Pokrewne
- Strona Główna
- PoematBogaCzlowieka k.1z7
- PoematBogaCzlowieka k.6z7
- PoematBogaCzlowieka k.3z7
- PoematBogaCzlowieka k.5z7
- Goddart Kennetch Alchemik (2)
- Bezpieczenstwo Unixa w Internecie
- Aleksander Olin Komusutra
- Anne McCaffrey Sen jak smierc (3)
- Piekara Jacek Kucharski Damian Necrosis Przebudzenie bez ilust
- J. Chmielewska Wielkie zaslugi
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- pozycb.xlx.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niektóre bowiem części jego serca uchroniły się od piekielnej trucizny.Ukazuję światu, że szatan istnieje, wieczny i nie zmieniający metod, jakimi się posługuje, aby uczynić z was swe ofiary.[Ukazuję to światu], który przeczy [istnieniu] szatana, gdyż ma go tak bardzo w sobie, że nawet już nie wie, iż go wchłonął i uczynił częścią własnego ja.To na razie wystarczy.Trwaj w Moim pokoju.»163.POŻEGNANIE Z NIELICZNYMI WIERNYMI Z KOROZAINNapisane 6 sierpnia 1946.A, 8879-8883Jeszcze nie świta, gdy Jezus spotyka się z jedenastoma.Mają pośród siebie małego stolarza – Józefa.Na widok Jezusa biegnie jak strzała i tuli się do Jego kolan z prostotą dziecka, którym jeszcze jest.Jezus pochyla się, aby go pocałować w czoło, a potem, trzymając go za rękę, idzie do Piotra i innych.«Pokój wam.Nie sądziłem, że już was tutaj zastanę.»«Chłopiec obudził się w nocy i chciał tutaj przyjść, bojąc się, że przybędzie za późno» – wyjaśnia Piotr.«Matka przyjdzie tu wkrótce z innymi dziećmi.Chce Cię powitać» – dodaje Juda, syn Alfeusza.«I także niewiasta, która była sparaliżowana, córka Izaaka, matka Eliasza i inni, których uzdrowiłeś.Przenocowali nas.»«A inni?» [– pyta Jezus.]«Panie.»«Korozain ma nadal zatwardziałego ducha.Rozumiem.Nieważne.Dobre ziarno zostało zasiane i pewnego dnia wzejdzie.dzięki nim.» – spogląda na dziecko.«Będzie uczniem i nawróci ich?» [– pytają.]«Już jest uczniem, prawda, Józefie?»«Tak.Ale nie potrafię mówić, a tego, co wiem, oni nie słuchają.»«Nieważne.Będziesz przemawiał swą dobrocią.»Jezus ujmuje smukłymi dłońmi twarzyczkę dziecka i mówi do niego, nieco pochylony nad małą twarzą uniesioną w górę.«Odchodzę, Józefie.Bądź dobry, bądź pracowity.Przebacz tym, którzy was nie lubią.Bądź wdzięczny tym, którzy wam czynią dobrze.Myśl zawsze o tym, że w tym, który oddaje ci przysługę, jest obecny Bóg.Z tego też powodu przyjmuj z szacunkiem wszelkie dobrodziejstwo, nie domagając się go.Nie mów też: ‘Nie będę nic robił, gdyż jest ktoś, kto o mnie myśli’.Nie trwoń otrzymanej pomocy.Pracuj, gdyż praca jest święta, a ty, dziecko, jesteś jedynym mężczyzną w twojej rodzinie.Pamiętaj, że pomagać matce to czcić ją.Pamiętaj, że dawanie dobrego przykładu twemu młodszemu rodzeństwu i czuwanie nad honorem twoich sióstr to obowiązek.Pragnij mieć to, co potrzebne; pracuj, aby to posiąść, ale nie zazdrość bogatemu i nie pragnij bogactw, żeby się nimi wiele cieszyć.Pamiętaj, że twój Nauczyciel nauczył cię nie tylko słowa Bożego, ale i miłowania pracy, pokory i przebaczenia.Bądź zawsze dobry, Józefie, a znowu będziemy razem pewnego dnia.»«Już więc nie wrócisz? Dokąd idziesz, Panie?»«Idę tam, gdzie chce wola Ojca Niebieskiego.Jego wola powinna być zawsze silniejsza od naszej i bardziej nam droga od własnej, bo jest zawsze wolą doskonałą.Ty też w życiu nie pozwól, żeby twoja wola wyprzedziła wolę Bożą.Wszyscy posłuszni odnajdą się w Niebie i wtedy będzie wielkie święto.Daj Mi pocałunek, chłopcze.»Pocałunek! To całym potokiem pocałunków i łez dziecko darzy Jezusa, wisząc u Jego szyi.Widzi to matka [chłopca], która przybywa pośrodku gromadki złożonej z dzieci oraz z nielicznych osób przybyłych z Korozain.Jest ich siedem.«Dlaczego mój syn płacze?» – pyta niewiasta po powitaniu Nauczyciela.«Bo każde pożegnanie jest bolesne.Ale pomimo rozdzielenia zawsze będziemy połączeni, jeśli wasze serca będą Mnie nadal kochać.Wiecie, czym dla Mnie jest miłość i na czym polega: na czynieniu tego, o czym was pouczyłem [por.J 14,23].Kto bowiem czyni to, czego go ktoś nauczył, ukazuje szacunek.Szacunek zaś jest zawsze miłością do tej osoby.Czyńcie więc to, czego was nauczyłem słowem i przykładem.Spełniajcie również i to, czego was w Moje Imię będą uczyć Moi uczniowie.Nie płaczcie.Czas mija szybko i wkrótce będziemy połączeni w lepszych warunkach.Nie płaczcie też z egoizmu.Myślcie o tych wszystkich, którzy jeszcze czekają na Mnie, o tych licznych, którzy umrą nie ujrzawszy Mnie, o tych licznych, którzy będą musieli [umieć] Mnie kochać, choć Mnie nigdy nie poznają [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl agnieszka90.opx.pl
.Niektóre bowiem części jego serca uchroniły się od piekielnej trucizny.Ukazuję światu, że szatan istnieje, wieczny i nie zmieniający metod, jakimi się posługuje, aby uczynić z was swe ofiary.[Ukazuję to światu], który przeczy [istnieniu] szatana, gdyż ma go tak bardzo w sobie, że nawet już nie wie, iż go wchłonął i uczynił częścią własnego ja.To na razie wystarczy.Trwaj w Moim pokoju.»163.POŻEGNANIE Z NIELICZNYMI WIERNYMI Z KOROZAINNapisane 6 sierpnia 1946.A, 8879-8883Jeszcze nie świta, gdy Jezus spotyka się z jedenastoma.Mają pośród siebie małego stolarza – Józefa.Na widok Jezusa biegnie jak strzała i tuli się do Jego kolan z prostotą dziecka, którym jeszcze jest.Jezus pochyla się, aby go pocałować w czoło, a potem, trzymając go za rękę, idzie do Piotra i innych.«Pokój wam.Nie sądziłem, że już was tutaj zastanę.»«Chłopiec obudził się w nocy i chciał tutaj przyjść, bojąc się, że przybędzie za późno» – wyjaśnia Piotr.«Matka przyjdzie tu wkrótce z innymi dziećmi.Chce Cię powitać» – dodaje Juda, syn Alfeusza.«I także niewiasta, która była sparaliżowana, córka Izaaka, matka Eliasza i inni, których uzdrowiłeś.Przenocowali nas.»«A inni?» [– pyta Jezus.]«Panie.»«Korozain ma nadal zatwardziałego ducha.Rozumiem.Nieważne.Dobre ziarno zostało zasiane i pewnego dnia wzejdzie.dzięki nim.» – spogląda na dziecko.«Będzie uczniem i nawróci ich?» [– pytają.]«Już jest uczniem, prawda, Józefie?»«Tak.Ale nie potrafię mówić, a tego, co wiem, oni nie słuchają.»«Nieważne.Będziesz przemawiał swą dobrocią.»Jezus ujmuje smukłymi dłońmi twarzyczkę dziecka i mówi do niego, nieco pochylony nad małą twarzą uniesioną w górę.«Odchodzę, Józefie.Bądź dobry, bądź pracowity.Przebacz tym, którzy was nie lubią.Bądź wdzięczny tym, którzy wam czynią dobrze.Myśl zawsze o tym, że w tym, który oddaje ci przysługę, jest obecny Bóg.Z tego też powodu przyjmuj z szacunkiem wszelkie dobrodziejstwo, nie domagając się go.Nie mów też: ‘Nie będę nic robił, gdyż jest ktoś, kto o mnie myśli’.Nie trwoń otrzymanej pomocy.Pracuj, gdyż praca jest święta, a ty, dziecko, jesteś jedynym mężczyzną w twojej rodzinie.Pamiętaj, że pomagać matce to czcić ją.Pamiętaj, że dawanie dobrego przykładu twemu młodszemu rodzeństwu i czuwanie nad honorem twoich sióstr to obowiązek.Pragnij mieć to, co potrzebne; pracuj, aby to posiąść, ale nie zazdrość bogatemu i nie pragnij bogactw, żeby się nimi wiele cieszyć.Pamiętaj, że twój Nauczyciel nauczył cię nie tylko słowa Bożego, ale i miłowania pracy, pokory i przebaczenia.Bądź zawsze dobry, Józefie, a znowu będziemy razem pewnego dnia.»«Już więc nie wrócisz? Dokąd idziesz, Panie?»«Idę tam, gdzie chce wola Ojca Niebieskiego.Jego wola powinna być zawsze silniejsza od naszej i bardziej nam droga od własnej, bo jest zawsze wolą doskonałą.Ty też w życiu nie pozwól, żeby twoja wola wyprzedziła wolę Bożą.Wszyscy posłuszni odnajdą się w Niebie i wtedy będzie wielkie święto.Daj Mi pocałunek, chłopcze.»Pocałunek! To całym potokiem pocałunków i łez dziecko darzy Jezusa, wisząc u Jego szyi.Widzi to matka [chłopca], która przybywa pośrodku gromadki złożonej z dzieci oraz z nielicznych osób przybyłych z Korozain.Jest ich siedem.«Dlaczego mój syn płacze?» – pyta niewiasta po powitaniu Nauczyciela.«Bo każde pożegnanie jest bolesne.Ale pomimo rozdzielenia zawsze będziemy połączeni, jeśli wasze serca będą Mnie nadal kochać.Wiecie, czym dla Mnie jest miłość i na czym polega: na czynieniu tego, o czym was pouczyłem [por.J 14,23].Kto bowiem czyni to, czego go ktoś nauczył, ukazuje szacunek.Szacunek zaś jest zawsze miłością do tej osoby.Czyńcie więc to, czego was nauczyłem słowem i przykładem.Spełniajcie również i to, czego was w Moje Imię będą uczyć Moi uczniowie.Nie płaczcie.Czas mija szybko i wkrótce będziemy połączeni w lepszych warunkach.Nie płaczcie też z egoizmu.Myślcie o tych wszystkich, którzy jeszcze czekają na Mnie, o tych licznych, którzy umrą nie ujrzawszy Mnie, o tych licznych, którzy będą musieli [umieć] Mnie kochać, choć Mnie nigdy nie poznają [ Pobierz całość w formacie PDF ]