Gulland Sandra Józefina i Napoleon

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdyby się udało, byłaby to znakomita okazja.4 MARCAMoja oferta została przyjęta! Teraz pozostaje mi tylko zdobyćpieniądze.7 marca, Paryż Szanowna Siostro,Co do nabycia wiejskiej posiadłości, odmawiam wypłacenia zaliczki zfunduszu rodzinnego Bonapartych, chyba że otrzymam jednoznaczneinstrukcje bezpośrednio od brata.Tak wiec jeśli zamierzaszprzeprowadzić transakcję kupna, możesz to zrobić wyłącznie na własnenazwisko i własną odpowiedzialność.Z braterskim pozdrowieniem,Józef Bonaparte9 MARCAZarządzający Malmaison obywatel 1'Hullier zgodził się pożyczyć mipiętnaście tysięcy, pod warunkiem że utrzyma posadę.10 MARCADwadzieścia dwa tysiące od Ouvrarda (dzięki Teresie, której Ouvrard dotrzymuje towarzystwa"), ale to ciągle za mało.16 MARCAWłaśnie się dowiedziałam, że Ludwik Bonaparte (podobno chory)pięć dni temu wrócił do Paryża.Razem z nim przyjechała signoraLetycja.Dlaczego nie dali mi znać? Przecież Ludwik z pewnością mawieści o Bonapartem i Eugeniuszu.Koniecznie muszę z nim pomówić.1 7 MARCA, P�yNY PORANEKPostanowiłam w najbliższe d�cadi urządzić obiad na cześć MadameM�re i zaprosić wszystkich Bonapartych.Mój stangret właśniewyjechał rozwiezć zaproszenia.Modlę się, aby je przyjęli.KR�TKO PO GODZINIE 4 PO POAUDNIU- Gdyby kobieta dowiedziała się czegoś o mężu przyjaciółki, jakmyślicie, czy powinna jej o tym powiedzieć? - rzuciła od niechceniaMinerwa, energicznie trzepocąc wachlarzem.- Moim zdaniem to zależy, czego konkretnie by się dowiedziała -zauważyła madame de Creny, kładąc kartę.- Przyjazń wymaga szczerości, nawet gdyby to musiało zaboleć zawyrokowała Teresa.- Czy dowiedziałaś się czegoś o mężu przyjaciółki? zapytałamprosto z mostu, biorąc karty do ręki.- Och, nie.Zapanowało niezręcznie milczenie.Podjęłyśmy grę, udając, że nic sięnie stało, ale kiedy zegar wybił czwartą, wyłożyłam moje karty na stół.- Minerwa, proszę.-Ale to były tylko plotki.Z pewnością nie ma w nich ani zdzbłaprawdy.- Opowiedziane ci przez.?- Twoją szwagierkę, Paulinę Leclerc.- Och.- Dołożyłam do leżących na stole kolejną kartę.-Wobec tegośmiało możesz mi powiedzieć.Prędzej czy pózniej i tak dojdzie to domoich uszu, a tak przynajmniej dowiem się od przyjaciółki.- Kiedy to zwykłe plotki, nic więcej.Ze generał ma kochankę, tegotypu historie.Generał.Mój mąż.Rozejrzałam się po twarzach przyjaciółek.Ichwyraz powiedział mi, że to jeszcze nie wszystko.- Co dalej ?-1.i.- zaczęła się jąkać madame de Creny.- Powiedział, że ją poślubi.-.jeśli zajdzie w ciążę.Z pasją cisnęłam trzymane w ręku karty na stół.19 MARCABonapartowie kolejno przysyłają wyrazy ubolewania.Nie mogąprzyjść.%7ładne z nich.24 MARCA, WIELKANOCOd trzech dni nie wstaję z łóżka.- Melancholia - zawyrokował doktor i zalecił puszczanie krwi z nogidwa razie dziennie.9 KWIETNIADziś po południu, krótko po obiedzie, Mimi zaanonsowała gościa.- Kapitan Charles? - A więc wrócił z Mediolanu.Zanim zdążyłam odłożyć tamborek, już wkraczał do salonu, wirującniczym tancerz.-Buon giorno, signora.- Kapitan ujął w dwa palce szerokie nogawkiweneckich spodni, rozpostarł niczym spódnicę i skłonił się dwornie,- Mimi, przynieść porto i coś do jedzenia - powiedziałam ześmiechem.- Czy jest pan głodny? - zapytałam, zdejmując z krzesłakoszyk z robótką.- Jak wilk.Ma pani nową pokojówkę?- Lisette odeszła.- Ach tak? - Uśmiechnął się przebiegle.- Czy miało to jakiś związek zpułkownikiem Junotem?- Do pewnego stopnia.- Zaczerwieniłam się ze złości.Czy wszyscywiedzieli o ich romansie i tylko ja jedna nie miałam o niczym pojęcia?Nadbiegł Mops, radośnie strzygąc uszami.- O, tu jesteś, potworze.Byłeś grzeczny? - zapytał kapitan, głaszczącgo po łebku.- Odpędzałeś od pani wielkie grozne psiska?- Trochę chorował - powiedziałam, dając znak Mimi, żeby postawiłatacę na stole.- Tak, przyjacielu - kapitan Charles przemawiał do Mopsa niczym doczłowieka - twoja pani jest najżyczliwszą ze wszystkich kobiet wEuropie.Niejeden mężczyzna ci jej zazdrości.- Z przykrością muszę stwierdzić, że Mops stał się przyczynąmiędzynarodowego skandalu.- Jak to? - Kapitan odsunął się trochę, gdyż pies z zapałem przystąpiłdo lizania go po twarzy.Opowiedziałam o przejętych przez Anglików listach, o tym, conapisał Eugeniusz, i o szczegółach zdradzonych Bonapartemu przezJunota.- Ale skąd Junot wiedział, że podarowałem pani psa?- Bez wątpienia usłyszał o tym od Lisette.- Lisette powiedziała Junotowi, a ten z kolei pani mężowi.- Insynuując, że pan i ja jesteśmy.- zaczerwieniłam się.- Przyznaję, że pochlebia mi być oskarżonym o przyprawienie rogówwielkiemu generałowi Bonapartemu - uśmiechnął się kapitan.- Tymsposobem zapewniłem sobie miejsce w historii.Był jeszcze taki młody, tak beztrosko ignorował prawidła rządzącetym światem.- Chciałabym móc podzielać pański dobry humor, obawiam sięjednak, że mój mąż zażąda rozwodu.- Ponieważ obdarowałem panią psem? - zdumiał się kapitan.- Proszę zrozumieć.Bonaparte jest szaleńczo zazdrosny i maogromnie wybuchowy temperament.Najmniejsze podejrzenie od razupobudza jego wyobraznię i zupełnie przyćmiewa rozsądek.- Domyślam się więc, że wieczór w Op�ra-Comique w towarzystwiepani cavali�re servente nie wchodzi w rachubę?- Przestałam gdziekolwiek bywać.Jestem więzniem podejrzeń.Paulina Leclerc zamieszkała w moim sąsiedztwie i donosi bratu okażdym moim poruszeniu.Bez wątpienia wkrótce dotrze do niegowieść o pańskiej obecnej wizycie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl