[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zeszyt pierwszy ukazał się drukiem w Krakowie1957 r., drugi w 1960 r.W 1949 r.pierwsze badania batymetryczne Wielkiego i MałegoStawu przeprowadził mgr T.Komar — adiunkt UniwersytetuWrocławskiego, wraz z ekipą starszych studentów.Wynikiemich było opracowanie dokładnego obrazu konfiguracji dna obydwóch zbiorników wodnych i pomiary termiki wód.Prócz tego zakrojone na szeroką skalę badania nad przyrodąożywioną Karkonoszy prowadzą zakłady naukowe UniwersytetuWrocławskiego, Wyższej Szkoły Rolniczej i Akademii Medycznejwe Wrocławiu.Do ważniejszych należą tu: badania nad torfowiskami Karkonoszy i Gór Izerskich przeprowadzone przez Zakład Botaniki Rolniczej WSR, badania nad zespołami roślinnymi Karkonoszy Zakładu Ekologii Roślin Uniwersytetu Wroc­ławskiego kierowane przez prof.Macko, badania InstytutuZoologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego nad osobliwościamifaunistycznymi Karkonoszy, studia nad rozwojem flory leśnejw świetle badań paleobotanicznych prowadzone przez prof.Tołpę wZakładzie Botaniki Rolniczej WSR, badania nad mięczakamiKarkonoszy prowadzone przez Zakład Biologii Akademii Medycznej we Wrocławiu.Fauna zimujących gąsieniczników w Karkonoszach jest przedmiotem badań Zakładu Systematyki Zwierząt Bezkręgowych Uniwersytetu Wrocławskiego, zaś Zakład BotanikiFarmaceutycznej Akademii Medycznej pod kierunkiem profesorów Mądralskiego i Motyki prowadzi na obszarze tych gór badania fitosocjologiczne, florystyczne i fitogeograficzne.Wreszciez ramienia Muzeum Zoologicznego Uniwersytetu Wrocławskiegobadania nad pająkami Karkonoszy prowadzi doc.Pilawski.Osobną grupę stanowią badania prowadzone na terenie Karkonoszy przez prof.A.Kosibę i jego współpracowników z Zakładu Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu Wrocławskigo.Te pionierskie prace oparte głównie o założone przez prof.Kosibę obserwatorium meteorologiczne na Szrenicy dotyczą takich zagadnień jak: badania nad warunkami klimatycznymi kształtowania się zasobów wilgoci ze szczególnym uwzględnieniem pokrywyśnieżnej i sadzi w zależności od różnych formacji leśnych, wa-runków hipsometrycznych i ekspozycji; rola foehnów w kształtowaniu pokrywy śnieżnej oraz natężenie promieniowania słonecznego w związku z pokrywą śnieżną, sadzią i wiatrami w rejonie Szrenicy w latach 1957—1961.Ten ostatni tematopracowany był w związku z badaniami Międzynarodowego RokuGeofizycznego.Wymieniony wachlarz tematyki naukowej nie wyczerpuje zagadnień, którymi na terenie Karkonoszy zajmuje się i zajmować będzie nauka polska.Co roku przybywają nowe zagadnieniawymagające rozwiązania i co roku wyniki już rozwiązanychukazują się na łamach licznych czasopism i periodyków naukowych, powiększając na podobieństwo cegiełek rosnący gmach wiedzy o przyrodzie tych gór.BIBLIOGRAFIAWyczerpujące zestawienie bibliograficzne autorów niemieckich oraz tytuły ich prac znajdzie zainteresowany Czytelnik w następujących rozprawach, łatwo dostępnych w Uniwersyteckiej Bibliotece we Wrocławiu lub w bibliotece któregokolwiek z uniwersytetów w Polsce.Ouvrier H.Beiträge zur Morphologie des Hohen Riesengebirges, Veröff,der Schles.Gesselschaft für Erdkunde, Helf 17, Wrocław 1933 (zestawiabibliografię z zakresu geologii, glacjologii i morfologii).Pax F.Schlesiens Pflanzenwelt.Stuttgart 1915 (bibliografia z zakresubotaniki i paleobotaniki).Pax F.Die Tierwelt Schlesiens.Stuttgart 1921(bibliografia z zakresuzoologii i paleozoologii).Naukowe i popularnonaukowe p u b l i k a c j ep o l s k i e o K a r k o n o s z a c hDumanowski B.Morfologia doliny Bobru w okolicy Jeleniej Góry.„Czasopismo Geograficzne", T.21/22, Wrocław 1952.Jahn A.Karkonosze— rys morfologiczny.„Czasopismo Geograficzne",T.23/24, Wrocław 1959.Klimaszewski M.Krajobraz Sudetów.Oblicze ZiemOdzyskanych — DolnySląsk, T.1, Wrocław 1948.Klimaszewski M.Osobliwości skalne wSudetach.„Chrońmy PrzyrodęOjczystą".R.IV i V, Kraków 1948—9.Komar T.Mały i Wielki Staww Karkonoszach.„Wierchy", R.XIX,Kraków 1949.Kosiba A.Klimat Ziem Śląskich.Instytut Śląski.Katowice — Wrocław 1948.Książkiewicz M.Zarys budowy geologicznej Sudetów i ich.Przedgórza.„Wiadomości Muzeum Ziemi", T.3, Warszawa 1947.Książkiewicz M.— Samsonowicz J.Zarys Geologii Polski, PWN, Warszawa 1952.Macko S.Zespoły roślinne w Karkonoszach.„Acta Societatis BotanicorumPoloniae", T.21, nr 4, 1952.Macko S.Rezerwaty przyrodnicze Karkonoszy.„Wszechświat", z.1.1959,Kraków 1959.Macko S.Park Narodowy w Karkonoszach i jego roślinność.„AnnalesSilesiae", T.1, z.3, Wrocław 1961.Schmuck A.Regiony termiczne województwa wrocławskiego.„Czasopismo Geograficzne", T.28, z.3—4, Wrocław 1957.Sembrat K., Szarski K., Noskiewicz J.Osobliwości faunistyczne ParkuNarodowego w Karkonoszach.„Ochrona Przyrody", R.27, Kraków 1960.Walczak W.Karkonosze — góry prastare.„Ziemia", R.38, z.11/12 i 13/14,Warszawa 1947.Walczak W.Gleby strukturalne w Karkonoszach.„Przegląd Geograficzny",T.21, Warszawa 1948.Wojciechowski J.O niektórych zabytkach przyrody nieożywionej.Warszawa 1961.C Z Ę Ś ĆD R U G ACZŁOWIEKI.NAJSTARSZE DZIEJEN A Z W A K A R K O N O S Z YEtymologia nazw jest prastarą pasją człowieka.Nic więcdziwnego, że nazwa Karkonoszy ma swoje ciekawe dzieje i bogatą literaturę.Nie wdając się w zbyt szczegółowe rozróżnienia i analizy, które by wymagały chyba osobnej monografii, trzebastwierdzić, że nazwa najwyższego pasma Sudetów od XVI w.kształtuje się dwoma zupełnie różnymi torami: po południowejstronie gór Czesi konsekwentnie używają odwiecznej nazwyKarkonosze, zaś niemieccy osadnicy — w różnych wersjachnazwy Góry Olbrzymie („Riesengebirge", Montes Gigantei, Mon-tes gigantum itd.).Zanalizujemy pokrótce owe dwie zasadnicze wersje w ich rozwoju historycznym i znaczeniu.Karkonosze jest to wersja niewątpliwie starsza i pierwotniejsza.Początki jej giną w pomroce czasów prasłowiańskiej, a możejeszcze praindoeuropejskiej wspólnoty językowej.Wg prof.St.Rosponda u podstaw tej nazwy leżałby prymarny archetypleksykalny Kar(a) lub Gar — kamień, góra, ten sam, któryspotykamy w równie jak nazwa Karkonosze starej nazwieKarpat, w prasłowiańskim gara — góra, grb — garb, jaki w starożytnych źródłach pisanych: Carpathes, Karpoi (trackiszczep), Karpidai (szczep illiryjski).Ten sam archetyp leżałbyu podstaw takich wyrazów, jak albańskie karpę — skała, baskijskie karri — skała.Nazwa Karkonosze przedstawiałaby więc zreduplikowany pień Karkar [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl