Castillo Pamietnik zolnierza Korteza

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zagrały trąbki i bębny,oficerowie ustawili swoich żołnierzy i wyruszyliśmy.Tymczasem Galle-guilla znaleziono śpiącego pod kilkoma derkami, padał bowiem deszcz, abiedak nie był przyzwyczajony do trwania w wodzie i zimnie i tam sięschronił, aby spać.Idąc tak wyciągniętym krokiem, bez trąbek i bębnów,wyprzedzani przez patrole, dotarliśmy do rzeki, nad którą stały czatyNarvaeza, Gonzalo Carrasco i Hurtado.Nie spodziewali się niczego, przetozdołaliśmy pochwycić Carraskę, drugi jednak uciekł do obozu Narvaeza,wołając: Do broni! Do broni! Kortez nadchodzi!"Przypominam sobie, że kiedy przekraczaliśmy rzekę, deszcz padał, wodawzbierała, kamienie były oślizłe, a nasze włócznie i uzbrojenie bardzoutrudniały nam przejście.Także przypominam sobie, że kiedy pojmaliśmyCarraskę, on wołał: Uważajcie, panie Kortez, nie idzcie tędy, przysięgam,tam czeka was Narvaez w polu z wszystkim swym wojskiem".Kortez oddał go pod straż sekretarzowi Pedrowi Hern�ndez.TymczasemHurtado uciekał krzycząc i alarmując: Do broni! Do broni!"Podczas gdy Narvaez zwoływał swych oficerów, my pochyliliśmywłócznie i otoczyliśmy artylerię, tak że puszkarze zdołali zapalić lontyjedynie u czterech dział, a kule ich przeleciały nam nad głowami, jedna znich zabiła trzech naszych towarzyszy.Natenczas zbliżyli się wszyscy nasioficerowie, zagrały trąbki i bębny do ataku, a że jazdy Narvaeza było sporo,zatrzymała ich chwilę, przy czym siedmiu czy ośmiu konnych zginęło.Myzaś, opanowawszy artylerię, nie chcieliśmy jej opuszczać, a Narvaez zeswej kwatery zasypywał nas strzałami i kulami muszkietów i zabił siedmiunaszych.W tym momencie zjawił się Sandoval i co rychlej wspiął się naschody i pomimo wielkiego oporu, jaki stawiał Narvaez, strzelając do nich zkusz i muszkietów, broniąc przystępu pertyzanami i dzidami, dostał się nagórę on i jego żołnierze.Widząc, że nie ma przeciw komu bronić artylerii,zostawiliśmy ją pieczy naszych puszkarzy i wielu z nas, wraz z kapi-tanem Pizzarro, rzuciło się na pomoc Sandovalowi, którego ludzieNarvaeza zmusili do cofnięcia się o dwa stopnie.Odzyskał je dziękinaszemu sukursowi.Walczyliśmy tak już czas jakiś, kiedy usłyszeliśmygłos Narvaeza: Zwięta Maryjo, ratuj! Zabili mnie, wykłuli mi oko!"Ledwie usłyszeliśmy to, zakrzyknęliśmy: Zwycięstwo dla tych, którzywzywają Ducha Zwiętego! Zwycięstwo dla Korteza! Narvaez nie żyje!"Ale mimo to nie mogliśmy się dostać do wnętrza świątyni, gdzie sięukrywali, aż niejakiemu Martinowi Lopezowi, budowniczemu brygantyn,udało się podpalić dachy wysokiej świątyni i wszyscy ludzie Narvaezawypadli, zbiegając ze schodów.Wówczas Narvaez został ujęty, apierwszym, który nań rękę położył, był Pedro S�nchez Farfan, ja zaśoddałem go Sandovalowi w obecności innych oficerów, a wszyscy zaczęliwołać: Niech żyje król i jego namiestnik Kortez! Kortez! Zwycięstwo!Zwycięstwo! Narvaez zabity!"Zostawmy tę walkę i zajmijmy się Kortezem i pozostałymi oficerami,którzy tymczasem walczyli każdy z osobna z oficerami Narvaeza.Ci schro-nili się na najwyższe piętra świątyń i nie wykurzyły ich stamtąd ani strzałynaszych puszkarzy, ani nasze okrzyki: Narvaez zabity!" Ale Kortez, jakomąż sprytny bardzo, kazał ogłosić, że wszyscy ludzie pod karą śmierci mająsię poddać Jego Królewskiej Mości i występującemu w jego imieniuKortezowi.Mimo to jednak nie poddawały się oddziały Diega Velazquezamłodszego ani Salvatierry, zajmujące najwyższe piętra świątyń, gdzie niemożna było się dostać, dopóki nie wdarł się tam Sandoval z połową swejgrupy, dzięki strzałom i wezwaniom został wtedy ujęty Salvatierra zewszystkimi swymi ludzmi oraz Diego Velazquez młodszy.Ujęto teżGamarrę, Juana Justo i Juana Bono oraz inne wybitne osobistości.Nadjechał wówczas Kortez, nie poznany, z innymi oficerami, w miejscegdzie zamknęliśmy Narvaeza.Ponieważ upał był wielki, a on, okryty ciężkązbroją, troił się i dwoił nawołując żołnierzy i przemawiając do nich, przybyłbardzo zmęczony, oblany potem i nie mogąc tchu złapać.Po dwakroćzapytywał Sandovala, który wyczerpany nie odpowiadał dość rychło: Hej!co z Narvaezem? Co z Narvaezem?" A Sandowal odpowiedział: Jest tutaj,jest tutaj, w dobrym zamknięciu".A Kortez na to bez tchu: Bacz, synuSandovalu, ty i inni twoi oficerowie, aby wam nie uszedł".Była wówczas noc, nie świtało jeszcze, od czasu do czasu padał deszczlub ukazywał się księżyc.Kiedy natarliśmy, było bardzo ciemno i to nampomogło.W ciemności owady, zwane na Kubie cocuyos, świeciły mocno, aludzie Narvaeza brali je za błyski muszkietów.Narvaez, ciężko ranny, z wybitym okiem, prosił Sandovala o pozwole-nie, by go mógł leczyć chirurg z jego armii, mistrz Juan.Kiedy go opatry-wano, skrycie zbliżył się Kortez, nierad być poznany.Szepnięto o tymNarvaezowi i ten odezwał się: Panie kapitanie Kortez, wielkie to dla waszwycięstwo, żeście mnie pobili i pojmali".Kortez odpowiedział, że Bogu za to dziękuje i dzielnym towarzyszomswoim, którzy w tym udział brali, ale to zwycięstwo i ujęcie jest jedną znajmniejszych rzeczy, jakich w Nowej Hiszpanii dokonał.Wyszedł bezsłowa więcej i polecił Sandovalowi postawić dobrą straż i nie opuszczać goi nikomu nie dać się w tym zastąpić.Nałożyliśmy mu dwie pary kajdan, za-prowadzili do jednej z komnat i postawiliśmy straże, Sandoval wyznaczył imnie do tego, przykazując potajemnie, abym żadnemu z żołnierzy Narvaezaprzystępu nie dawał, póki nie zadnieje, a Kortez nie umieści go w pew-niejszym miejscu.Narvaez wysłał był czterdziestu konnych, aby strzegli przejścia do obozu.Wiedzieliśmy, że patrolują po polach, i lękaliśmy się, aby nas nie napadli,chcąc odbić oficerów i Narvaeza, mieliśmy się przeto na baczności.Kortezpostanowił wysłać do nich z zaproszeniem, aby przybyli do obozu, czyniącim liczne obietnice, jak zwykle.Udali się Cristóbal de Olid i Diego deOrdaz, aby ich przyprowadzić, spotkali ich i zasypali obietnicami i przy-rzeczeniami od Korteza.Niektórzy z konnych chętnie się zgodzili [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl