[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wreszcie 30 pazdziernika zakomunikowałem generałowi Catroux, najakich warunkach siły nasze miałyby być użyte, a mianowicie całymidywizjami.Dopiero 27 listopada otrzymałem angielską odpowiedz.Przesłał mi jągenerał Ismay, szef sztabu generalnego gabinetu wojennego i sztabuChurchilla.Jego list stanowił równie uprzejmą, jak kategorycznąodmowę.Aby usprawiedliwić swe stanowisko, nasi sojusznicy zasłanialisię  rozproszeniem oddziałów francuskich w różnych punktach Syrii"oraz faktem  że nie są one zaprawione do działań w ramach dywizji lubbrygad", podnosząc zarazem  ich niedostateczne wyposażenie".Wyrażali jednak nadzieje, że w przyszłości będzie można powrócić dotej sprawy.Było jasne, że dowództwo angielskie pragnie zakończyć podbój Libii iuporać się z Rommlem bez udziału Francuzów.Prawdą jest, żedysponowało ono na miejscu znacznymi siłami lądowymi i lotniczymi iuważało, iż admirał Andrew Cunningham  wspaniały dowódca imarynarz  jest w stanie dokonać więcej niż cudu i przeciąćkomunikacje przeciwnika między Włochami i Trypolisem.Aatwo sobie wyobrazić, jakie rozczarowanie sprawiła mi ta odpowiedzAnglików.Nie mogłem dopuścić, by nasze wojska pozostawały z broniąu nogi na czas nieokreślony, podczas gdy losy świata rozstrzygały się napolach bitew.Zamiast znalezć się w tej sytuacji, wolałem raczej pójść naryzyko zmiany orientacji.Wezwałem do siebie Bogomołowa i prosiłemgo, by powiadomił swój rząd, że Komitet Narodowy pragnie, aby siłyfrancuskie, jeżeli teatr działań wojennych w Afryce Północnejpozostanie dla nich zamknięty, uczestniczyły bezpośrednio wdziałaniach sojuszniczych na froncie wschodnim.Oczywiście nierobiłem w Londynie żadnej tajemnicy z mojego kroku.Ale zanimjeszcze nadeszła odpowiedz Moskwy, Anglicy zmienili stanowisko.7grudnia Churchill napisał do mnie serdeczny list, w którym donosił,  iżwłaśnie dowiaduje się, jak bardzo generał Auchinleck pragnie, abywolna brygada francuska uczestniczyła w operacjach w Cyrenajce". Wiem  dodawał premier  że to pragnienie zbiega się z pańskimiintencjami.Wiem także, jak dalece waszym ludziom śpieszy się dospotkania oko w oko z Niemcami." Odpowiedziałem Churchillowi, że zgadzam się z tym projektem i żewydam generałowi Catroux potrzebne rozkazy.Faktycznie Anglicy,niezależnie od przykrości, jaką mogłoby im sprawić ewentualneprzerzucenie sił francuskich do Rosji, zaczynali zdawać sobie sprawę zkorzyści militarnych, które przedstawiał nasz udział w bitwie wCyrenajce.Stwierdzali bowiem, że przeciwnik ustępuje tam tylko krok zakrokiem, że ich własne wojska ponoszą ciężkie straty i że będą musielina miejscu zreorganizować dowództwo niedostatecznie przygotowane dooperacji prowadzonej siłami zmechanizowanymi.Zrezygnowawszy zkontynuowania ofensywy w Trypolisie oczekiwali teraz, że Rommelniebawem wezmie inicjatywę w swe ręce, W obliczu tej perspektywypragnęli, abyśmy im przyszli z pomocą.W Kairze Catroux uzgodnił z Auchinleckiem sprawy związane zprzerzuceniem l dywizji lekkiej do Libii, a Koenig, któremu poleconouzgodnienie szczegółów, uzyskał od naszych sojuszników dodatkowąpomoc w postaci dział przeciwpancernych, dział przeciwlotniczych iśrodków transportowych.W styczniu dywizja kilkakrotnie walczyła zpowodzeniem z oddziałami Rommla okrążonymi w Solum i Bardii, któreniebawem się poddały.Nasze wojska widząc kolumny jeńcówniemieckich wziętych przy ich udziale były do głębi wstrząśnięte.Pełnebojowego animuszu skierowały się dalej na zachód.W ciągu lutego, gdyAnglicy rozmieszczali swe siły główne w samym centrum Cyrenajki na pozycji Gazala" składającej się z kilku pasów obrony, nasi zajęli rejonBir Hakeim położony dalej na południe.W trakcie umacniania swychpozycji prowadzili tu aktywne potyczki i działania rozpoznawcze wgłębokiej strefie niczyjej dzielącej ich od sił głównych przeciwnika.Jeżeli jednak l dywizja lekka uzyskała w ten sposób szansę udziału wbojach, to zupełnie inaczej przedstawiała się sprawa z 2 dywizją, któranadal stała bezczynnie na Bliskim Wschodzie.Chciałem jednak, aby iona wzięła udział w operacjach.Właśnie 10 grudnia Bogomołowprzyszedł mi powiedzieć, że mój projekt wysłania wojsk francuskich doRosji spotkał się z jak najgorętszym przyjęciem jego rządu, który gotówjest na miejscu zaopatrzyć nasze siły we wszystko potrzebne.Powziąłemzatem plan wysłania na Wschód nie tylko grupy lotniczej  Normandie",lecz także 2 dywizji lekkiej.Wyruszając z Syrii przez Bagdad miała onaprzebyć Iran samochodami ciężarowymi, po czym od Tebrysu zostałabyprzetransportowana koleją na Kaukaz.Była to droga, którą z portówirańskich szły transporty materiałów wojennych, wysyłane przezaliantów do Rosji.29 grudnia napisałem do generała Ismaya, aby gouprzedzić o moich zamiarach, i wy- dałem generałowi Catroux odpowiednie wskazówki.2 dywizja miała 15marca wyruszyć na Kaukaz, jeżeli do tego terminu nie zostałabydopuszczona do Libii.Dowództwo angielskie podniosło przeciw temu projektowi prze-rzucenia tego związku do Rosji wszelkie możliwe obiekcje.Natomiast wMoskwie rząd radziecki przywiązywał do niego wielką wagę.Mołotoww rozmowie z Garreau, a generał Panfiłow z generałem Petit nalegali najego jak najszybsze wykonanie.Wówczas również Eden,poinformowany o tym, zabrał głos zwracając się do mnie z listem, wktórym popierał punkt widzenia angielskich czynników wojskowych.Jaze swej strony trwałem jednak przy swoim.Wreszcie w końcu lutegodowództwo alianckie zgodziło się na moje żądanie użycia 2 dywizji wLibii [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl