Grisham John Lawa przysieglych (2)

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ich spojrzenia się skrzyżowały.Cable ponownie przerwał na krótko zadawanie pytań.Harkin niespodziewanie ude-rzył młotkiem i oznajmił: Ogłaszam dziesięciominutową przerwę.Przysięgłym należy się chwila wytchnie-nia.* * *Willis przekazał wiadomość Lou Dell, a ta zajrzała do sali konferencyjnej i zawoła-ła: Panie Easter! Czy mogłabym pana prosić na minutę?Nicholas poszedł za Willisem krętym wąskim korytarzem, który zaprowadził ichprzed boczne drzwi gabinetu sędziego Harkina.Ten był sam w pokoju, siedział bez togii popijał kawę.Wstał szybko, podziękował Willisowi i zamknął drzwi. Proszę usiąść, panie Easter rzekł, wskazując krzesło stojące przed zawalonympapierzyskami biurkiem.Nie był to jego prywatny gabinet, musiał dzielić pomieszczenie z dwoma innymi sę-dziami, którzy prowadzili rozprawy na tej samej sali obrad. Napije się pan kawy? Nie, dziękuję.Harkin usiadł z powrotem i pochylił się, opierając szeroko łokcie na brzegu biurka.112 Proszę mi powiedzieć, gdzie pan poprzednio widział tego mężczyznę.Nicholas chciał zachować utrwalone na kasecie wideo sceny z włamania na lepsząokazję, toteż teraz przytoczył wymyśloną wcześniej historyjkę. Wczoraj, kiedy po zakończeniu posiedzenia wracałem do domu, wstąpiłem dobaru Mike a na lody.To niedaleko, tuż za rogiem.Przy kontuarze obejrzałem się w stro-nę wejścia i dostrzegłem tego mężczyznę, jak zaglądał do środka.Nie mógł mnie zauwa-żyć, ale od razu skojarzyłem, że widziałem go już poprzednio.Kupiłem lody i posze-dłem dalej, miałem jednak wrażenie, iż facet mnie śledzi.Zacząłem więc kluczyć i lawi-rować.Zanim dotarłem do domu, zyskałem pewność, że faktycznie szedł za mną. I jest pan pewien, że widział go wcześniej? Tak, panie sędzio.Pracuję w sklepie z komputerami w pasażu handlowym i które-goś wieczoru, tuż przed zamknięciem, ten sam mężczyzna kręcił się przed witryną i za-glądał do sklepu.A kilka dni pózniej, gdy w czasie przerwy poszedłem do baru na koń-cu pasażu, z pewnością ten sam człowiek obserwował, jak piłem coca-colę.Harkin rozluznił się wyraznie, odchylił na oparcie fotela i przeciągnął palcami powłosach. Niech pan będzie ze mną całkiem szczery, panie Easter, i zdradzi, czy któryś z po-zostałych przysięgłych wspominał o tego typu zdarzeniu? Nie. A czy poinformuje mnie pan, gdyby coś takiego zaszło? Oczywiście. Nie ma nic złego w przekazywaniu sędziemu różnego rodzaju informacji, toteżchciałbym wiedzieć o każdym niezwykłym wydarzeniu, które by się przytrafiło które-muś z przysięgłych. Jak mam się z panem kontaktować? Proszę przekazywać wiadomości przez Lou Dell.Wystarczy, że powie jej pan, iżchce ze mną porozmawiać na osobności, gdyż jestem pewien, że przeczyta każdą infor-mację zapisaną na kartce. Zgoda. Zatem mogę na pana liczyć? Jasne.Harkin odetchnął głęboko i sięgnął do swojej aktówki.Wyjął z niej gazetę i położyłna biurku. Widział pan ten artykuł w dzisiejszym wydaniu �e Wall Street Journal ? Nie.Nie czytuję tej gazety. To dobrze.Zamieszczono tu dokładny opis naszej rozprawy wraz z oceną ewentu-alnych konsekwencji, jakie werdykt korzystny dla powoda może wywołać na rynku ak-cji firm przemysłu tytoniowego.113Nicholas postanowił wykorzystać nadarzającą się sposobność. Tylko jeden przysięgły regularnie czytuje �e Wall Street Journal. Kto? Frank Herrera.Przynosi ją każdego ranka i czyta od deski do deski. Dzisiaj także? Owszem.Kiedy czekaliśmy dłużej niż zwykle, przeczytał całą gazetę chyba dwu-krotnie. Czy mówił coś na temat artykułu? Nie słyszałem. Cholera. Ale to chyba i tak nie ma znaczenia mruknął Nicholas, odwracając głowę. Dlaczego? Bo on ma już ustalony pogląd w tej sprawie.Harkin znów się pochylił i zmarszczył brwi. Jak mam to rozumieć? Moim zdaniem Herrera w ogóle nie powinien zostać wybrany do składu przysię-głych.Nie wiem, jakich odpowiedzi udzielił na pytania w kwestionariuszach, ale jestempewien, że gdyby wyjawił swoje prawdziwe poglądy, nigdy by się nie znalazł w naszymgronie.A świetnie pamiętam te pytania z voir dire, na które każdy z nas musiał odpo-wiedzieć. No więc? Tylko proszę się nie złościć, panie sędzio.Otóż wczoraj rano wdałem się z nimw rozmowę.Byliśmy sami w pokoju i przysięgam, że nie dyskutowaliśmy o żadnychszczegółach rozpatrywanej sprawy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl