Rok1794 t. 3 Reymont

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chwila była pełna majestatu i świętości.Niezłomną mocą tchnęły wyrazyi wiarą łomotały serca.Sprężone żołnierskie postacie, kornie pochylone w przysiędze, dawałyobraz przystępujących do Sakramentu Komunii.Szczęście łaski, szczodrobliwie rozlewanej,krasiło młodzieńcze jagody.Braćmi się naraz poczuli w imię ojczyzny i ludzkości.Matceprzysięgali wierność dozgonną.Nieśli jej w ofierze, co mieli jedynego: żywoty swoje i wiarę.Jako rycerze wszystkiej uciśnionej ludzkości, brali święte pomazania na męczeństwa, rany,tułaczki i niedole.Nie ulękli się przeznaczenia.Po skończonej ceremonii, że mrok się już stał gęsty, Zaręba, przypomniawszy sobie nale-gania kasztelanowej, rozkazał Maciusiowi jechać na Miodową.I trafił właśnie, gdy sprzedpałacu wyruszała tłumna i hałaśliwa kawalkada sań, otoczona eskortą kozacką z zapalonymipochodniami.Kapela konnych trombonistów sadziła na przedzie, grzmiąc wrzaskliwą fanfarę.Konie w siatkach, pióropuszach i brzękadłach, przynaglane batami, ruszały z kopyta.Sańbyło kilkanaście; zaraz w pierwszych dojrzał Izę z Zubowem, czegoś wesoło roześmianych,za nimi księcia Gagaryna z panią Załuską; potem zaś coraz prędzej migały przed nim twarzeznajome i nieznane.Dojrzał jeszcze Woynę z księżną Apraksinową i Terenię z von Blumem.Cała bawiąca się socjeta polsko-rosyjska.Przelecieli jak wicher, ale długo było jeszcze sły-chać granie trąb, tętenty i rzegoty janczarów. Dokąd im tak pilno? spytał w sieniach starego famulusa szambelana. Młodszy Igelstr�m daje bal na Woli u Szulca.Balują sobie co dnia zaszeptał niena-wistnie. Pan szambelan chory ze zgryzoty.A jakie to ekspensa!Nie słuchał więcej i poszedł do kasztelanowej.Siedziała w swojej komnacie z dominikani-nem, który jej był czytał żywot świętej Teresy.Przyjęła go radośnie; i ucałowawszy jak synajęła dość obcesowo wypytywać o nowiny z domu.Rozpowiadał powściągliwie, gdyż napierwsze słowa o śmierci ojca rzewliwie zapłakała.Mnich się gdzieś zapodział, on zaś, niewiedząc, co począć z sobą, powstał jakby również do wyjścia. Nie opuszczaj mnie prosiła błagalnie. Miecznik był u mnie w noc śmierci.Widziałamgo jak teraz ciebie.nie uwierzyłam jednak.Wszystko więc skończone, ostatnia nić zerwa-na! Skończone, skończone! I tym umieram, że umrzeć nie mogę zatkała rozpaczliwie i, ła-miąc ręce, pogrążyła się w posępne milczenie.Dopiero gdy zegar jął wydzwaniać jakąś go-dzinę, podniosła się i przemówiła zwykłym głosem: Zaręczyłeś się?Wzdrygnął się, niepomiernie zdziwiony pytaniem. Kapostas postawił dla ciebie astrologiczny horoskop: wypadła ci żałoba i wesele.Nieobawiaj się losów.Przezwyciężysz i dożyjesz póznego wieku.Czekają cię srogie ewenty,przeciwności, tułaczki, boje niestrudzone, ale doczekasz się dnia zmartwychwstania.Nie śmiał przerywać, wpatrzony w jej twarz, rozwidnioną ekstazą.179 Wiesz szepnęła trwożliwie gwiazdy są nieprzychylne powstaniu! Wyrocznia naka-zuje odłożyć wybuch, a skupiać dusze i wypleniać egoizmy!.Ale przeznaczenie musi sięwypełnić.Aódz nasza płynie morzem krwi.Nieszczęsny naród! profetowała grobowo ztwarzą przemienioną na maskę przerażenia. Całe plemię ludzkie w mocy szatana! Na darmoofiara krzyża, na darmo krew męczenników i bohatyrów, na darmo wszystkie łzy i cierpienia nie ma odkupienia z człowieczej zmazy! Przeklęte nasienie człowiecze! Spytaj Kapostasa!Wyczytał z gwiazd i mówią mu prawdę umarłe.Byłam wczoraj u niego.Kiedy mówił, zdawałsię być Mojżeszem, zstępującym z góry Synajskiej! Błyskawicami jeżył się włos, jego słowabyły gromem.Pan przybrał na się szatę jego ciała.Padłam w proch przed grozą widzenia.Straszne! Straszne! Kiedy rozedrą się ciemności żywota, człowiek spostrzega przepaści wie-kuistych lęków.Wtrącił jakieś słówko, by ją przywrócić widomemu światu i zdziwił się niepomiernie, gdyprzeszła natychmiast do zwykłego sposobu mówienia. Te sprawy mnie nazbyt poruszają, dziękuję ci za troskliwość [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl