Pokrewne
- Strona Główna
- Gabriel Richard A. Scypion Afrykański Starszy największy wódz starożytnego Rzymu
- Gabriel Richard Scypion Afrykański Starszy. Największy wódz starożytnego Rzymu
- Bachman Richard Regulatorzy (SCAN dal 871)
- Richard A. Knaak WarCraft Dzien Smoka v 1.1
- Richard A. Knaak WarCraft Dzien Smoka (2)
- Richard Denny Motywowanie do zwyciestwa
- Dawkins Richard Bog urojony
- Szklarski Alfred Tomek na wojennej sciezce (3)
- Morrell Dav
- Orson Scott Card Oczarowanie by mirmor[rtf]
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- wrobelek.opx.pl
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. 158 NLP.STUDIUM STRUKTURY SUBIEKTYWNYCH DOZWIADCZECS: (Zaciska pięść.Dostosowuje postawę, starając się siedzieć prosto.Bierze głęboki oddech.Patrzy na zmianę w dół i w lewo, w góręi w lewo, a następnie w dół w prawo i znów w górę w prawo.Nieznacznie czerwienieje.Uśmiecha się i zaczyna kiwać głową w górę i w dół).O, tak.Teraz jest znacznie wyrazniejsze.(Oczy wracają do patrzenia prosto przed siebie, ale pozostają zdekoncentrowane).(Oczywilgotnieją).To bardzo potężne.A: Zadowolona?S: O, tak.(kiwa).Coraz wyrazniej widzę (oczy kierują się w góręi w lewo) wiele nowych możliwości.A: Dobrze.Jestem zadowolony z tego, że wykorzystała wszystkiesystemy reprezentacji.Obserwowałem jej wskazówki dostępowe.A wy?Czy zauważyliście takie wskazówki? (Słuchacze potwierdzają).A: Oczywiście każdy dobry inżynier przed rozpoczęciem projektuprzygotowuje kilka planów.To, co zrobiliśmy tutaj, przeprogramo-wując doświadczenie Jane, jest formą, prostą formą inżynierii behawioralnej.Teraz zatem chciałbym, żeby Jane sporządziła dla siebieszczegółowy plan przedstawiający to, jak jej doświadczenie zmienisię, gdy następnym razem znajdzie się w żółtej" sytuacji.Jak zmienią się jej konkretne zachowania.W NLP nazywamy to dopasowywaniem przyszłości".Teraz, jeżeli macie dużo czasu i nie wykonujecie pracy ukrytej, możecie omówić szczegóły z klientem.Możnatego dokonać, prowadząc dyskusję albo odgrywając role czy sterującwyobrażeniami klienta.macie naprawdę wiele możliwości.Poproszę zaraz Jane, żeby wymyśliła własne szczegóły, posługując się wyobraznią i korzystając z mojego doświadczenia sensorycznego związanego z jej zachowaniem niewerbalnym w celu upewnienia się (napoziomie formalnym), że wszystkie elementy układanki znajdują sięwe właściwym miejscu.Pamiętajcie, że z uwagi na to, iż Wasze wewnętrzne reprezentacje dzielą te same ścieżki nerwowe, co reprezentacje pochodzące ze zródeł zewnętrznych, tego rodzaju planowaniemoże być równie realne jak prawdziwe doświadczenia.Jane, czymożesz pomyśleć o okresie w najbliższej przeszłości, kiedy być możejeszcze raz znajdziesz się w żółtej" sytuacji?S: (Usta zaciskają się, kiwa głową).O, tak.Tak naprawdę nie będęmusiała długo czekać.A: Dobrze., chciałbym teraz, żebyś wyobraziła sobie, możliwiejak najbardziej szczegółowo (ściska prawy bark Jane), jakie to mogą STOSOWANIE STRATEGII 159być okoliczności.i jak konkretnie zachowasz się inaczej (ściska lewybark) w tej zbliżającej się sytuacji.Zaciśnij pięść tak mocno, jak potrzebujesz.S: (Bierze głęboki oddech, zaciska pięść.Dostosowuje postawę.Patrzy w dół i w lewo, następnie w górę w lewo, w dół w prawo i w góręw prawo.Uśmiecha się i kiwa głową).Hm., tak.A: Dobrze.A czy teraz sądzisz, że mogłabyś to robić sama powtarzać ten proces, gdy tylko będziesz potrzebować i korzystać z kotwicy zasobów?S: (Uśmiecha się i kiwa głową).Tak.A: Wspaniale.Nawiasem mówiąc, niektórzy mogli zauważyć, żew trakcie ustanawiania kotwicy zasobów Jane posłużyłem się pewnym trikiem.Ilu z Was dostrzegło, że Jane, mówiąc o swoich frustrujących odczuciach w stanie żółtym", zaciskała lewą dłoń w pięść?(Słuchacze potwierdzają).A: Przekształcając ten naturalnie występujący gest w kotwicę zasobów, stworzyłem również potężną kotwicę zapasową.Zatem jeżeliz jakiegoś powodu dopasowywanie przyszłości" w przypadku Janenie uda się i znowu zacznie zapętlać się w sytuacji żółtej", w pewnym momencie prawdopodobnie zacznie zaciskać pięść w sposóbnaturalny i nieświadomy.Jednak ponieważ gest ten został teraz zaprogramowany jako kotwica zasobów, automatycznie spowoduje rozpoczęcie procesu uzyskiwania dostępu do zasobów.Czy chcielibyściezadać jakieś pytania, zanim przejdziemy dalej?Kobieta: Tak.Co teraz stanie się z kotwicami?A: To dobre pytanie.Gdy opuszczasz dwie kotwice, one same(oraz doświadczenia, które ujawniają) stają się kotwicami dla siebienawzajem.Są zintegrowane.Jane będzie zatem nadal wiedzieć, doktórego doświadczenia się odnoszę, gdy obniżam głos (obniża głos)i dotykam jej prawego barku.Czwórka jednak uległa zmianie.Jane,co się właściwie dzieje, kiedy to robię? (Zciska jej prawy bark).S: (Oczy w dół i w lewo, w dół i w prawo, a następnie w górę i w prawo).No., myślę o żółtym" doświadczeniu, ale też o tym, jak sięteraz zmieniło.Teraz czuję się znacznie bardziej komfortowo.Niemuszę się już czuć zle w związku z tą sytuacją.A: Aby wyjaśnić ten proces, użyję metafory, która w istocie opisujefizyczną podstawę dla integracji jest to odpowiedz pojedynczych komórek mózgowych na jednocześnie przedstawiane bodzce. 160 NLP.STUDIUM STRUKTURY SUBIEKTYWNYCH DOZWIADCZECPozwólcie, że najpierw zrobię pewien schemat, tak żeby było Wam łatwiej śledzić mój tok myślenia.(Rysuje na tablicy):A: Grupa neurologów badała pewnego razu reakcje pojedynczychkomórek mózgowych na bodzce zewnętrzne, posługując się mikro-elektrodami, i uzyskała wyniki, które mniej więcej odpowiadały temu,co tutaj narysowałem.Gdy stosowali bodziec A", zarejestrowali w tejkomórce pewien wzorzec wyzwalania.Powiedzmy, że wzorzec ten wyglądał jak fala (1), którą narysowałem na tablicy.Bodzcem A" mógłbyć ton, błysk światła, dotyk itp.Można by na przykład przypuszczać,że bodziec A" kotwiczył kształt fali (1).Gdy jednak eksperymentatorzy przedstawili inny bodziec, B", z tej samej komórki uzyskaliwzorzec wyzwalania (2).Tak więc komórka ta reagowała w odmiennysposób na różniące się bodzce (lub kotwice).Następnie badacze przedstawili owe dwa bodzce jednocześnie.Gdy to zrobili, uzyskali wzorzecwyzwalania (3), połączenie dwóch poprzednich wzorców wyzwalania(1) oraz (2).Co ciekawe, gdy pózniej ponownie przedstawiali tylko jedenz bodzców A" lub B", uzyskiwali wzorzec (3).Tak właśnie rozumiem to, co dzieje się z kotwicami po ich opuszczeniu.Nie oznacza to, że Jane nigdy już nie będzie sfrustrowana.Zawszeuzyska dostęp do tego stanu niezależnie, jeżeli tylko zechce, poprzezdostrojenie swojego stanu fizycznego oraz wskazówek systemów reprezentacji, a także poprzez zakotwiczenie go w jakimś innym miejscu.Moglibyśmy prawdopodobnie zakotwiczyć go jeszcze raz w tym samym miejscu, gdybyśmy zmienili kontekst.Opuszczenie kotwic niepozbawi Jane możliwości przechodzenia w stan frustracji po prostu dzięki nim będzie miała wybór.Frustracja też jest ważnym zasobem.Umiejętność bycia zdenerwowanym i rozgniewanym jest równie ważna, jak umiejętność bycia szczęśliwym lub pewnym siebie.Każda z nich zapewnia nam istotne informacje dotyczące tego, cosię dzieje.To sposób wykorzystania informacji sprawia, czy frustracja STOSOWANIE STRATEGII 161okazuje się dla nas pozytywna czy negatywna.Nawiasem mówiąc,Jane, możesz już wrócić na swoje miejsce.(Jane wraca na swoje miejsce).Teraz jest to ten sam wzorzec łączący zasoby ze stanem problemowym wykorzystujemy go (z pewnym modyfikacjami) do pomagania w przezwyciężaniu blokad albo do pomagania osobom cierpiącym z powodufobii bądz sportowcom, którzy chcą sobie poradzić ze zniżkamiformy lub wypaleniem.Stosujemy go, pomagając kierownikom firmrozwiązywać problemy zarówno osobiste, jak i biznesowe.Jest tobardzo prosty, ale bardzo potężny wzorzec dodawanie zasobówdo stanu problemowego [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl agnieszka90.opx.pl
. 158 NLP.STUDIUM STRUKTURY SUBIEKTYWNYCH DOZWIADCZECS: (Zaciska pięść.Dostosowuje postawę, starając się siedzieć prosto.Bierze głęboki oddech.Patrzy na zmianę w dół i w lewo, w góręi w lewo, a następnie w dół w prawo i znów w górę w prawo.Nieznacznie czerwienieje.Uśmiecha się i zaczyna kiwać głową w górę i w dół).O, tak.Teraz jest znacznie wyrazniejsze.(Oczy wracają do patrzenia prosto przed siebie, ale pozostają zdekoncentrowane).(Oczywilgotnieją).To bardzo potężne.A: Zadowolona?S: O, tak.(kiwa).Coraz wyrazniej widzę (oczy kierują się w góręi w lewo) wiele nowych możliwości.A: Dobrze.Jestem zadowolony z tego, że wykorzystała wszystkiesystemy reprezentacji.Obserwowałem jej wskazówki dostępowe.A wy?Czy zauważyliście takie wskazówki? (Słuchacze potwierdzają).A: Oczywiście każdy dobry inżynier przed rozpoczęciem projektuprzygotowuje kilka planów.To, co zrobiliśmy tutaj, przeprogramo-wując doświadczenie Jane, jest formą, prostą formą inżynierii behawioralnej.Teraz zatem chciałbym, żeby Jane sporządziła dla siebieszczegółowy plan przedstawiający to, jak jej doświadczenie zmienisię, gdy następnym razem znajdzie się w żółtej" sytuacji.Jak zmienią się jej konkretne zachowania.W NLP nazywamy to dopasowywaniem przyszłości".Teraz, jeżeli macie dużo czasu i nie wykonujecie pracy ukrytej, możecie omówić szczegóły z klientem.Możnatego dokonać, prowadząc dyskusję albo odgrywając role czy sterującwyobrażeniami klienta.macie naprawdę wiele możliwości.Poproszę zaraz Jane, żeby wymyśliła własne szczegóły, posługując się wyobraznią i korzystając z mojego doświadczenia sensorycznego związanego z jej zachowaniem niewerbalnym w celu upewnienia się (napoziomie formalnym), że wszystkie elementy układanki znajdują sięwe właściwym miejscu.Pamiętajcie, że z uwagi na to, iż Wasze wewnętrzne reprezentacje dzielą te same ścieżki nerwowe, co reprezentacje pochodzące ze zródeł zewnętrznych, tego rodzaju planowaniemoże być równie realne jak prawdziwe doświadczenia.Jane, czymożesz pomyśleć o okresie w najbliższej przeszłości, kiedy być możejeszcze raz znajdziesz się w żółtej" sytuacji?S: (Usta zaciskają się, kiwa głową).O, tak.Tak naprawdę nie będęmusiała długo czekać.A: Dobrze., chciałbym teraz, żebyś wyobraziła sobie, możliwiejak najbardziej szczegółowo (ściska prawy bark Jane), jakie to mogą STOSOWANIE STRATEGII 159być okoliczności.i jak konkretnie zachowasz się inaczej (ściska lewybark) w tej zbliżającej się sytuacji.Zaciśnij pięść tak mocno, jak potrzebujesz.S: (Bierze głęboki oddech, zaciska pięść.Dostosowuje postawę.Patrzy w dół i w lewo, następnie w górę w lewo, w dół w prawo i w góręw prawo.Uśmiecha się i kiwa głową).Hm., tak.A: Dobrze.A czy teraz sądzisz, że mogłabyś to robić sama powtarzać ten proces, gdy tylko będziesz potrzebować i korzystać z kotwicy zasobów?S: (Uśmiecha się i kiwa głową).Tak.A: Wspaniale.Nawiasem mówiąc, niektórzy mogli zauważyć, żew trakcie ustanawiania kotwicy zasobów Jane posłużyłem się pewnym trikiem.Ilu z Was dostrzegło, że Jane, mówiąc o swoich frustrujących odczuciach w stanie żółtym", zaciskała lewą dłoń w pięść?(Słuchacze potwierdzają).A: Przekształcając ten naturalnie występujący gest w kotwicę zasobów, stworzyłem również potężną kotwicę zapasową.Zatem jeżeliz jakiegoś powodu dopasowywanie przyszłości" w przypadku Janenie uda się i znowu zacznie zapętlać się w sytuacji żółtej", w pewnym momencie prawdopodobnie zacznie zaciskać pięść w sposóbnaturalny i nieświadomy.Jednak ponieważ gest ten został teraz zaprogramowany jako kotwica zasobów, automatycznie spowoduje rozpoczęcie procesu uzyskiwania dostępu do zasobów.Czy chcielibyściezadać jakieś pytania, zanim przejdziemy dalej?Kobieta: Tak.Co teraz stanie się z kotwicami?A: To dobre pytanie.Gdy opuszczasz dwie kotwice, one same(oraz doświadczenia, które ujawniają) stają się kotwicami dla siebienawzajem.Są zintegrowane.Jane będzie zatem nadal wiedzieć, doktórego doświadczenia się odnoszę, gdy obniżam głos (obniża głos)i dotykam jej prawego barku.Czwórka jednak uległa zmianie.Jane,co się właściwie dzieje, kiedy to robię? (Zciska jej prawy bark).S: (Oczy w dół i w lewo, w dół i w prawo, a następnie w górę i w prawo).No., myślę o żółtym" doświadczeniu, ale też o tym, jak sięteraz zmieniło.Teraz czuję się znacznie bardziej komfortowo.Niemuszę się już czuć zle w związku z tą sytuacją.A: Aby wyjaśnić ten proces, użyję metafory, która w istocie opisujefizyczną podstawę dla integracji jest to odpowiedz pojedynczych komórek mózgowych na jednocześnie przedstawiane bodzce. 160 NLP.STUDIUM STRUKTURY SUBIEKTYWNYCH DOZWIADCZECPozwólcie, że najpierw zrobię pewien schemat, tak żeby było Wam łatwiej śledzić mój tok myślenia.(Rysuje na tablicy):A: Grupa neurologów badała pewnego razu reakcje pojedynczychkomórek mózgowych na bodzce zewnętrzne, posługując się mikro-elektrodami, i uzyskała wyniki, które mniej więcej odpowiadały temu,co tutaj narysowałem.Gdy stosowali bodziec A", zarejestrowali w tejkomórce pewien wzorzec wyzwalania.Powiedzmy, że wzorzec ten wyglądał jak fala (1), którą narysowałem na tablicy.Bodzcem A" mógłbyć ton, błysk światła, dotyk itp.Można by na przykład przypuszczać,że bodziec A" kotwiczył kształt fali (1).Gdy jednak eksperymentatorzy przedstawili inny bodziec, B", z tej samej komórki uzyskaliwzorzec wyzwalania (2).Tak więc komórka ta reagowała w odmiennysposób na różniące się bodzce (lub kotwice).Następnie badacze przedstawili owe dwa bodzce jednocześnie.Gdy to zrobili, uzyskali wzorzecwyzwalania (3), połączenie dwóch poprzednich wzorców wyzwalania(1) oraz (2).Co ciekawe, gdy pózniej ponownie przedstawiali tylko jedenz bodzców A" lub B", uzyskiwali wzorzec (3).Tak właśnie rozumiem to, co dzieje się z kotwicami po ich opuszczeniu.Nie oznacza to, że Jane nigdy już nie będzie sfrustrowana.Zawszeuzyska dostęp do tego stanu niezależnie, jeżeli tylko zechce, poprzezdostrojenie swojego stanu fizycznego oraz wskazówek systemów reprezentacji, a także poprzez zakotwiczenie go w jakimś innym miejscu.Moglibyśmy prawdopodobnie zakotwiczyć go jeszcze raz w tym samym miejscu, gdybyśmy zmienili kontekst.Opuszczenie kotwic niepozbawi Jane możliwości przechodzenia w stan frustracji po prostu dzięki nim będzie miała wybór.Frustracja też jest ważnym zasobem.Umiejętność bycia zdenerwowanym i rozgniewanym jest równie ważna, jak umiejętność bycia szczęśliwym lub pewnym siebie.Każda z nich zapewnia nam istotne informacje dotyczące tego, cosię dzieje.To sposób wykorzystania informacji sprawia, czy frustracja STOSOWANIE STRATEGII 161okazuje się dla nas pozytywna czy negatywna.Nawiasem mówiąc,Jane, możesz już wrócić na swoje miejsce.(Jane wraca na swoje miejsce).Teraz jest to ten sam wzorzec łączący zasoby ze stanem problemowym wykorzystujemy go (z pewnym modyfikacjami) do pomagania w przezwyciężaniu blokad albo do pomagania osobom cierpiącym z powodufobii bądz sportowcom, którzy chcą sobie poradzić ze zniżkamiformy lub wypaleniem.Stosujemy go, pomagając kierownikom firmrozwiązywać problemy zarówno osobiste, jak i biznesowe.Jest tobardzo prosty, ale bardzo potężny wzorzec dodawanie zasobówdo stanu problemowego [ Pobierz całość w formacie PDF ]