[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Katarzyna wkrótce ciężko zachorowała i umarła po dwóch latach rządów.Historia zanotowała tylko jedną istotną jej decyzję, zawartą w testamencie.Mianowicie wyraziła w nim wolę, aby następcą na tronie po jej śmierci został Piotr II, wnuk Piotra I, a syn Aleksego.Po Piotrze II tron miały przejąć kolejno córki Piotra I, Anna i Elżbieta.W chwili przejęcia tronu Piotr II miał 12 lat.Rządy regencyjne sprawowały obie córki Piotra I, Anna i Elżbieta, pospołu z Najwyższą Tajną Radą.Faktycznie car-chłopiec znajdował się pod opieka i przemożnym wpływem księcia Aleksandra Mienszykowa, wówczas najbogatszego bojara w Rosji.Miał on i jego rodzina wielkie plany wykorzystania młodego cara dla swych rozlicznych interesów i nawet zaręczył go w wieku 12 lat, ze swą córką, Marią.Ale Piotr poprzez swego przyjaciela-rówieśnika Iwana Dołgorukiego związał się blisko z książęcą rodziną Dołgorukich, zwaśnioną z rodem Mienszykowów.Wkrótce też znienawidził księcia Mienszykowa i zarządził zesłanie go wraz z rodziną na daleką Syberię, a ich wielkie majątki nakazał skonfiskować.W 1730 r.Piotr II umarł na ospę, gdy miał 15 lat.Jego następczynią na tronie została Anna (1730-1740).Zgodnie z testamentem Katarzyny I, rządy w Rosji po Piotrze II miały sprawować kolejno córki Piotra I, Anna i Elżbieta.Tymczasem Anna zmarła dwa lata wcześniej, zaś przejęcie tronu przez Elżbietę nie było na rękę Dołgorukim, którzy zamierzali przechwycić pełnię władzy w swe ręce.Spowodowali więc, że carową została Anna, córka Iwana V, starszego brata Piotra I.Była ona wdową po niemieckim księciu Kurlandii, gdzie od 19 lat przebywała.Dołgorukim wydawało się bowiem, że oderwana od środowiska rosyjskiego, łatwiej pozwoli sobą manipulować.Faktycznie nie interesowały ją prawie zupełnie sprawy państwowe, zajmowała się osobiście jedynie dworem, balami oraz strojami.Natomiast ważniejsze stanowiska w państwie przejmowali Niemcy, pod którymi wpływami carowa się znajdowała.Realnie rządy w Rosji sprawował jej faworyt Ernst Biron, utworzona przez niego Tajna Kancelaria i Gabinet (trzech ministrów).Niemieccy zarządcy szybko odsunęli od władzy wszechwładną dotąd rodzinę Dołgorukich, która zesłana została na Sybir, akurat do tej samej miejscowości, w jakiej za ich sprawą przebywali wcześniej Mienszykowie.Zlikwidowana też została Najwyższa Tajna Rada.Za panowania carowej Anny rozszerzone zostały znacznie przywileje szlachty bojarskiej, Rosja prowadziła wojnę z Turcja z umiarkowanymi sukcesami i odstąpiła Persji pas terenów wzdłuż południowych wybrzeży Morza Kaspijskiego, zdobytych przez Piotra I.Zawarty też został tzw.traktat "trzech czarnych orłów", w którym Rosja, Austria i Prusy zobowiązywały się wzajemnie, że nie dopuszczą do powrotu Stanisława Leszczyńskiego na tron Polski.Carowa Anna wyznaczyła na swego następcę Iwana VI (1740-1741), wnuka swej siostry Katarzyny, będącej żoną niemieckiego księcia meklemburskiego.Iwan VI, gdy zmarła carowa Anna, miał raptem dwa miesiące życia.Rządy regencyjne w imieniu niemowlęcia sprawować miał niemiecki książę Ernst Biron, faworyt zmarłej carowej Anny.Ale rychło rozgorzała walka o tron carski pomiędzy niemieckimi koteriami dworskimi.Biron został aresztowany, zaś regencję przejęła matka cara-niemowlęcia.To wszystko bardzo nie podobało się elitom bojarskim, zawiązali oni spisek i w drodze zamachu stanu, zgodnie z testamentem Katarzyny I, carową obwołano córkę Piotra I Wielkiego, Elżbietę.Elżbieta (1741-1762) pozbawiła władzy kilku Niemców, piastujących wysokie urzędy, ale i tak wpływy niemieckie utrzymały się w Rosji nadal.Chcąc przypodobać się szlachcie znacznie poszerzyła ich przywileje.Między innymi mogli oni zsyłać chłopów, za różne przewinienia, na daleką Syberię, lecz tylko w wieku do 45 lat i sprawnych do pracy.Chodziło bowiem o zasiedlenie i zagospodarowanie surowych terytoriów azjatyckich.Zniesione zostały dotychczasowe wewnętrzne cła, które wpływały hamująco na handel, wiele zrobiono w dziedzinie oświaty i kultury.Za panowania Elżbiety zbudowany został m.in.barokowy Pałac Zimowy, rezydencja carów w Petersburgu.W 1757 r.Rosja włączyła się do wojny siedmioletniej, toczonej przeciwko Prusom przez Austrię i Francję.Wojska rosyjskie zajęły tereny od Królewca po Berlin, stwarzając w 1762 r.sytuację bliską kapitulacji króla Prus Fryderyka II.Lecz wtedy właśnie zmarła cesarzowa.Swego następcę wyznaczyła Elżbieta już 20 lat przed swą śmiercią.Był nim syn siostry Anny, książę niemieckiego Holsztynu, Piotr III (1763).W 1745 r.powrócił do Rosji, przeszedł na prawosławie i ożenił się z księżniczka niemiecką Zofią Anhalt-Zerbst, która przybrała imię Katarzyny.Pierwszą jego decyzją było wycofanie zwycięskich wojsk rosyjskich spod Berlina i zawarcie sojuszu z Prusami.Piotr III uwielbiał bowiem Prusy i ich króla Fryderyka II, a nienawidził Rosji.Sam również był znienawidzony przez szlachtę rosyjska.Po półrocznych rządach został zamordowany przez spiskowców, oficerów gwardii.Cesarzową okrzyknięto jego żonę Katarzynę, stuprocentową Niemkę.Katarzyna II (1762-96) była bystra, inteligentna, bardzo urodziwa i dobrze rozumiała interesy Rosji jako mocarstwa.Przede wszystkim zerwała świeży sojusz z Prusami i potwierdziła dekret Piotra III o uprawnieniach dla szlachty, czym zyskała sobie jej uznanie.W ciągu swego długiego panowania uczyniła bardzo wiele, zarówno w dziedzinie stosunków zagranicznych, jak i wewnętrznych, dla wzmocnienia potęgi państwa, władzy centralnej i absolutyzmu panującego.W okresie jej rządów terytorium Rosji znacznie się powiększyło, a ludność z 20 wzrosła do ok.35 mln.Przyczyniło się do tego, między innymi, zorganizowanie masowego osadnictwa kolonistów niemieckich na górnym Powołżu, gdzie zapewniono im ulgi podatkowe, wolność wyznania i opiekę prawną.W latach 1762-66 przeprowadzono w Rosji sekularyzację dóbr duchownych.Cerkwie i klasztory przeszły na utrzymanie skarbu państwowego, który przejął posiadane przez nie majątki ziemskie, obejmujące około 900 tysięcy poddanych [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl