rzeczywiścietu na dole robiło się nieco za ciasno, ale.o co mu chodzi? Gdybyś miał odpowiednie pozwolenie i prawidłową ekspertyzę lokalu,wiedziałbyś o grożących szczelinach wulkanicznych.Ba, a co masz teraz zamiarzrobić ze swoją dobudówką? Do.dobudówką?  bąknął Flagit. Nie udawaj niewiniątka.To oczywiste, że potrzebujesz dodatkowej prze-strzeni magazynowej!  Mroczny Lord popatrzył znacząco na szafki na doku-menty. Na twoim miejscu pacnąłbym na to kilkadziesiąt opakowań Zapchaj-dziury, będziesz potrzebował supermocnej, wielozadaniowa się nie nada.Niektó-rzy ją wolą, ale ja zawsze.I d Abaloh zaczął recytować długą listę marek, metod konstrukcyjnych, wadi zalet stosowania grzmotników w nasadkach wulkanizowanych okładzin do agre-gatów wulkanicznych.Oczy zaszły mu mgłą tęsknoty, kiedy przypominał sobiekatalogi materiałów budowlanych, łuskowata górna warga drżała, gdy opowiadało rozmiarach opakowań setek różnych rodzajów zaprawy murarskiej.Ileż to czasuminęło, odkąd po raz ostatni brał udział w tak inteligentnej konwersacji!I nawet gdyby przez drzwi wpadli teraz funkcjonariusze UOP-u, pomyślał Fla-git, nie miałoby to znaczenia.Jakimś cudem nie było dowodów jego wykroczeń,niczego, co łączyłoby go z drukarzem czy klechą.Wystarczyłoby kilka bezczel-nych kłamstw, w których przecież odznaczał się nie lada biegłością, i skończyłobysię na kilkuset latach odsiadki za rozbudowywanie nieruchomości bez odpowied-niego pozwolenia, wykorzystywanie do tego niestandardowej siły roboczej i wy-wołanie silnego wstrząsu psychicznego u osobistego środka lokomocji MrocznegoLorda.Stój na uboczu, rób swoje, a uziemią cię na dwanaście dekad, nie więcej.W tejchwili Flagit mógłby nawet ucałować d Abaloha.Lecz było na to za pózno.Z szerokim uśmiechem, szepcząc coś w rodzaju Od lat się tak nie bawiłem  d Abaloh wyskoczył przez okno wprost na grzbietHarpii i odleciał ku naglącemu spotkaniu z kilkoma pełnymi obaw i nadziei kan-dydatami.240 * * * Ciągnijcie! No dalej, ciągnijcie!  krzyczał Mahrley, usiłując obudzićw swoich ludziach entuzjazm. Teraz jest doskonale!  ryknął i wskoczył nakatapultę. Tym razem im.uuuups!Spojrzał na scenę rozgrywającą się przed jego oczyma i nagle poczuł się dośćgłupkowato.Wcześniej wszystko wyglądało nieco inaczej.Przede wszystkim niebyło tego szerokiego strumienia wody, spływającego z jeziora Hellarwyl i toczą-cego swe nurty przez bramę, którą od tak dawna usiłował rozwalić.Z początku nikt nie odważył się ruszyć, wszyscy stali osłupiali, wpatrując sięw siedem fontann wzbijających w powietrze, wciąż wyżej i wyżej, potężne stru-mienie wody, i starali się pojąć, co jest grane.Lecz nagle zrozumieli, że grawitacjawciąż działa [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl