[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sprowadził ze sobą Ruth Moscowitz i jej oba chamele.Justin zastanawiał się, co sądzi o tym Jessica.Nie widział jej od dwóch dni.Ruth i Aaron jechali na Zwiebacku i Silverze wzdłuż długiej, niebieskiej wargi skryby.Jedno wielkie oko śledziło ich ruchy.- Nie tam - powiedział Justin do komunikatora.- Aaron, widzisz mnie? Jestem na wzniesieniu na wschód od ciebie.Za mną rosną cztery wysokie drzewa grzywiaste.Azja obejdzie te drzewa.Będziesz miał doskonały widok na wszystko, co żyje na jej grzbiecie.Dlaczego zawraca sobie tym głowę? Zatrzymują właśnie oba chamele, o wiele za blisko jednego z ogromnych oczu.W gruncie rzeczy nie spodziewał się, żeby Aaron wziął pod uwagę jego sugestię.A poza tym, czy coś im naprawdę grozi? Azja płynęła przez sawannę jak kontynent albo jak stara, kaleka kobieta.Justin westchnął i uniósł gogle bojowe.Aaron i Ruth w końcu tu przybędą.Zbliżała się pora posiłku i lunch był już w drodze, złożony w brzuchu skeetera.Nawet chamele nie zdradzały oznak zdenerwowania, choć jedno wielkie oko patrzyło na nie uważnie, co Justina wprawiłoby w zaniepokojenie.Ruth wpatrywała się w Azję z czcią i zachwytem.Nie było to zaskoczeniem dla Justina.Ale Aaron zachowywał się tak samo: usta szeroko otwarte, pusty wyraz twarzy.Czy ktokolwiek widział go w takim stanie? Nagle zawrócił Zwiebacka i ruszył w stronę wzgórza.Ruth po jakimś czasie podążyła za nim.Podczas następnej godziny większość zespołu badawczego zebrała się na wzgórzu, by obserwować przejście Azji.Drzewa były przyozdobione wilgotnymi, niebieskimi kocykami.Urodzeni na Ziemi upierali się, że kocyki w błękicie Cadziego muszą być na kontynencie wszędzie tam, gdzie dotrą ludzie.To było ich jedyne żądanie i w gruncie rzeczy niezbyt uciążliwe; ale kocyki, które do nich docierały, nie były czyste.Najpierw pożyczały je matki dla swoich dzieci, które spędzały w nich po kilka dni.Urodzeni na Ziemi nigdy nie musieli prać kocyków swoich dzieci; wysyłali je po prostu na kontynent.Członkowie zespołu badawczego mieli w końcu dosyć smrodu.Wyprali kocyki w tym, co kiedyś było jeziorkiem grendela, a teraz stało się rezerwuarem łososi.Czyste kocyki miały wyschnąć na słońcu w czasie przejścia Azji.Część pterozaurów krążyła nad skrybą; inne, i to większość, latały nad ludźmi.- Justin? - odezwała się Ruth.- Pterozaury.- Wskazałem je Małemu Chace, a potem musiałem wysłuchać jego wykładu.- One są oczami skryby!- Tak właśnie uważa Chaka.Żniwiarka niczego nie widzi przez tę gęstą trawę, ale może patrzeć w górę i obserwować pterozaury.System wczesnego ostrzegania.Jeśli coś pojawi się naprzeciw jej oka, zobaczy to, gdy podejdzie blisko.i co ona, do diabła, wtedy zrobi, odskoczy? Jeśli już o tym mówimy, to czego miałaby się bać?- Urwiska? - Ruth zerknęła w bok na Aarona, ale on zachował milczenie.- Zobaczyłaby urwisko, zanimby z niego spadła.Pterozaury mogą jej także pokazywać, gdzie jest woda, prawda? Tam, gdzie jest woda, jest także padlina.A jeśli będą tam grendele, pterozaury będą po prostu wyżej latać.- Nie wydaje mi się, by Azja choć trochę przejmowała się grendelami - odezwał się Aaron.- Ruth, nawet za miliony lat nie znajdziemy tu większego zwierzęcia lądowego.- Rozmnażanie - powiedziała Ruth.Justin zmarszczył czoło, zastanawiając się nad tym zagadnieniem.- Jak one się wzajemnie odnajdują?- Może są hermafrodytami.Ruth pokręciła głową.- Może, ale.- A może młode skryby są samcami - zasugerował Aaron.- Tak rozwiązały ten problem grendele.Jessica przypomniała sobie, ile kosztowało Pierwszych zrozumienie, że łososie są nie tylko niedojrzałymi grendelami, ale także samcami.Stają się samicami w trakcie transformacji od postaci wodnego stworzenia, które żywi się głównie roślinami w zbiornikach wodnych, do dorosłego, wszystkożernego, wodno-ziemnego zwierzęcia.- Zwróćcie jednak uwagę na to, że ich ślady się przecinają - powiedziała Ruth.- Albo przecinały się - zauważył w zadumie Justin.- Cassandra, pytanie dotyczące stworzeń, które nazywamy skrybami: Czy jest możliwe, by ich ślady przecinały się przypadkowo?- Prawdopodobieństwo, że przecięcia powstały na skutek przypadkowych zbliżeń, jest bardzo małe - odparła Cassandra.- Zapisałam w pamięci siedem przypadków, gdy ślady dwóch zwierząt zbliżały się do siebie.Dotyczy to danych z ubiegłych dziesięcioleci.Obecnie prawdopodobieństwo, że ślady się przetną, jest niniejsze od dziesięciu procent.- Unikają się nawzajem?- Na to wygląda.- Jasna cholera - mruknął Justin.- Kiedyś się przecinały, a teraz nie.Założę się, że Ruth ma rację.To pterozaury wskazują im drogę i teraz sterują nimi tak, by były jak najdalej od siebie.- Jaki miałoby to sens? - zapytał Aaron.- Avalońska niespodzianka! - krzyknęła radośnie Ruth.- Prawdę mówiąc, myślę, że to ma coś wspólnego ze zmienną gwiazdą Edgara.Pogoda się zmienia i skryby.Aaron nie słuchał.Patrzył w zadumie na gigantyczne zwierzę.Justin dołączył do grupy nakrywającej do stołu.Zimne mięso ryjowców, indyk i jaja indyka, jarzyny z Camelotu.Na zbiory kontynentalne musieli jeszcze poczekać.Woda w szklanym kotle zaczynała wrzeć.Katya i Mały Chaka otworzyli pojemnik z wodą, w której trzepotały się trzy łososie, i wrzucili je do kotła.Chaka posiekał szybko jarzyny i także zaczął je wrzucać garściami do kotła.Nagle Aaron powiedział, niskim głosem i przeciągając zgłoski:- O rany!Krawędź pancerza Azji ocierała się o skały u stóp wzniesienia.Aaron stał na szczycie wzgórza i nic nie jadł.Justin, z nogą indyka w ręce, próbował odgadnąć, co Aaron tam widzi.Nigdy jeszcze nie słyszał, by z jego usta wyrwało się "o rany!"Marszcząca się niebieska warga była już prawie niewidoczna.- O rany - powtórzył cicho Justin.Odwrócił się i zawołał: - Hej! - Wszystkie głowy zwróciły się w jego stronę.- Wargi! - wrzeszczał dalej Justin.- Wargi są jedyną miękką częścią tego stworzenia! Wszystko inne jest opancerzone.Dlaczego grendele nie atakują warg?Mały Chaka zostawił kocioł z zupą i podbiegł do niego.- Chaka, to błękit Cadziego! - wrzasnął Justin.Aaron wydał okrzyk radości i rzucił się biegiem w stronę chamela.Justin zobaczył, że po drodze chwycił leżącą na płaskim kamieniu piłę łańcuchową.Chaka patrzył w dół, kiwając głową [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl