Hamilton Peter F. Swit nocy 2.2 Widmo Alchemika Konflikt

Pokrewne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Najbliższe drzwi znajdowały się osiem metrów od Ericka.%7łołnierze nie mieliszans w starciu z opętanymi, mogli się bronić najwyżej kilka sekund.Te sekundymogły mu jednak umożliwić ucieczkę.Posiadał niezwykle cenne informacje, które poprostu musiały dotrzeć na Trafalgara.Od nich - i od przedsiębiorczości Ericka -zależał los milionów niewinnych istnień.Tam miliony ofiar.Tu dwie.Odwrócił się i pędem pokonał ostatnich kilka stopni.W myślach słyszałwściekłe słowa: Zginęło dwóch członków mojej załogi! Usmażyli się! Tina miaładopiero piętnaście lat!".Dopadł do drzwi, otworzył je z hukiem i skoczył tak, żeby odbyć długi lot wwarunkach dziesięcioprocentowej grawitacji.Uważał tylko, aby nie rąbnąć głową wsufit korytarza.Gdy drzwi się za nim zatrzasnęły, nie słyszał już hałasu strzelaniny inie widział zielonej poświaty.Dotknął ziemi i powtórnie, z rozmachem, wybił się wpowietrze.Neuronowy nanosystem wyliczył trasę i przedstawił mu ją niczym wektorlotu statku kosmicznego: tunel ze świetlistych pomarańczowych trójkątów, w którychsię poruszał.Skręcił w prawo.Potem znowu w prawo.I w lewo.Siła ciążenia zmalała prawie do zera, gdy z przeciwka doleciały okrzyki.Piętnaście metrów do komory cylindrycznej.Tylko tyle.Głupie piętnaście metrów! Wpołowie skoku uchwycił się klamry, żeby nie wpaść na opętanych.Nie miał żadnejbroni, żadnego wsparcia.I nie mógł wezwać na pomoc Desmonda ani Madeleine; teczasy już się skończyły.Z komory cylindrycznej dobiegały wrzaski i błagania ludzi napadniętych przezopętanych.Jeszcze chwila i ktoś zajrzy do korytarza. Muszę ich jakoś wyminąć.Muszę!".Jeszcze raz wyświetlił mapę sektora, aby obejrzeć sąsiedztwo komorycylindrycznej.Dwadzieścia sekund pózniej zatrzymał się przed włazem dopomieszczenia śluzowego.Jego przestronne wnętrze służyło ekipomodpowiedzialnym za stan ramienia kosmodromu.W przedsionku stało kilkadziesiątszafek z narzędziami i częściami zamiennymi do konserwacji urządzeń kosmicznych.Leżało tu nawet pięć wyłączonych mechanoidów przystosowanych do prac w stanienieważkości.Erick uruchomił w trybie nadrzędności programowy deszyfrator, aby otworzyćpierwszą z brzegu szafkę.Zanim zdjął kombinezon, szafki zaczęły się odmykać jednapo drugiej.Kiedy zajrzał pod ubranie, programy monitorujące czynności życioweorganizmu musiały sprawdzić, czy nie ma omamów.Spod oderwanych od skórybrzegów nanoopatrunków sączyła się bezbarwna ciecz, lekko zabarwiona krwią.Czerwone diody modułów medycznych ostrzegały o nieprawidłowościach w pracyurządzeń.Zrekonstruowana ręka poruszała się tylko dlatego, że mięśniami sterowaływzmocnione impulsy.Wciąż jednak funkcjonował i tylko to się liczyło.Skafandry kosmiczne znalazł w piątej szafce.Ledwie zabezpieczył się przedzgubnym wpływem próżni, ruszył do włazu z plecakiem manewrowym.Miał gdzieśkręcenie zaworem: uruchomił awaryjny system wentylacyjny.Z komory śluzowejzaczęło uchodzić powietrze.Nim rozstąpiły się pokrywy luku wyjściowego, zamocowałplecak manewrowy.Po chwili dysze bluznęły ogniem i pokoziołkował w otwartąprzestrzeń kosmiczną.Kapitana denerwował sam fakt, że Shane Brandes kręci się po pokładzie Villeneuve's Revenge".Na domiar złego, pomagał przy składaniu i naprawiepodzespołów statku.Merde! Jak w przypadku prawie wszystkich decyzji, któreostatnio podejmował i tym razem nie miał wielkiego wyboru.Od czasu gdy Erickwyłożył karty na stół, Madeleine zamknęła się w swojej kabinie i pozostawała głuchana prośby i namowy.Przynajmniej Desmond zaczął wykonywać swoje obowiązki,choć nie okazywał przy tym zbytniego entuzjazmu.Nie tając wstrętu do kapitana,życzył sobie pracować w samotności.Dlatego został mu jedynie Shane Brandes do pomocy przy pracachwymagających dwóch par rąk.Inżynier pokładowy z Dechala" starał się muprzypodobać.Przysięgał, że nic go nie wiązało z poprzednim dowódcą, a wobec załogi Villeneuve's Revenge" nie żywi urazy.I zgodził się pracować za psie pieniądze, choćbył technikiem drugiego stopnia.Cóż, darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby.Andr� właśnie instalował główny przewód szynowy w ścianie na dolnympokładzie, a Shane na polecenie podawał mu kabel, kiedy ktoś cicho zszedł z góryprzez właz i przesłonił światło lamp przymocowanych do prowizorycznego stojaka.Andr� mało co widział w mroku.- Hej, Desmond! - Nie wiedział, co ten tu porabia.- Musisz mi.? - Wtem omalsię nie zakrztusił, zdumiony.- To znowu ty!?- Czołem, kapitanie! - Przywitał się Kingsley Pryor.- Skąd się tu wziąłeś? Uciekłeś z więzienia?- Uwolnili mnie.- Kto?- Opętani.- Non.- Szepnął Andr�.- A jednak.Zdobyli Esencję.Automatyczny śrubokręt, który kapitan Duchamp trzymał w ręku, wydał mu sięnagle niezwykle żałosną bronią.- Jesteś już jednym z nich? Nie odbierzecie mi statku.Przeciążę generatorytermonuklearne.- Wolałbym, żebyś tego nie robił - rzekł datawizyjnie Pryor.- Jak widzisz, niejestem opętany.- Jakim cudem? Oni chwytają każdego: kobiety, dzieci.- Jestem oficerem łącznikowym Capone.Nawet tutaj nikt nie waży się ze mnązadzierać.- Dlatego cię puścili?- Tak.Obezwładniający strach pochwycił go za serce.- Gdzie oni są? Już tu idą? - Połączył się datawizyjnie z komputerempokładowym, aby sprawdzić wewnętrzne czujniki statku (choć nie zdążył jeszczezłożyć większości tego cholernego sprzętu).Póki co, ani jeden układ nie uległ awarii.- Nie wejdą na pokład Villeneuve's Revenge" - odparł Pryor.- Chyba że imkażę.- Czemu to robisz? - Jakby nie wiedział.- Chcę, żebyś mnie stąd zabrał.- Oni nas tak po prostu wypuszczą?- Jak już powiedziałem, Capone cieszy się tu dużym autorytetem.- Skąd wiesz, że cię posłucham? Już raz mnie szantażowałeś.Czekaj, wywalę cięw kosmos, niech tylko opuścimy Esencję!Pryor uśmiechnął się do niego lodowato.- Zawsze robiłeś dokładnie to, czego chciałem, Duchamp.Od początku wszyscywiedzieli, że dacie nogę z Kurska.- Kłamiesz!- Twoim zdaniem, miałem pilnować, żeby niewydarzona załoga tego gruchotabyła wierna Organizacji? Dostałem inne, ważniejsze rozkazy.Odkąd przybyłeś doNowej Kalifornii, nic już nie dzieje się z twojej woli.I nadal tak będzie.Nie myśliszchyba, że schowaliśmy na statku tylko jedną bombę, co?Erick patrzył, jak Villeneuve's Revenge" odrywa się od platformy dokowej.Panele termozrzutu rozpostarły się, a jonowe silniki sterujące przejęły od silnikówkorekcyjnych kontrolę nad statkiem, który oddalał się niespiesznie od kosmodromu.Erick przełączył czujniki kołnierza na wysoką rozdzielczość, patrząc na czarnąsześciokątną dziurę w kadłubie, gdzie brakowało płyty 8-92-K.Dziwna sprawa.To wcale nie wyglądało na ucieczkę.Czyżby Duchamp słuchałpoleceń z centrum kontroli lotów i trzymał się przypisanego mu wektora lotu? A możezałoga została opętana? Cóż, Konfederacja niewiele na tym straci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

agnieszka90.opx.pl