McIntosh Fiona Trojca 02 Zemsta (CzP)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dobrzesię odżywiajcie.Zabierzcie konie, a kiedy dotrzecie do domu, możecie je sprzedać.Po prostubądzcie ostrożni.- Nie wiem, co powiedzieć.- Nic.Chciałbym, żebyś pojechała z nami, ale rozumiem, dlaczego nie możesz.- Ja też bym tego chciała - odparła.Gidyon pocałował dziewczynę.Był to pierwszy prawdziwy pocałunek w jego życiu.Tak wspaniały, że chciał, aby trwał wiecznie.- Jesteś pewna, że musimy się rozstać? - zapytał, gdy w końcu niechętnie odsunęli sięod siebie.- Wiesz, gdzie mnie szukać.Możesz przyjechać i odwiedzić mnie.Kiwnął głową.- Przyjadę.Popatrzyła na niego badawczo.- Nie, Gidyonie.Nie przyjedziesz.Nie masz powodu.Czuję, że przybyłeś tu w jakimśważnym celu.Gidyon nie mógł znieść myśli, że już nigdy jej nie zobaczy.- Zaczekaj! - powiedział, grzebiąc w kieszeni.Znalazł to, czego szukał, ponownieotworzył dłoń dziewczyny i położył coś na niej.- Co to jest? - zapytała Yseul, wpatrzona w mały, matowy kamyczek.- Możesz nie wierzyć, ale ten przedmiot ma dla mnie wielką wartość.Obiecaj, żenigdy go nie zgubisz, nie sprzedasz ani nie wydasz.Należy do mnie, ale zapewni cibezpieczeństwo, dopóki nie przyjadę i nie zabiorę cię.Teraz mam powód.Któregoś dniaprzyjdę odebrać swoją własność - rzekł.Yseul uśmiechnęła się.- W takim razie ten prosty, tajemniczy kamyczek będzie dla mnie równie ważny jakdla ciebie.Równie ważny jak twoja przyjazń.Gidyon dziwnie się czuł, wydając swój kamień - jedyną rzecz łączącą go zprzeszłością - ale ważniejsze wydawało się, aby Yseul miała coś, co należy do niego.Coś,dzięki czemu musieliby się znów spotkać.28.PODR�%7ł LAURYNWszystko wydawało się iść jak po maśle.Lauryn lubiła towarzystwo Sorrel, choć byłato bardzo zwariowana staruszka i raczej należało na nią uważać.Codzienne rozmowy oziołach i roślinach fascynowały dziewczynę, która szybko nauczyła się rozpoznawaćwskazane przez Sorrel kwiaty i trawy.Staruszka była pod wrażeniem niezwykłej pamięci dziewczyny.Lauryn nie tylkopamiętała, czym leczyć określone dolegliwości, ale wręcz sama wymyślała mieszanki ziółmogące pomóc w różnych schorzeniach.Zapowiadała się na doskonałą uzdrowicielkę.Przede wszystkim jednak rozmawiały o jej matce.Lauryn nigdy nie miała dośćsłuchania opowieści o Alyssie.Szczególnie zadowolona była ze wzmianek o tym, iż jest doniej podobna, zwłaszcza że jej matka uchodziła za piękność.Dziewczynie trudno byłouwierzyć w to podobieństwo, ale kiedy o nim myślała wśród nocnej ciszy, czuła siępokrzepiona.Ciągle zmuszała Sorrel do powtarzania opowieści o tym, jak jej rodziceponownie spotkali się w Caremboche, a potem uciekli do Serca Lasu.- Jak myślisz, gdzie teraz jest Goth? - zapytała.- Mam nadzieję, że w grobie - odpowiedziała z niesmakiem Sorrel.- Ale nie jesteś pewna - stwierdziła Lauryn.- Nie.Nie słyszałam nic od nim od czasu, gdy ścigał nas w lesie.Nasz przyjacielSaxon ruszył za inkwizytorem, by odciągnąć go od miejsca, w którym twoja matka starała sięciebie urodzić, kochanie.Lauryn uśmiechnęła się, próbując to sobie wyobrazić.- Na pewno się z nim rozprawił.A jeśli nie on, to z pewnością twój ojciec.Jestem otym przekonana - dodała staruszka.- Jasne.Ciągle zapominam, że nie wiesz, co wydarzyło się po tym, jak ten całyDarmud Coril odesłał cię z nami.Prawda?- Tak.Lauryn szła w milczeniu, rozważając jej słowa.- Więc w gruncie rzeczy nie mamy pojęcia, co działo się z moimi rodzicami od tamtejchwili.Może moja matka już nie żyje - rzekła nagle.- Nie, kochanie.Jak już wspomniałam, wiedziałabym o tym.Wiele nas łączyło.Pozatym wasz ojciec nie wzywałby was, gdyby nie żyła.Tego też jestem pewna.- Ale skąd możemy wiedzieć, że są razem? Nie mamy pojęcia, co stało się w ciąguostatnich piętnastu lat.Sorrel kiwnęła głową.- To prawda, ale nie przejmuj się tym zbytnio, dziecko.Tutaj czas płynie inaczej niżtam, skąd przychodzimy.W Tallinorze upłynęło go znacznie mniej.Bądzmy dobrej myśli [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl