Pokrewne
- Strona Główna
- Fides Et Ratio (2)
- Melissa Marr Wróżki 03 Krucha WiecznoÂść
- Brust Steven Vlad Taltos 10 Dzur
- Adolf.Hitler. .Mein.Kampf.(osloskop.net)
- Brust Steven Yendi (3)
- Wharton William Wiesci
- Smith Scott Prosty Plan (2)
- Alfred Szklarski Tomek wsrod lowcow glow (2)
- Crosland Susan Niebezpieczne gry
- Agata Barbara Krzyszton
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- anndan.keep.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1 Tm 3,16), jak to ukazała posynodalna Adhortacja Apostolska Reconciliatio et paenitentia 19.Tego wymiaru grzechu człowiek również nie zna - absolutnie nie zna - poza Krzyżem Chrystusa.I o nim również nie może być "przekonany", jak tylko przez Ducha Świętego: Tego, który "przenika głębokości Boże".3.Świadectwo początku: pierworodny wymiar grzechu33.Pierworodny wymiar grzechu odnajdujemy w świadectwie początku, zapisanym w Księdze Rodzaju (por.Rdz 1-3).Stajemy wobec tego grzechu, który wedle objawionego Słowa Boga - stanowi początek i korzeń wszystkich innych.Stajemy wobec wymiaru pierworodnego grzechu w dziejach człowieka, a zarazem w całokształcie zbawczej ekonomii.Można powiedzieć, iż w grzechu tym mysterium iniquitatis znajduje swój początek - ale zarazem też: jest to grzech, wobec którego odkupieńcza moc mysterium pietatis staje się szczególnie przejrzysta i skuteczna.Daje temu wyraz św.Paweł, gdy "nieposłuszeństwu" pierwszego Adama przeciwstawia "posłuszeństwo" Chrystusa, drugiego Adama: "posłuszeństwo aż do śmierci" (por.Rz 5,19; Flp 2,8).Wedle świadectwa początku, grzech w swoim pierworodnym wymiarze kształtuje się w woli - oraz w sumieniu - człowieka przede wszystkim jako "nieposłuszeństwo", czyli jako sprzeciw woli człowieka wobec woli Boga.To pierworodne nieposłuszeństwo zakłada odrzucenie - a co najmniej: odsunięcie prawdy, zawartej w Słowie Bożym, stwarzającym świat.Jest to zarazem Słowo, które było "na początku (.) u Boga", które "było Bogiem", i bez którego "nic się nie stało, co się stało": albowiem "świat stał się przez Nie" (por.J 1,1.2.3.10).Jest to Słowo, będące również odwiecznym Prawem, źródłem wszelkich praw, jakie rządzą światem, a zwłaszcza czynami ludzkimi.Kiedy więc Chrystus mówi w przeddzień swojej męki o grzechu tych, którzy "nie uwierzyli w Niego", wówczas ta Jego wypowiedź, pełna bólu, jest również jakby dalekim echem nowego grzechu, jaki swym pierworodnym kształtem wpisuje się ponuro w tajemnice stworzenia.Mówi bowiem tak nie tylko Syn Człowieczy, ale równocześnie Ten, który jest "Pierworodnym wobec każdego stworzenia", "w Nim (bowiem) zostało wszystko stworzone (.) przez Niego i dla Niego" (por.Kol 1,15-18).W świetle tej prawdy rozumiemy, że "nieposłuszeństwo" zakłada w tajemnicy początku poniekąd tę samą "niewiarę": to samo "nie uwierzyli", jakie powtórzy się w odniesieniu do tajemnicy paschalnej.Oznacza ono bowiem odrzucenie, a przynajmniej odsunięcie prawdy zawartej w Słowie Ojca.Odrzucenie to wyraża się w czynie jako "nieposłuszeństwo" dokonane na skutek pokusy, która pochodzi od "ojca kłamstwa" (por.J 8,44).U korzenia ludzkiego grzechu leży więc kłamstwo jako radykalne odrzucenie prawdy, zawartej w Słowie Ojca, poprzez które: wyraża się miłująca wszechmoc Stwórcy.Jest to wszechmoc i zarazem miłość "Boga Ojca, Stworzyciela nieba i ziemi".34."Duch Pański", który - wedle biblijnego opisu stworzenia - "unosi się nad wodami" (por.Rdz 1,2), wskazuje na tego "Ducha, który przenika głębokości Boże,": Przenika głębokości Ojca i Słowa-Syna w tajemnicy stworzenia.Jest nie tylko bezpośrednim świadkiem Ich wzajemnej miłości, z której bierze początek stworzenie, ale sam jest tą Miłością.Sam jest jako Miłość - przedwiecznym, nie stworzonym Darem.W Nim zawiera się źródło i początek wszelkiego obdarowania stworzeń.Świadectwo początku, jakie znajdujemy w, całym Objawieniu, a naprzód w Księdze Rodzaju, jest tu jednoznaczne.Stworzyć - to znaczy powołać z nicości do istnienia; a zatem stworzyć to tyle, co obdarować istnieniem.Świat widzialny zostaje stworzony dla człowieka: człowiek zostaje więc obdarowany światem (por.Rdz 1,26.28.29).Równocześnie zaś ten sam człowiek w swoim człowieczeństwie zostaje obdarowany szczególnym "obrazem i podobieństwem" Boga.Oznacza to nie tylko rozumność i wolność jako konstytutywną właściwość natury ludzkiej.Oznacza to zarazem, od samego początku, zdolność obcowania z Bogiem na sposób osobowy, jako "ja i ty".Oznacza również zdolność do przymierza, jakie ma ukształtować się wraz ze zbawczym udzielaniem się Boga człowiekowi Na gruncie "obrazu i podobieństwa" Boga - "dar Ducha" oznacza wreszcie wezwanie do przyjaźni, w której nadprzyrodzone "głębokości Boże" zostają niejako gościnnie otwarte dla uczestnictwa ze strony człowieka.Uczy Sobór Watykański II: "Bóg niewidzialny (por [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl agnieszka90.opx.pl
.1 Tm 3,16), jak to ukazała posynodalna Adhortacja Apostolska Reconciliatio et paenitentia 19.Tego wymiaru grzechu człowiek również nie zna - absolutnie nie zna - poza Krzyżem Chrystusa.I o nim również nie może być "przekonany", jak tylko przez Ducha Świętego: Tego, który "przenika głębokości Boże".3.Świadectwo początku: pierworodny wymiar grzechu33.Pierworodny wymiar grzechu odnajdujemy w świadectwie początku, zapisanym w Księdze Rodzaju (por.Rdz 1-3).Stajemy wobec tego grzechu, który wedle objawionego Słowa Boga - stanowi początek i korzeń wszystkich innych.Stajemy wobec wymiaru pierworodnego grzechu w dziejach człowieka, a zarazem w całokształcie zbawczej ekonomii.Można powiedzieć, iż w grzechu tym mysterium iniquitatis znajduje swój początek - ale zarazem też: jest to grzech, wobec którego odkupieńcza moc mysterium pietatis staje się szczególnie przejrzysta i skuteczna.Daje temu wyraz św.Paweł, gdy "nieposłuszeństwu" pierwszego Adama przeciwstawia "posłuszeństwo" Chrystusa, drugiego Adama: "posłuszeństwo aż do śmierci" (por.Rz 5,19; Flp 2,8).Wedle świadectwa początku, grzech w swoim pierworodnym wymiarze kształtuje się w woli - oraz w sumieniu - człowieka przede wszystkim jako "nieposłuszeństwo", czyli jako sprzeciw woli człowieka wobec woli Boga.To pierworodne nieposłuszeństwo zakłada odrzucenie - a co najmniej: odsunięcie prawdy, zawartej w Słowie Bożym, stwarzającym świat.Jest to zarazem Słowo, które było "na początku (.) u Boga", które "było Bogiem", i bez którego "nic się nie stało, co się stało": albowiem "świat stał się przez Nie" (por.J 1,1.2.3.10).Jest to Słowo, będące również odwiecznym Prawem, źródłem wszelkich praw, jakie rządzą światem, a zwłaszcza czynami ludzkimi.Kiedy więc Chrystus mówi w przeddzień swojej męki o grzechu tych, którzy "nie uwierzyli w Niego", wówczas ta Jego wypowiedź, pełna bólu, jest również jakby dalekim echem nowego grzechu, jaki swym pierworodnym kształtem wpisuje się ponuro w tajemnice stworzenia.Mówi bowiem tak nie tylko Syn Człowieczy, ale równocześnie Ten, który jest "Pierworodnym wobec każdego stworzenia", "w Nim (bowiem) zostało wszystko stworzone (.) przez Niego i dla Niego" (por.Kol 1,15-18).W świetle tej prawdy rozumiemy, że "nieposłuszeństwo" zakłada w tajemnicy początku poniekąd tę samą "niewiarę": to samo "nie uwierzyli", jakie powtórzy się w odniesieniu do tajemnicy paschalnej.Oznacza ono bowiem odrzucenie, a przynajmniej odsunięcie prawdy zawartej w Słowie Ojca.Odrzucenie to wyraża się w czynie jako "nieposłuszeństwo" dokonane na skutek pokusy, która pochodzi od "ojca kłamstwa" (por.J 8,44).U korzenia ludzkiego grzechu leży więc kłamstwo jako radykalne odrzucenie prawdy, zawartej w Słowie Ojca, poprzez które: wyraża się miłująca wszechmoc Stwórcy.Jest to wszechmoc i zarazem miłość "Boga Ojca, Stworzyciela nieba i ziemi".34."Duch Pański", który - wedle biblijnego opisu stworzenia - "unosi się nad wodami" (por.Rdz 1,2), wskazuje na tego "Ducha, który przenika głębokości Boże,": Przenika głębokości Ojca i Słowa-Syna w tajemnicy stworzenia.Jest nie tylko bezpośrednim świadkiem Ich wzajemnej miłości, z której bierze początek stworzenie, ale sam jest tą Miłością.Sam jest jako Miłość - przedwiecznym, nie stworzonym Darem.W Nim zawiera się źródło i początek wszelkiego obdarowania stworzeń.Świadectwo początku, jakie znajdujemy w, całym Objawieniu, a naprzód w Księdze Rodzaju, jest tu jednoznaczne.Stworzyć - to znaczy powołać z nicości do istnienia; a zatem stworzyć to tyle, co obdarować istnieniem.Świat widzialny zostaje stworzony dla człowieka: człowiek zostaje więc obdarowany światem (por.Rdz 1,26.28.29).Równocześnie zaś ten sam człowiek w swoim człowieczeństwie zostaje obdarowany szczególnym "obrazem i podobieństwem" Boga.Oznacza to nie tylko rozumność i wolność jako konstytutywną właściwość natury ludzkiej.Oznacza to zarazem, od samego początku, zdolność obcowania z Bogiem na sposób osobowy, jako "ja i ty".Oznacza również zdolność do przymierza, jakie ma ukształtować się wraz ze zbawczym udzielaniem się Boga człowiekowi Na gruncie "obrazu i podobieństwa" Boga - "dar Ducha" oznacza wreszcie wezwanie do przyjaźni, w której nadprzyrodzone "głębokości Boże" zostają niejako gościnnie otwarte dla uczestnictwa ze strony człowieka.Uczy Sobór Watykański II: "Bóg niewidzialny (por [ Pobierz całość w formacie PDF ]