[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.36 Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego.37Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną.38 Lecz młode wino należy wlewać do nowychbukłaków.39 Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».33–38.W sposób prawie identyczny jak pozostali dwaj synoptycy (Mt 9,14–17; Mk2,18–22) streszcza Łukasz polemikę Jezusa z uczniami Jana i faryzeuszami dotyczącą postu.Do konfliktu doszło – jak się zdaje – jeszcze podczas uczty u Lewiego.Nie chodziło przy tym o jakiś konkretny post wypadający tego dnia, lecz o to, że uczniowie Jezusa nie przestrzegali wszystkich postów przyjętych na mocy zwyczajów żydowskich.W sposób identyczny też, jakpozostali dwaj synoptycy, przytacza Łukasz porównania do łaty z nowego sukna i do staregowina w nowych bukłakach.39.Na zakończenie dorzuca jednak zdanie, które nie ma swego odpowiednika ani uMateusza, ani u Marka: Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”.Nie bardzo wiadomo, co by to dopowiedzenie miało oznaczać.Najbardziej prawdopodobne wydaje się przypuszczenie, że chodzi tu o przytoczenie smętnego porzekadłatych, którzy przywykli do praktyki Starego Prawa, uważając je za coś tak wartościowego, jak stare wino.ŁUSKANIE KŁOSÓW W SZABAT (6,1–5)6 1 W szabat przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając [ziarna]rękami.2 Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?» 3Wtedy Jezus odpowiadając im, rzekł: «Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy poczułgłód, on i jego ludzie? 4 Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dałswoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać».5 I dodał: «Syn Człowieczyjest Panem także szabatu».1–5.Ze wszystkich trzech synoptyków Łukasz jest najbardziej zwięzły w sposobieprzedstawienia konfliktu, który dotyczył przestrzegania prawa szabatu.Nie nazwał po imieniu kapłana Abiatara, za którego urzędowania Dawid wkroczył do świątyni i spożył chlebypokładne; nie wspomina – podobnie zresztą jak Marek – o drugim przykładzie ciągłegogwałcenia prawa szabatu, tj.o posłudze kapłańskiej.Konkluzja sporu, czyli ostatnie słowoJezusa, jest taka sama wszystkich trzech ewangelistów: Syn Człowieczy jest Panem takżeszabatu.UZDROWIENIE W SZABAT (6,6–11)6 W inny szabat wszedł do synagogi i nauczał.A był tam człowiek, który miał uschłą prawąrękę.7 Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go.8 On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę:«Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął.9 Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?» 10 Ispojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!» Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa.11 Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa.6–8.W opisie uzdrowienia człowieka z uschłą ręką Łukasz zależy przede wszystkim od Marka.Wpływy Marka zdradza sam początek opowiadania: a więc faryzeusze nie zadająJezusowi wprost – jak u Mateusza – podchwytliwego pytania, lecz podpatrują Go, czy będziew szabat uzdrawiał, aby znaleźć powód do skarg przeciw Niemu.Łukaszowa wzmianka o tym,że Jezus poznał ich skryte myśli, nie ma odpowiednika u żadnego z dwu pozostałychsynoptyków.9–11.Pytanie: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego? jest postawione według Marka i Łukasza przez Jezusa, a nie, jak to podaje Mateusz, przez faryzeuszy w formie: Czy wolno uzdrawiać w szabat? (Mt 12,10) Podobnie jak Marek również i Łukasz opuszcza Mateuszową wzmiankę o owcy, która w dzień sobotni wpadła do dołu [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl