[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.9Badanie duszy przyczynia siÄ™ zwÅ‚aszcza do gÅ‚Ä™bszegopoznania natury.Jest ona bowiem zródÅ‚em zasadniczych cechzwierzÄ…t i roÅ›lin.SÅ‚owo ¶Î¿½ oznaczać może wszelkie jestestwo żywe (por.Platon.Tim.77 B).Arystoteles jednak zwykle nie używa tegosÅ‚owa w tym znaczeniu.Dziwi mnie tylko, że Arystoteles sam nieczyni tutaj żadnej wzmianki o roÅ›linach, które również posiadajÄ…duszÄ™ (II, 413 a 25 b 8).10SÅ‚owa ¸µÉÁ®Ã±¹ i ³½Î½±¹ sÄ… spokrewnione, lecz.nieidentyczne.Pierwsze oznacza przede wszystkim poznaniebezpoÅ›rednie (nie dyskursywne).Takie jest spostrzeżeniezmysÅ‚owe oraz kontemplacja intelektualna.Meteor.111, 1, 371 a30; De part.anim.I, 5.645 a 12; Rhet.III, 11, 1412 a 12.SÅ‚owo³½Î½±¹ odnosi siÄ™ raczej do tego poznania, które zdobywamy zapomocÄ… dowodzenia (wnioskowania).W tym jednak miejscusÅ‚owo ³½Î½±¹ należy rozumieć w znaczeniu szerszym.11J.M.Smith tÅ‚umaczy sÅ‚owa ÆÍù½ ±ÅĮ º±¹ Ä·½ ¿Íï±½przez its essential nature ( jej istotowÄ… naturÄ™").SÄ…dzÄ™, żeArystoteles użyÅ‚ tu dwóch słów na wyrażenie dwóch przedmiotów formalnych.¦ÍùÂ,Å›ciÅ›le rzecz biorÄ…c, oznacza rzecz, która  w sobie samej posiadazasadÄ™ swojego ruchu (zmian)" (Phys.II, l, 192 b 21; De caelo 2,301 b 17).ŸÅï± zaÅ› oznacza tÄ™ samÄ… rzecz, lecz o ile ona istniejesama w sobie, a nie w czymÅ› innym, jak to ma miejsce wprzypadÅ‚oÅ›ciach (kolorze, cieple itd.).Dlatego nie może być orzekana" o czymÅ› innym.12W tym miejscu nie chodzi o przypadÅ‚ość (º±Ä¬Ãŵ²µ²·ºÌÂ) Å›ciÅ›le wziÄ™tÄ…, która wedÅ‚ug Arystotelesa zależymniej lub wiÄ™cej od przypadkowych okolicznoÅ›ci i dlatego 7.trudnoÅ›ciÄ… przychodzi nam jÄ… okreÅ›lić; dla tej wÅ‚aÅ›nie racji niemoże być wÅ‚aÅ›ciwym przedmiotem nauki.Met.", cap.30; K, 8,1065 a l - 5.Chodzi o cechy, które chociaż nie stanowiÄ… istoty (ĿĹ µÃį) jakiejÅ› rzeczy (konsekwentnie nie wchodzÄ… w jejdefinicjÄ™), sÄ… jednak z koniecznoÅ›ci z niÄ… zÅ‚Ä…czone; dla tej też racjimożna przypadÅ‚ość z niej poznać (Ãŵ²µ²·ºÌ º±¸±ÅÄÌ).Dotakich przypadÅ‚oÅ›ci należy miÄ™dzy innymi wÅ‚asność trójkÄ…ta,dziÄ™ki której jego kÄ…ty dajÄ… w sumie 2 D.Simplicius (9, 7) widzi w sÅ‚owie À¬¸·, którego Arystotelestutaj używa, aluzjÄ™ do teorii preegzystencji dusz, jakÄ… wraz.zPlatonem na poczÄ…tku swej kariery naukowej przyjmowaÅ‚ (por.Eudemus).Konsekwentnie À¬¸· wzmiankowane tutaj byÅ‚ybyzdarzeniami, które dusze przeżywaÅ‚y w poprzedniej egzystencji.Zdanie to nie zgadza siÄ™ z kontekstem; chodzi tutaj bowiemnajoczywiÅ›ciej o duszÄ™ jako takÄ…, a nie samÄ… tylko ludzkÄ…;Arystoteles przeciwstawia tutaj wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci, które cechujÄ… duszÄ™jako takÄ…, wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciom zwierzÄ™cia jako takiego.Dodajmy, żeArystoteles czÄ™sto okreÅ›la sÅ‚owem À¬¸· wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci trwaÅ‚eprzedmiotów (accidentia per se).Por.Bonitz, Ind.Arist.557 a 8 n.13Jakie wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci cechujÄ… duszÄ™ jako takÄ…, a jakie organizmzÅ‚ożony z duszy i ciaÅ‚a (zwierzÄ™)? Odpowiedz na to pytanie danam Arystoteles niżej.SÅ‚owa ¯´¹± À¬¸· Ä·Â ÈÅǮ odnosi Nuyens(266 - 267) do samej duszy ludzkiej.Moim zdaniem czyniniesÅ‚usznie, Arystoteles bowiem rozpatruje tutaj duszÄ™, o ile jestzasadÄ… życiowÄ… zwierzÄ…t (±ÁÇ® Äɽ ¶Îɽ): 402 a 6 - 7;Trendelenburg (159).14WÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciami zwierzÄ™cia ( w przeciwstawieniu dowÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci jego duszy) sÄ… wszystkie funkcje psychofizyczne:widzenie, sÅ‚yszenie, dotyk itd.15Wiara (À¯ÃĹÂ) jest aktem rozumu, którym uznajemy zaprawdÄ™ jakieÅ› twierdzenie (III, 428 a 20 - 23).Różni siÄ™ od prostejhipotezy (ÍÀÌ»·È¹Â).Top.IV, 5, 125 b 30 n.Implikuje jÄ…mniemanie (III.428 a 20).Dostarcza nam jej zarówno poznaniezmysÅ‚owe, jak wnioskowanie logiczne (Phys.VIII, 8, 262 a 18).Ma miejsce we wzajemnych stosunkach miÄ™dzy ludzmi (wprzyjazni, kontraktach itd.).Eth.Eud.VII, 2, 1237 b 12; Polit.V,11, 1313 b 2.Brak jej zwierzÄ™tom (III, 428 a 21 - 23).16Gdy odpowiadamy na pytanie  czym jest rzecz?", podajemy racjÄ™", która wyjaÅ›nia jej istotÄ™, a równoczeÅ›nie stanowi jejdefinicjÄ™ [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • agnieszka90.opx.pl