Koontz Dean R Pieczara gromow

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy byłamłoda, należała do pięknych kobiet.I nawet do niedawna jeszcze była przystojna.Aleprzez chorobę bardzo straciła na wadze, rak zżera ją z tygodnia na tydzień i teraz jestchuda jak szczapa.Zawsze dbała o swój wygląd i zniszczenie organizmu przez cho-robę stanowi dla niej większą tragedię niż sam fakt umierania.Ma w miasteczku bar-dzo wielu przyjaciół, ale specjalnie ich prosiła, by nie przychodzili do szpitala w odwie-dziny; chce, by zapamiętali ją taką, jaka była.Dopuszcza do siebie tylko lekarzy i pielę-gniarki.Dlatego właśnie zasunęłam wokół niej zasłonki.Gdyby się obudziła i zobaczyła,że inni pacjenci na nią patrzą, to mimo iż jest cicha i spokojna, narobiłaby rabanu. Biedaczka westchnęła Susan. Tak przyznała siostra. Ale pani niech się tym nie przejmuje.Na wszystkichz nas przyjdzie kiedyś czas, prędzej czy pózniej, a na panią Seiffert i tak przyszedł póz-niej niż dla wielu ludzi.Powtórzyły wędrówkę wzdłuż łóżka, po czym Susan z rozkoszą spoczęła na podusz-kach. Głodna? spytała siostra. Teraz, kiedy siostra o to spytała.tak! Umieram z głodu. Zwietnie! Musimy przecież panią podtuczyć.Zaraz przyniosę coś do jedzenia.Susan podniosła się do pozycji siedzącej i spytała: Czy jeśli włączę telewizor, nie będzie to przeszkadzało pani Seiffert?61 Wcale.Raczej nie zwróci na to uwagi.A zresztą może nawet sama zechce oglądać?Może dzięki temu wyjdzie ze swej skorupy?Gdy pielęgniarka wyszła, Susan sięgnęła po pilota i włączyła odbiornik.Przeleciałakilka kanałów, aż znalazła rozpoczynający się właśnie stary film ze Spencerem Trącymi Katherine Hepburn pt. %7łebro Adama.Już go widziała, ale był to jeden z tych śmiesz-nych, moralizatorskich obrazów, który z nie mniejszym zainteresowaniem chętnie obej-rzałaby ponownie.Odłożyła pilota i usadowiła się wygodniej.Po chwili zauważyła, że trudno jej skupić uwagę na wydarzeniach z ekranu.WzrokSusan raz po raz wędrował w stronę łóżka pani Seiffert.Zaciągnięte zasłony ją draż-niły.Były to zwykłe zasłony z prześcieradeł, jakie można było powiesić wokół każdegołóżka, również łóżka Susan.Przyczepione do metalowej szyny w kształcie litery U, którawisiała przy samym suficie, spływały do podłogi, tak że widać było spod nich tylko za-kończone kółkami nogi łóżka.Susan korzystała ze swoich zasłon tylko dwa razy, kiedymusiała użyć basenu oraz zmienić piżamę.Tak czy owak prześcieradła wokół łóżka pani Seiffert ją drażniły.Dlaczego mi przeszkadzają? zaczęła się zastanawiać.A może przeszkadza mi to, że je-stem w tej samej sali z umierającą osobą? Każdy czułby się w takiej sytuacji nieswojo.Jeszcze raz zerknęła na zasłony.Nie, to nie obecność śmierci jej przeszkadzała, ale coś innego.Coś, czego nie potra-fiła określić.Białe zasłony wisiały nieruchomo, jakby to były fotografie zasłon.W filmie nastąpiła przerwa na reklamy i Susan wyłączyła dzwięk.Pokój zastygł w ciszy jak owad w bursztynie.Zasłony nie ruszały się, ich bezruchu nie zakłócał żaden podmuch powietrza. Pani Seiffert? wyszeptała Susan.Cisza.Tymczasem wróciła siostra �elma z dużą porcją lodów waniliowych z jagodami. Co pani na to? spytała pacjentkę, wysuwając blacik i stawiając na nim lody. Straszne! odpowiedziała Susan, odwracając wzrok od drugiego łóżka. Nigdytego nie zjem! Zje pani, zje.Wraca pani do formy, to widać.Sama się pani zdziwi, jaki apetyt bę-dzie pani mieć w przeciągu najbliższego tygodnia lub dwóch. Przejechała ręką poszpakowatych włosach i powiedziała: No, ale moja zmiana już się skończyła.Muszęwracać do domu i wyszykować się na randkę.Mam dziś wieczorem ważne spotkanie,jeśli kręgle i hamburgery z piwem można nazwać ważnym spotkaniem.Tyle że facet,z którym się spotykam, powinna go pani zobaczyć, rekompensuje mi wszystko.Mówiącjęzykiem młodzieżowym niezły z niego ogier.Przez całe życie był drwalem.Możesobie pani wyobrazić, że ledwie by się zmieścił w tych drzwiach.A jakie ma dłonie duże, twarde, zrogowaciałe, ale również delikatne i czułe!62Susan uśmiechnęła się. Zanosi się na pamiętną noc. %7łeby pani wiedziała! zakończyła pielęgniarka, odwracając się w stronę drzwi. Hmm.Zanim siostra odejdzie.Pielęgniarka obejrzała się. Tak, skarbie? Czego pani potrzeba? Mmm.może zajrzałaby siostra do pani Seiffert.?Siostra �elma wyglądała na zmieszaną. Tak tam cicho. wykrztusiła Susan. Ja.ja wiem, że ona śpi, ale.ale i tak tro-chę tam zbyt cicho.Pomyślałam, że może by siostra.Pielęgniarka podeszła do drugiego łóżka, odchyliła zasłonę i wsunęła się za nią.Przez krótki moment, kiedy siostra wchodziła za zasłony, Susan próbowała rzucićokiem do środka, ale poza plecami pielęgniarki nic nie dostrzegła.Wróciła do oglądania filmu, nie włączając jednak dzwięku.Tracy i Hepburn gesty-kulowali żywo w absolutnej ciszy.Susan zjadła łyżeczkę lodów.Były pyszne, ale mroziłyzęby.Po chwili znów spojrzała na łóżko pani Seiffert.Siostra �elma wyszła spomiędzy zasłon, ale szpara i tym razem była zbyt wąska,żeby Susan mogła cokolwiek dostrzec. Spokojnie powiedziała siostra. Pani Seiffert żyje.Zpi jak niemowlę. Aha. Niech pani posłucha, Susan.Proszę się nie zamartwiać panią Seiffert, dobrze? Onana pewno nie umrze w tej sali.Poleży tu kilka dni, może tydzień, aż jej stan pogorszy sięna tyle, że trzeba ją będzie przewiezć na intensywną terapię.Jeśli umrze, to tam, wśródtych wszystkich pikających i cykających maszyn do sztucznego podtrzymywania przyżyciu, które w pewnych sytuacjach też są bezradne.Susan kiwnęła głową. Rozumiem. Dobra dziewczynka.Teraz proszę zjeść lody.Zobaczymy się jutro rano.Po wyjściu pielęgniarki Susan znów włączyła dzwięk i zjadła do końca lody.Przezcały czas starała się nie patrzeć w stronę drugiego łóżka.Ruch i duża porcja słodyczy sprawiły wreszcie, że Susan poczuła się senna.Zasnęłaprzed telewizorem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl