[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wynika to przede wszystkim z faktu, że żaden ludzki język  pozasanskrytem, który jest językiem bogów  nie jest w stanie podołać oczekującym gotrudnościom.Z tego też względu niedostatki niniejszej pracy powinny być zrozumiane iprzebaczone dla dobra sprawy.W swojej jednolitości ani to, co poprzedzało, ani też co następuje, nigdzie nie może byćcałkowicie znalezione.Wiedza ta nie jest przedmiotem nauczania w żadnej z sześciu szkółfilozofii Indii, ponieważ przynależy ona do siódmej  ich syntezy, którą jest doktrynaokultystyczna.Nie ma jej na żadnym, rozsypującym się egipskim papirusie, podobnie jak niezostała wyryta na asyryjskich granitowych płytach czy tabliczkach.Księgi Wedanty ostatniesłowo ludzkiej wiedzy  podają jedynie metafizyczne aspekty światowej kosmogonii, a ichbezcenny skarb Upanishady (Upa-ni-shad jest to złożone słowo, wyrażające zwycięstwo nadciemnotą i nieuctwem za pośrednictwem objawienia tajemnej, duchowej wiedzy) wymagaobecnie dostatecznego opanowania podstawowego klucza, tak aby studiujący mógłprzeniknąć do jądra wiedzy i w pełni zrozumieć ich znaczenie.Przyczynę takiego stanurzeczy ośmielę się teraz wyjawić, przekazując te informacje, które otrzymałam od jednego zMahatmów.Nazwa Upanishady zwykle jest tłumaczona jako doktryna ezoteryczna.Zawarte w niejtraktaty zawierają część Szruti lub Ujawniona Wiedza, Krótko mówiąc jest to Objawienie(Rewelacja), z reguły przyłączane do części Wed, nazywanej Brahmanem i tworzące trzecirozdział tej księgi.[Obecnie] Wedy mają określone, podwójne znaczenie  jedno wyrażaneliteralnym sensem słów i drugie, ukazujące wymiar i svara (intonację), które jest jakbyżyciem Wed [.] Uczeni pandici oraz filolodzy, rzecz jasna, zaprzeczają jakoby svara miałacokolwiek wspólnego z filozofią lub starożytnymi, ezoterycznymi doktrynami; tajemniczyjednak związek pomiędzy svarą i światem jest jedną z najgłębszych tajemnic.Istnieje ponad sto pięćdziesiąt Upaniszad, wyliczonych przez orientalistów, którzy przyjmują,że najstarsza z nich została napisana sześćset lat przed narodzeniem Chrystusa.Wiarygodneteksty nie stanowią jednak nawet piątej części całości.Upanishady dla Wed są tym, czymKabała dla żydowskiej Biblii', wyjaśniają i interpretują tajemny i mistyczny sens wedyckichtekstów.Mówią również o początku wszechświata, o naturze bóstwa, duchu i duszy, a także ometafizycznym związku umysłu i materii.Mówiąc jednym zdaniem: zawierają początek i 165www.teozofia.org  Teozofia w Polscekoniec całej ludzkiej wiedzy, ale jej wyjaśnianie zostało powstrzymane od czasów Buddhy, wprzeciwnym bowiem razie Upaniszady nie mogłyby być zwane ezoterycznymi, ponieważzostały otwarcie przyłączone do świętych, brahmanicznych ksiąg.Te zaś w naszych czasachsą dostępne każdemu, nawet Mlechchhanom (barbarzyńcom-cudzoziemcom) i europejskimorientalistom.Zawarta w nich jedna rzecz  i to we wszystkich Upanishadach  niezmiennie istale wskazuje na ich starożytne pochodzenie.Dzięki temu można z całą pewnościąstwierdzić, że Upaniszady. w niektórymi częściach były napisane w starożytności, i to znacznie wcześniej, niż powstałsystem kast, owa tyranizująca instytucja, istniejąca po dziś dzień; zostały skrócone o połowę, a niektóre pozostałe przepisano ponownie, dokonując przy tympewnych skrótów.Wielcy nauczyciele wyższej wiedzy i bramini w Upaniszadach są stale przedstawiani jakoidący do królów kszatrii (kasta wojowników), aby tam zostać uczniami.Słusznie zauważyłprofesor Cowell podkreślając, iż oddychają one całkowicie innym duchem (niż pozostałepisma braminów), swobodą i wolnością myśli, jakiej nie ma w pozostałych, wcześniejszychdziełach, oczywiście poza hymnami samej Rigwedy.Drugi fakt wyjaśnia tradycja, zapisana w jednym z owych manuskryptów, dotyczących życiaBuddy, Mówi on, iż Upaniszady pierwotnie były przyłączone do Brahmana (jeden zrozdziałów w Wedach) po reformie początku, wprowadzającym wyjątkowość w obecnymsystemie kastowym wśród braminów, kilkaset lat po najezdzie na Indie przez dwa razyrodzonych.Upaniszady były zakończone w owe dni i wykorzystywane do kształceniauczniów, przygotowujących się do wtajemniczenia.Taka sytuacja utrzymywała się dopóty, dopóki Wedy i Brahmany pozostawały w wyłącznejopiece braminów przy świątyniach, kiedy nikt nie miał dostępu do tych dzieł i wiadomości wnich zawartych.Prawo dostępu i studiowania pozostawało wyłącznie w gestii świętej kasty.Następnie pojawił się Gotama, książę z Kapila-wastu.Posiadłszy całą brahmaniczną mądrośćzawartą w Rahasia i w Upaniszadach, skonstatował, iż nauki te w niewielkim stopniu, o ile wogóle, różniły się od nauk Nauczycieli %7łycia, zamieszkujących śnieżne tereny łańcuchaHimalajów.Wypada wspomnieć, że nauczyciele ci byli także nazywani Synami Mądrości, Ognistą Mgłą iBraćmi Słońca w chińskich zapiskach.Si-czan (Tybet) wspominany jest w manuskryptachtajnej biblioteki w prowincji Fu-czjan jako wielka siedziba okultystycznej wiedzy odniepamiętnych czasów, wieki przed Buddą [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl