Pokrewne
- Strona Główna
- Neil Gawronski Piotr InterBase dla delfinow
- Tołstoj Aleksy PIOTR PIERWSZY tom 1 3
- Czarnecki Piotr Koncepcja umyslu w filozofii De
- Czarnecki Piotr Koncepcja umyslu
- Piotr Sztompka Socjologia
- Isaac Asimov Agent Fundacji
- Rosenberg Nancy Taylor Sedzia w matni
- Przez bezmiar nocy Veronica Rossi (2)
- 'Prawo Turystyczne' R.Walczak
- Corel DRAW
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- cukrzycowo.xlx.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przypomnę, że byliśmy w Bari, kilkaset kilometrów na południe od Florencji i panował niemiłosierny skwar.52GEORGE H.MEAD (1863‐1931)Filozof, psycholog i socjolog amerykański, twórca oryginalnej i wpływowej koncepcjiteoretycznej ‐ tzw.„symbolicznego interakcjoni‐zmuʺ.Zasłynął ze znakomitych wykładów na Uniwersytecie w Chicago, które spisane zostały i wydane przez uczniów w dwóch tomach Mind, Self and Society [Umysł, osobowość i społeczeństwo] (1934) i Philosophy of the Act [Filozofia czynu] (1938).Za główny problem psychologii społecznej i socjologii uważał stosunek jednostki i zbiorowości.Sam rozdział jest sztuczny.Nie ma jednostki i jaźni ludzkiej poza procesami interakcji i komunikacji toczącymi się w społeczeństwie.A społeczeństwo z kolei wyłania się z sieci aktówinterakcji i komunikacji, z transakcji jednostek zorientowanych wzajemnie ku sobie.Interakcja i komunikacja przebiega za pośrednictwem gestów i języka, a wiec zakłada wspólnierozpoznawane i interpretowane symbole.Symbol to więcej niż znak, znak bowiem to tylko naturalny symptom, wskaźnik jakiegoś stanu, natomiast symbol to konwencjonalne,uzgodnione między członkami jakiejś zbiorowości skojarzenie z jakimś przedmiotem czystanem.Uczestnicy interakcji nieustannie dopasowują do siebie wzajemnie swoje działania, w oparciu o odczytywanie symbolicznych przekazów otrzymywanych od partnera.Warunkiemzajścia interakcji jest wspólnota języka symbolicznego, jakim operują.W toku interakcji jednostka kształtuje jaźń, czyli świadomość samego siebie, zdolnośćuczynienia się przedmiotem dla własnej refleksji i oceny.Wskazówki dla takiej refleksji ludzieczerpią od partnerów w zbiorowości.Jaźń refleksyjna (w terminologii Meada „meʺ) to zapis reakcji, sądów, oczekiwań innych ludzi, a zwłaszcza „istotnych innychʺ.Jaźń spontaniczna (w terminologii Meada „Iʺ) to wyraz niepowtarzalnej indywidualności kształtującej swoiste reakcjena naciski innych.Społeczna geneza jaźni oznacza nie tylko, że treści zapisane w osobowości są proweniencji społecznej, ale także i to, że sama zdolność przyjmowania społecznych treści, sam mechanizmpsychologiczny osobowości, tworzy się w interakcjach z innymi.Są trzy etapy takiego tworzeniajaźni, które występują już w dzieciństwie: (a) zabawa, czyli spontaniczne działania w obecnościinnych, obok innych, ale jeszcze nieskoordynowane z innymi, (b) gra, czyli działaniaprzebiegające według uznanych reguł i skoordynowane z działaniami partnerów, (c)uogólnione wyobrażenie samych reguł właściwego postępowania, w oderwaniu odkonkretnego udziału w grze.Ten trzeci szczebel rozwoju jaźni stwarza możliwość stawiania sięw wyobraźni w sytuacji partnerów, „wirtualnegoʺ odgrywania ich ról, interpretowania ich zamysłów i racji, co jest niezbędnym warunkiem skutecznej interakcji.LITERATURAG.H.Mead, Umysf, osobowość i społeczeństwo, Warszawa 1975, PWNI.Krzemiftskl, Symboliczny interakcjonizm i socjologia, Warszawa 1986, PWNI.Krzemiński, „Meadʺ, w: Encyklopedia Socjologii, ŁII, Warszawa 1999, Oficyna Naukowa, s.190‐1M.Ziótkowski, Znaczenie, interakcja, rozumienie, Warszawa 1981, PWNE.Hałas, Społeczny kontekst znaczeń w teorii symbolicznego interakcjonizmu, Lublin 1987, Wydawnictwo KULH.Blumer, „Implikacje socjologkzne myśli Georgeʹa Herberta Meada, w: W.Derczyński, A.Jasińska‐Kania, J.Szacki (red.), Elementy teorii socjologicznych, Warszawa 1975, PWN, s.70‐84 J.Szacki, Historia myśli socjologicznej, t.II, Warszawa 1981, PWN, s.53853Wielu socjologów traktuje interakcje jako centralny fenomen życia społecznego.Bywa, że socjologia jest definiowana jako nauka o interakcjach społecznych.Przeglądając dwanaście wydanych w Ameryce elementarnych podręczników, w ośmiu z nich znalazłem takie właśnie określenie socjologii.Dlatego też interakcja pojawia się jako ważna kategoria w różnych teoriach socjologicznych, w ramach różnych orientacji teoretycznych, nieraz zasadniczo odmiennych codo swoich założeń.Obrazy interakcji, jakie teorie te prezentują, zwracają uwagę na różne jej aspekty i można je traktować jako komplementarne.Pierwszą, najprostszą wizję interakcji znajdujemy w teorii behawioralnej.Tutaj interakcja to wzajemnie powiązane zachowaniajednostek, sekwencja bodźców i reakcji.„Interakcja to wzajemne modyfikowanie zachowania poprzez wymianę bodźcówʺ, pisze Robert Fairchild1.„Interakcja społeczna to wzajemna relacjamiędzy dwiema lub więcej jednostkami, których zachowania są od siebie zależneʺ, formułuje tęsamą myśl E.Hollander2.Rozwija takie ujęcie polski psycholog społeczny Stanisław Mika:„Interakcja jest to wzajemne oddziaływanie na siebie partnerów, polegające na tym, że w określonym czasie zachowanie jednej osoby staje się zbiorem bodźców dla drugiej osoby, na które ona reaguje; z kolei jej reakcje są zbiorem bodźców dla osoby pierwszej, która na nie reaguje, te reakcje, będąc bodźcami dla partnera, wywołują jego kolejną reakcję itd., aż do chwili, kiedy ten proces wymiany bodźców i reakcji nie ulegnie przerwaniuʺ3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl agnieszka90.opx.pl
.Przypomnę, że byliśmy w Bari, kilkaset kilometrów na południe od Florencji i panował niemiłosierny skwar.52GEORGE H.MEAD (1863‐1931)Filozof, psycholog i socjolog amerykański, twórca oryginalnej i wpływowej koncepcjiteoretycznej ‐ tzw.„symbolicznego interakcjoni‐zmuʺ.Zasłynął ze znakomitych wykładów na Uniwersytecie w Chicago, które spisane zostały i wydane przez uczniów w dwóch tomach Mind, Self and Society [Umysł, osobowość i społeczeństwo] (1934) i Philosophy of the Act [Filozofia czynu] (1938).Za główny problem psychologii społecznej i socjologii uważał stosunek jednostki i zbiorowości.Sam rozdział jest sztuczny.Nie ma jednostki i jaźni ludzkiej poza procesami interakcji i komunikacji toczącymi się w społeczeństwie.A społeczeństwo z kolei wyłania się z sieci aktówinterakcji i komunikacji, z transakcji jednostek zorientowanych wzajemnie ku sobie.Interakcja i komunikacja przebiega za pośrednictwem gestów i języka, a wiec zakłada wspólnierozpoznawane i interpretowane symbole.Symbol to więcej niż znak, znak bowiem to tylko naturalny symptom, wskaźnik jakiegoś stanu, natomiast symbol to konwencjonalne,uzgodnione między członkami jakiejś zbiorowości skojarzenie z jakimś przedmiotem czystanem.Uczestnicy interakcji nieustannie dopasowują do siebie wzajemnie swoje działania, w oparciu o odczytywanie symbolicznych przekazów otrzymywanych od partnera.Warunkiemzajścia interakcji jest wspólnota języka symbolicznego, jakim operują.W toku interakcji jednostka kształtuje jaźń, czyli świadomość samego siebie, zdolnośćuczynienia się przedmiotem dla własnej refleksji i oceny.Wskazówki dla takiej refleksji ludzieczerpią od partnerów w zbiorowości.Jaźń refleksyjna (w terminologii Meada „meʺ) to zapis reakcji, sądów, oczekiwań innych ludzi, a zwłaszcza „istotnych innychʺ.Jaźń spontaniczna (w terminologii Meada „Iʺ) to wyraz niepowtarzalnej indywidualności kształtującej swoiste reakcjena naciski innych.Społeczna geneza jaźni oznacza nie tylko, że treści zapisane w osobowości są proweniencji społecznej, ale także i to, że sama zdolność przyjmowania społecznych treści, sam mechanizmpsychologiczny osobowości, tworzy się w interakcjach z innymi.Są trzy etapy takiego tworzeniajaźni, które występują już w dzieciństwie: (a) zabawa, czyli spontaniczne działania w obecnościinnych, obok innych, ale jeszcze nieskoordynowane z innymi, (b) gra, czyli działaniaprzebiegające według uznanych reguł i skoordynowane z działaniami partnerów, (c)uogólnione wyobrażenie samych reguł właściwego postępowania, w oderwaniu odkonkretnego udziału w grze.Ten trzeci szczebel rozwoju jaźni stwarza możliwość stawiania sięw wyobraźni w sytuacji partnerów, „wirtualnegoʺ odgrywania ich ról, interpretowania ich zamysłów i racji, co jest niezbędnym warunkiem skutecznej interakcji.LITERATURAG.H.Mead, Umysf, osobowość i społeczeństwo, Warszawa 1975, PWNI.Krzemiftskl, Symboliczny interakcjonizm i socjologia, Warszawa 1986, PWNI.Krzemiński, „Meadʺ, w: Encyklopedia Socjologii, ŁII, Warszawa 1999, Oficyna Naukowa, s.190‐1M.Ziótkowski, Znaczenie, interakcja, rozumienie, Warszawa 1981, PWNE.Hałas, Społeczny kontekst znaczeń w teorii symbolicznego interakcjonizmu, Lublin 1987, Wydawnictwo KULH.Blumer, „Implikacje socjologkzne myśli Georgeʹa Herberta Meada, w: W.Derczyński, A.Jasińska‐Kania, J.Szacki (red.), Elementy teorii socjologicznych, Warszawa 1975, PWN, s.70‐84 J.Szacki, Historia myśli socjologicznej, t.II, Warszawa 1981, PWN, s.53853Wielu socjologów traktuje interakcje jako centralny fenomen życia społecznego.Bywa, że socjologia jest definiowana jako nauka o interakcjach społecznych.Przeglądając dwanaście wydanych w Ameryce elementarnych podręczników, w ośmiu z nich znalazłem takie właśnie określenie socjologii.Dlatego też interakcja pojawia się jako ważna kategoria w różnych teoriach socjologicznych, w ramach różnych orientacji teoretycznych, nieraz zasadniczo odmiennych codo swoich założeń.Obrazy interakcji, jakie teorie te prezentują, zwracają uwagę na różne jej aspekty i można je traktować jako komplementarne.Pierwszą, najprostszą wizję interakcji znajdujemy w teorii behawioralnej.Tutaj interakcja to wzajemnie powiązane zachowaniajednostek, sekwencja bodźców i reakcji.„Interakcja to wzajemne modyfikowanie zachowania poprzez wymianę bodźcówʺ, pisze Robert Fairchild1.„Interakcja społeczna to wzajemna relacjamiędzy dwiema lub więcej jednostkami, których zachowania są od siebie zależneʺ, formułuje tęsamą myśl E.Hollander2.Rozwija takie ujęcie polski psycholog społeczny Stanisław Mika:„Interakcja jest to wzajemne oddziaływanie na siebie partnerów, polegające na tym, że w określonym czasie zachowanie jednej osoby staje się zbiorem bodźców dla drugiej osoby, na które ona reaguje; z kolei jej reakcje są zbiorem bodźców dla osoby pierwszej, która na nie reaguje, te reakcje, będąc bodźcami dla partnera, wywołują jego kolejną reakcję itd., aż do chwili, kiedy ten proces wymiany bodźców i reakcji nie ulegnie przerwaniuʺ3 [ Pobierz całość w formacie PDF ]