[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.— 1 pani poszła? —Tak.— I… piła pani z nią kawę? Deirdre pokręciła głową.— Nie.Przyszłam i zapukałam.Ale nikt nie odpowiadał.Więc otworzyłam drzwi i weszłam do przedpokoju.Było zupełnie ciemno i z zewnątrz widziałam, że światło w ba—wialni się nie pali.Więc nie wiedziałam, co myśleć.Raz czy dwa zawołałam: „pani Upward!”, ale nikt nie odpowiedział.Więc pomyślałam, że to na pewno jakaś pomyłka.— Jak pani sądziła, jaka to mogła być pomyłka?— Pomyślałam, że może ostatecznie pojechała z nimi do teatru.— Nie dając pani znać.— Rzeczywiście, to mi się wydało dziwne.— Nie przychodzi pani na myśl żadne inne wyjaśnienie?— No, pomyślałam, że może Frieda przekręciła wiadomość.Czasami zdarza się jej coś pokręcić.Jest cudzoziemką.Sama była wczoraj podekscytowana, bo odchodziła.— Co pani zrobiła, panno Henderson?— Po prostu wyszłam.— Wróciła pani do domu?— Tak.To jest… najpierw poszłam się przejść.Było całkiem ładnie.Spence milczał chwilę lub dłużej, przyglądając się jej.Patrzył, jak zauważył Poirot, na jej usta.Potem powiedział z ożywieniem:— No, to dziękuję pani, panno Henderson.Miała pani słuszność, przychodząc i mówiąc nam o tym.Bardzo jesteśmy pani wdzięczni.Wstał i podał jej rękę.— Pomyślałam, że powinnam — powiedziała Deirdre.— Matka nie chciała, żebym szła.— Doprawdy?— Ale pomyślałam, że lepiej przyjść.— Całkiem słusznie.Wyprowadził ją i wrócił.Usiadł i bębniąc w stół, spojrzał na Poirota.— Nie miała szminki — powiedział.— Ale może tylko dziś rano?— Nie, to nie tylko dzisiaj rano.Nigdy jej nie używa.— To dzisiaj dziwne, no nie?— Jest raczej dziwną dziewczyną… niedojrzałą.— I żadnych perfum, jak na mój węch.To pani Oliver mówi, że był wyraźny zapach perfum… drogich perfum, powiada… zeszłej nocy w domu.Robin Upward to potwierdza.Żaden z zapachów, jakich używała jego matka.— Myślę, że ta dziewczyna nie używa perfum — powiedział Poirot.— I ja tak myślę — powiedział Spence.— Wygląda raczej jak kapitan drużyny hokejowej ze staroświeckiej szkoły żeńskiej… ale musi mieć trzydziestkę jak byk, że tak powiem.— No właśnie.— Zahamowana w rozwoju, mówi pan?Poirot zastanowił się.Potem orzekł, że to wcale nie takie proste.— Nie pasuje — oświadczył Spence marszcząc brwi.— Brak szminki, brak perfum.A ponieważ z jej matką jest wszystko w porządku, a matkę Lily Gamboll ktoś załatwił w pijackiej burdzie w Cardiff, kiedy miała dziewięć lat, nie wiem, jakby mogła być Lily Gamboll.Ale… pani Upward zadzwoniła do niej wczoraj wieczorem, żeby przyszła… na to nie można zamknąć oczu.— Potarł nos.— To nieproste.— Co z orzeczeniem lekarskim?— Niewiele daje.Wszystko, co lekarz policyjny może stanowczo stwierdzić, to że prawdopodobnie nie żyła o pół do dziesiątej.— Więc mogła już nie żyć, kiedy Deirdre Henderson przyszła do Szczodrzeńców?— Prawdopodobnie już nie żyła, jeśli dziewczyna mówi prawdę.Albo mówi prawdę, albo to chytra sztuka.Twierdzi, że matka nie chciała, żeby do nas przychodziła.Widzi pan w tym coś?Poirot rozważył sprawę.— Nic szczególnego.Dla niej jest ważne, czego chce matka.Rozumie pan, ona jest z tych, którzy unikają nieprzyjemności.Spence westchnął.— Więc mamy Deirdre Henderson… na miejscu zbrodni.Albo kogoś, kto tam był przed Deirdre Henderson.Kobietę, która używa szminki i drogich perfum.Poirot mruknął:— Będzie pan prowadził przesłuchania… Spence mu przerwał:— Już prowadzę przesłuchania! Tylko na razie dyskretnie.Nic chcemy nikogo spłoszyć.Co wczoraj wieczorem robiła Eve Carpenter? Co wczoraj wieczorem robiła Shelagh Rendell? Dziesięć do jednego, że spokojnie siedziały w domu.Carpenter, o ile wiem, miał zebranie polityczne.— Eve — powiedział w zamyśleniu Poirot.— Moda na imiona się zmienia, prawda? Ostatnio prawie się nie słyszy,żeby ktoś nosił imię Eva.Wyszło z mody.Ale Eve jest popularne.— Ją stać na kosztowne perfumy — powiedział Spence, podążając biegiem własnych myśli.Westchnął.— Musimy głębiej sięgnąć w jej przeszłość [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl