[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.On pierwszy wskazał najbogatszą na kontynencie krainę i na­zwał ją na cześć gubernatora - Gippslandem.Z Alp Australijskich przedarł się na południowy zachód do Port Phillip (dzisiejszego Melbourne), przechodząc z narażeniem życia przez tereny pokryte gęstym, ciernistym skrobem, które dotąd były uważane za nie do przebycia.Podczas badań kontynentu dokonał wielu" różnych pomiarów; po powrocie do Europy wyniki swych podróży i badań opisał w dziele o Australii i Tasmanii (dzieło pt.„Physical Description of New South Wales and Van Diemen's Land" wydał w Londynie w 1845 roku - polski przekład tego dzieła ukazał się w Polsce drukiem po raz pierwszy w roku 1958 nakładem PWN).Za wybitne osiągnięcia naukowe w Australii oraz za ujawnienie istnienia zło­ta, królowa Wielkiej Brytanii nadała Strzeleckiemu wysokie odznaczenie państwo­we.Strzelecki zmarł w Londynie 6 października 1873 roku.Do dzisiaj istnieją w Australii nazwy polskie nadane przez Strzeleckiego: Góra Kościuszki oraz miasto i dystrykt Czarnogóra, przekręcone przez Anglików na „Tarngulla"; nazwa „Góry Adyny" nie przyjęła się.Na mapie zamieszczonej w niniejszej książce znajdzie Czytelnik nazwy miej­scowości związane z imieniem Strzeleckiego, a nadane przez innych podróżników i geografów dla uczczenia ważnych odkryć Polaka.[53] Miraż, w znaczeniu fatamorgana; zjawisko optyczne występujące prze­ważnie na pustyniach lub na obszarach o jednostajnym krajobrazie.Wskutek za­łamania i odbicia światła w warstwach powietrza o różnej gęstości mogą ukazy­wać się złudne obrazy przedmiotów czy pejzaży ukrytych za horyzontem.[54] Zdrobnienie od Sara.[55] Melopsittacus undulatus.[56] Lorinae.[57] Trichoglossus novae-hollandia.[58] Cacatuinae.[59] Papugi zamieszkują wszystkie części świata z wyjątkiem Europy.Znamy ich przeszło 6000 gatunków, a wszystkie swym rozmieszczeniem związane są ściśle z lasem.Szczególnie bogato są one reprezentowane w Ameryce i Australii oraz na sąsiednich wyspach; mniej licznie występują w Afryce i Azji południowej.Ogólnie odróżniamy dwie rodziny papug: szczecinko języczne i gładko języczne.[60] Wallabi - nazwą tą obejmuje się szereg drobnych gatunków zwierząt zbli­żonych do największych kangurów budową długich tylnych i króciutkich przednich kończyn.[61] Pudding (angielski, fonetycznie puding), budyń - deser robiony z maki, mleka, jaj, cukru itd.[62] Maorysi - Polinezyjczycy - Maori są pierwotnymi mieszkańcami Nowej Zelandii, składającej się z dwóch wielkich wysp.[63] Kaha - (Nestor meridionalls) papuga nadrzewna.[64] Kea - (Nestor notabilis) papuga naziemna.[65] Buszrendżerzy - australijscy bandyci napadający podróżnych na gościńcach.[66] Eukaliptus (rozdręb) - jedna z najbardziej charakterystycznych dla Australii roślin, którą znajduje się tam w około 360 odmianach.[67] Sekwoja amerykańska osiąga wysokość 150 m.[68] Pałanka australijska - zwierzątko futerkowe (Pseudochirus peregrinus) za­mieszkuje południowo-wschodnią Australię.[69] Kolczatka australijska (Echidna aculeata).[70] Dziobak (Ornithorhynchus anatinus), zwany przez kolonistów australijskich „kaczo-kretem".jego niezwykła budowa długo budziła spory zoologów euro­pejskich, w jakie miejsce świata zwierzęcego należy włączyć stekowce.Nie można było prześledzić trybu życia dziobaków, ponieważ w niewoli ginęły już po kilku­nastu dniach.Dopiero w 1798 r.nie znany z nazwiska kolonista z Nowej Po­łudniowej Walii przesłał do Brytyjskiego Muzeum w Londynie całą skórę dziobaka z sierścią, ogonem i z najprawdziwszym dziobem kaczki.W cztery lata później nadesłano do Londynu nieżywe, całe okazy dziobaków, na których dokonał sekcji Everard Home.W ten sposób uwierzono wreszcie, że takie zwierzęta istniały naprawdę.W 1884 r.Wilhelm Haacke stwierdził, że kolczatka należąca ·do ssaków składa jaja, a niemal jednocześnie Australijczyk W.H.Caldwell stwierdził to samo odnośnie do dziobaków.Tak więc spór został ostatecznie roz­strzygnięty.Mimo że życie dziobaka ściśle uzależnione jest od wody, spędza on w niej w ciągu doby tylko około dwóch godzin, o świcie i zmierzchu, by zaopatrzyć się w pożywienie w błotnistym dnie rzeki.Do tej pory wysłano z Nowej Południowej Walii zaledwie siedem żywych okazów, i to wszystkie do Bronx ZOO w Nowym Jorku.Ostatni z nich zdechł w 1959 r.Prawdopodobnie próby adaptowania się dziobaków na innych kontynentach nie będą już powtarzane [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl